Zee-en andere vogels

Hier kan iedereen alles plaatsen over zaken die actueel en interessant zijn, maar niets met scheepvaart te maken hebben.
Gebruikersavatar
dita
Berichten: 2239
Lid geworden op: 08 dec 2009 18:19
Locatie: Hamina
Contacteer:

Re: Zee-en andere vogels

Bericht door dita »

LP.

Dit schijnt een erg mooi topic te worden.
Geen foto nu, maar kijk met plezier naar de plaatjes. (en als het eventjes kan natuurlijk nog wat uitleg).
gr.Martin
Keep going
Martin


"Ver van huis en ongeschoren"

http://issuu.com/martinhendriks/docs

Ruud (R.I.P.)

Re: Zee-en andere vogels

Bericht door Ruud (R.I.P.) »

Ahoy,
Deze gevleugelde vrinden zaten bij Landal Parc,en kwamen dagelijks,met z'n allen,en dat waren er veel, even kijken of er iets te bietsen was,en waren best goed gevuld,dus nope voor hun :!:
CIMG0951-1 (Large).jpg
CIMG0951-1 (Large).jpg (89.87 KiB) 2965 keer bekeken
v+d
Berichten: 7164
Lid geworden op: 20 jun 2011 19:56

Re: Zee-en andere vogels

Bericht door v+d »

Het plaatje van Fluks is een nijlgans denk ik,die worden in Nederland vaste gasten.
Je ziet ze veel in Friesland en ook hier op de Berkel.
Gebruikersavatar
Drentenier
Berichten: 2200
Lid geworden op: 12 mei 2010 14:13
Locatie: Gasselte

Re: Zee-en andere vogels

Bericht door Drentenier »

Vijf jonge merels, dit voorjaar onder het afdak in de tuin.

Groet,
Hans
Bijlagen
DSC01954.JPG
DSC01954.JPG (235.37 KiB) 2840 keer bekeken
Groet,
Hans
Gebruikersavatar
leo-shof
Berichten: 2906
Lid geworden op: 23 dec 2006 21:05
Locatie: 0174

Re: Zee-en andere vogels

Bericht door leo-shof »

Tijdens onze vakantie in het Center-Park
001.JPG
001.JPG (705.31 KiB) 2829 keer bekeken
Kwam regelmatig effe buurten om gelijk een koekie te bietsen
Het slechtste wiel van de wagen kraakt het meest . :roll:

LEO
koosn
Berichten: 143
Lid geworden op: 11 aug 2012 16:31
Locatie: Zoeterwoude

Re: Zee-en andere vogels

Bericht door koosn »

De laatste dagen genoten van alle mooie en leuke foto's van de diverse vogels.
Aanboord werden ook regelmatig vogels gehouden en daar is al eens eerder over geschreven.
Zelf heb ik in m'n jonge jaren, zonder daar al teveel bij na te denken, ook eens een papagaai gehad.
Hoewel dit verhaal ook onder het topic "Varen in het Verre Oosten" past, vindt ik dat dit verhaal ook goed
bij al deze vreemde vogels past.

mvrgr Koos.

Koko ( m’n papagaai op de Straat Soenda en Tjipanas)

Koko was de weinig originele naam van de grijze roodstaart papagaai die een paar jaar met me de wereldzeeën heeft bevaren.
In 1961 voer ik als 5de werktuigkundige op de Straat Soenda. Omdat de oudere schepen op de wat minder rendabele lijnen voeren, kwamen we met dat schip in West Afrika.

Na een lange dag de Congo rivier te zijn opgevaren kwamen we tegen de avond in Matadi aan, de belangrijkste havenplaats van Congo.
Al vrij gauw na het afmeren en het aan de wal draaien van de gangway liep het schip vol met bootslieden en handelaren.
Mijn hut lag aan de voorzijde van de SB dienstgang op het hoofddek. Vroeger was dit de helft geweest van de eetsalon officieren, maar toen de Straat Soenda minder passagiers ging vervoeren, werden de passagiershutten op het eerste dek in gebruik genomen door de officieren boven de rang van 5de wtk.
De jongste officieren en leerlingen kregen de vrijgekomen hutten en de tot twee hutten verbouwde messroom als accommodatie toegewezen.

Dit gedeelte van de accommodatie was in de gangen met een paar klapdeurtjes afgescheiden van de accommodatie van de chinese petty officers.
In veel havens waren deze gangen dan ook een soort marktplaats voor lokale handelaartjes die wat handel aanboord wilden verkopen.
Zo had ook op deze dag een handelaar een plekje voor m’n hut gezocht.

Naast wat houtsnijwerk en ander lokaal gemaakte souvenirs had hij ook een jonge angstige papagaai bij hem.
Hij had het beestje, met een touwtje aan een van z’n poten, vastgebonden aan z’n handelswaar.
Vliegen kon die papagaai toch al niet meer, want op een vrij primitieve manier waren de vliegpennen in z’n vleugels gekortwiekt. Door die ruwe behandeling was deze vogel erg angstig en blies met open snavel naar iedereen die bij hem in de buurt kwam.
Aan de nog niet felgele kleur van z’n ogen kon je zien dat dit nog een jong dier moest zijn.

In deze periode die ik op de Straat Soenda voer, was de uitzend periode nog lang en ik had net m’n eerste jaar achter de rug van de toen gebruikelijke drie jarige uitzend termijn.
Omdat je zo lang weg was, probeerde je de hut waarin je woonde ook zo gezellig mogelijk aan te kleden en in te richten.
Er waren niet veel regels met betrekking tot het meevaren van dieren, dus op de meeste schepen voeren er dan ook wel een of meerdere huisdieren mee.
In die omstandigheden leek het me wel leuk om een papagaai te hebben en als 19 jarige jongen sta je dan verder niet stil bij de consequenties die het houden van zo’n dier met zich mee brengen.

En zo kwam Koko in m’n leven, want voor een paar dollar en twee stukken toiletzeep mocht ik hem kopen. Een zakje mais kreeg ik er bij om voer te hebben voor de eerste dagen.
In de vrij grote hut die ik tot m’n beschikking had, was er al snel een plekje gevonden waar Koko zou kunnen huizen.
De chinese bemanning, die elke reis mozambique seisjes naar Hongkong mee namen, had nog wel een zelfgevlochten kooi van gaas over en dat werd de eerste behuizing van Koko.

De eerste dagen was voor ons beiden wel een periode van gewenning, want zelf had ik ideeën van een leuke papagaai op m’n schouder, terwijl Koko de vrije natuur van het oerwoud waarschijnlijk erg miste.
Dus als ik hem uit z’n kooi wilde halen, dan kon dat alleen met een leren handschoen aan omdat ik anders wat stukjes van m’n vingers zou missen.
Maar met wat lekkere hapjes als beloning en een licht tikje tegen z’n snavel als hij weer een van m’n vingers eraf wilde bijten, begon Koko al spoedig te begrijpen dat ik geen kwade bedoelingen had.


In Kaapstad kon ik dan eindelijk echt goed voer voor Koko kopen en met de onvervalste zuid afrikaanse “Papagaaien Kos” en speciale vitamine druppels voor in z’n drinkwater, werd Koko steeds ondernemender en begon aan het doelgericht slopen van z’n kooi.
Na een paar vergeefse pogingen om die kooi weer te repareren, bleek toch dat de snavel en de kracht van Koko sterker waren dan het ijzerdraad waarvan die kooi gemaakt was.
Gelukkig is er altijd wel het een en ander aan hout aanboord, dus werd er voor Koko een stevige houten standaard gemaakt waar hij op kon huizen. De voer en waterbak waren daar ook op bevestigd. Koko had nu een beperkte vrijheid terug binnen de grenzen van m’n hut.
Omdat hij niet kon vliegen was die ruimte ook voldoende voor hem.
Het slopen van z’n omgeving bleef meestal beperkt tot de houten standaard waarop hij huisde en dat viel gemakkelijk te repareren.

Na verloop van enige tijd waren Koko en ik aardig aan elkaar gewend en was het dragen van een leren handschoen niet meer nodig.
Bij het naderen van Singapore kwam er een bericht aan boord dat ik tussentijds over geplaatst zou worden naar een ander schip van de rederij.
Gelukkig bleek de overplaatsing naar de Tjipanas in Singapore te kunnen gebeuren en zo verhuisde ik met papagaai en bagage naar m’n nieuwe plaatsing.
Ik moest wel toestemming van de kapitein hebben om m’n huisdier aan boord te mogen meenemen en daarom vroeg ik hem of hij er bezwaar tegen had als ik een vogeltje in m’n hut zou hebben.
Met de gedachte dat het wel een parkietje of mozambique sijsje zou zijn, kreeg ik onmiddellijk toestemming van kapitein L.P. Westrate . Pas een paar dagen later, bij hut inspectie, had hij in de gaten dat het hier toch wel om een flink uit de kluiten gewassen “vogeltje”ging.

Dieren aanboord ontwikkelen soms vreemde voorkeuren, want Koko had na enig voorzichtig proeven een bijzondere voorkeur voor Cola ontwikkeld. Ik hoefde geen colaatje te drinken zonder hem ook een paar slokjes te geven, want dan maakte hij een flink lawaai.
Trouwens, zogauw hij zag dat ik een colaatje inschonk, dan liet hij zich van z’n standaard afzakken en kwam langs m’n kleding naar m’n schouder geklauterd om z’n portie op te eisen.

De verstandhouding met de scheepshond Beertje was een beetje afstandelijk. Zolang Beertje maar ver genoeg bleef was er niets aan de hand, maar zodra Beertje te dicht bij kwam, dan begon hij dreigende blaas geluiden te maken.
Beertje was als pup aanboord van de Tjipanas gekomen en had geen andere dieren in z’n omgeving meegemaakt. Voordat ik aan boord kwam had hij vaak bij m’n voorganger een plekje in de hut uitgezocht om er een dutje te doen of te kijken of er nog wat te bietsen viel.
Nu Koko aanboord was gekomen, kwam hij ook op z’n gemak m’n hut binnenstappen en keek nieuwsgierig naar dat vreemde wezen dat in een hoek van de hut op een standaard zat.
Om dat wezen wat beter te kunnen inspecteren sprong hij op de bank die onder de vogelstandaard tegen de wand stond.
Met z’n achterpoten op de bank staande en z’n voorpoten tegen die standaard, ging hij voorzichtig snuffelend naar Koko toe die daar niets van hebben moest.
Hoe dichter de snuit van Beertje bij Koko kwam des te verder Koko naar achteren leunde met z’n bek open en zacht dreigend blazend naar. hem.
Beertje was zich van geen gevaar bewust tot het moment dat Koko niet meer verder terug kon leunen en plotseling naar voren schoot en Beertje een flinke houw op het puntje van z’n neus gaf.
Met angstig gejank vloog hij m’n bank af de gang op, om voorlopig niet meer in die hut terug te komen met dat rare wezen dat hem zomaar in z’n neus pikte.
Ook later bleef hij m’n hut mijden en als ik hem toch met iets lekkers naar binnen gelokt had, dan bleef hij wel Koko in de gaten houden.

Behalve goede slopers, kunnen papagaaien ook flinke lawaaimakers zijn. Koko was daar geen uitzondering op.
Het praten ging hem de eerste tijd niet zo goed af, maar fluiten deed hij als de beste en vooral in de vroege morgen.
Als ik de 4-8 wacht had, dan hield ik de verduistering voor m’n patrijspoorten en het gordijn naar de gang meestal gesloten, zodat het donker in m’n hut bleef en Koko het idee had dat de dag nog niet was aangebroken.
Een enkele keer vergat ik dat wel eens en dan was het ook meteen raak. Zodra het rond ‘n uur of zes dag werd, werd Koko ook wakker en klom van z’n slaapplek naar beneden om via de grond naar het gordijn voor m’n deur te klimmen. Soms aan een poot aan de gordijnroede hangend met z’n kop de gang in, kon hij de meest afschuwelijke oerwoudkreten slaken en verschrikkelijk hard de deuntjes fluiten die hij intussen geleerd had.
De mensen die nog rustig lagen te slapen konden dat over het algemeen niet zo erg waarderen en er werd mij dan ook dringend verzocht om m’n hut goed donker te houden als ik niet aanwezig was.

Ongeveer een jaar nadat ik op de Tjipanas aangemonsterd was, kreeg ik het bericht dat ik naar nederland zou terugvliegen voor m’n verlof. Daar het meenemen van een papagaai per vliegtuig niet mogelijk was met de diverse tussenstops en hotelovernachtingen, bleef er niets anders over dan een ander baasje voor hem te zoeken.
De eerste stuurman zag het wel zitten om de zorg voor Koko over te nemen.
Of hij daar achteraf zo blij mee is geweest valt te betwijfelen. Z’n vrouw zou een poosje mee komen varen, dus kreeg Koko een spoedcursus om te leren zeggen “Lieve Cora”.
Maar in een scheepsgemeenschap wil men nog wel eens een geintje uithalen, dus zodra de eerste stuurman op wacht stond, schoot de derde stuurman, die z’n hut daar tegenover had, de tegenover liggende hut binnen om Koko ook een andere tekst te leren.
Koko was een goede leerling en na een poosje kon hij vier woordjes zeggen.
Tot ontzetting van de stuurman en grote hilariteit van de andere opvarenden begon Koko eerst z’n deuntjes te fluiten en vervolgens krijste hij dan “Lieve Cora, lekker …..”. De lezer kan zelf wel invullen wat het vierde woordje was.

Hoe alles verder met Koko afgelopen is weet ik niet, want ik heb jammer genoeg niet meer op dat schip gevaren of collega’s ontmoet die Koko meegemaakt hadden.
Hopelijk heeft hij een goed plekje ergens aan de wal gevonden, want met z’n gekortwiekte vleugels zou hij nooit meer voor zichzelf kunnen zorgen in de vrije natuur.
Straat Soenda  Papagaai op 1961.jpg
Straat Soenda Papagaai op 1961.jpg (26.84 KiB) 2810 keer bekeken
Dordrecht
Berichten: 543
Lid geworden op: 01 feb 2006 22:07

Re: Zee-en andere vogels

Bericht door Dordrecht »

Die van Arie is de Nijlgans.
Onderstaand plaatje gemaakt in juni aan de Oude Maas bij Zwijndrecht.
Ook daar zijn al te vinden.

Afbeelding

Groet, Hans.
Gebruikersavatar
rspeur
Berichten: 3111
Lid geworden op: 11 dec 2009 17:41
Locatie: Almere
Contacteer:

Re: Zee-en andere vogels

Bericht door rspeur »

Bijna vergeten maar dank zij Koos weer komen bovendrijven: Pi-pi.
Ik heb Pi-pi als eens besproken op het SMN topic, maar ik doe het dunnetjes over.
Op de Antilla Cape verzorgde motorman Cees Houthuyzen ("motorkees") een kanari, Pi-pi dus.
Mocht ook losvliegen, zat dan meestal bij Cees. Vooral zo uit de vetput, met lekker zoute wenkbrauwen en snor(retje), was Cees een goede gastheer. De vogel zat dan bij Cees op zijn hoofd te smullen. Op enig moment was Pi-pi echter verdwenen. In Yokohama achtergevaren, we hebben het beest nooit meer gezien.
René
Bijlagen
motorkees met pi-pi.jpg
motorkees met pi-pi.jpg (115.48 KiB) 2792 keer bekeken
Ik leit m'n tong hier altoid foin ofskrape
Gebruikersavatar
lp
Berichten: 2965
Lid geworden op: 30 sep 2007 13:53
Contacteer:

Re: Zee-en andere vogels

Bericht door lp »

Aanboord werden ook regelmatig vogels gehouden
:wink: Prachtig verhaal :!: Ook dat van Cees Houthuyzen, waar ik zelf mee gevaren heb. Ik had aan boord van de Neder Ebro op een gegeven moment vogels in de hut. Rijstenpikkers genaamd, alias "katuupsijzen" waarschijnlijk in een of ander oord weer de vrijheid gegeven, weet het niet meer. Trouwens, die radio heb ik voor het aflossen in zee gegooid, was nog een Philips lampentoestel.

Afbeelding
quo vadis
Gebruikersavatar
lp
Berichten: 2965
Lid geworden op: 30 sep 2007 13:53
Contacteer:

Re: Zee-en andere vogels

Bericht door lp »

:wink: Dit zijn foto's van vandaag 10-10-2012, vanmiddag gemaakt toen ik met mijn vrouw een fietstochtje maakte.

Afbeelding

Afbeelding
quo vadis


Plaats reactie