Van sparks tot internationaal chauffeur

Hier kan iedereen alles plaatsen over zaken die actueel en interessant zijn, maar niets met scheepvaart te maken hebben.
Gebruikersavatar
leo-shof
Berichten: 2906
Lid geworden op: 23 dec 2006 21:05
Locatie: 0174

Re: Van sparks tot internationaal chauffeur

Bericht door leo-shof »

Zo Jan dat was heel wat anders als naar piepjes luisteren
De firma Vos was eigenlijk wel te vergelijken met de wilde vaart
deze zaak begon ook met Oost Europeanen,zoals in de scheepvaart met Flippen en Maleisiers
hebben ook heel wat teweeg gebracht in de transport sector

Peet Straver is al een paar jaar dood
Spronsen Transport bestaat ook al een hele poos niet meer
deze zaak kwam ook uit mijn dorp,kwam er regelmatig,om timmerwerk te doen
Spronsen Transport-1.png
Spronsen Transport-1.png (932.51 KiB) 9396 keer bekeken
Spronsen Transport-2.jpg
Spronsen Transport-2.jpg (54.46 KiB) 9396 keer bekeken
Een neef van mijn vrouw had ook een transport bedrijf en reed ook voor van Spronsen naar Zweden
boers-tranport.jpg
boers-tranport.jpg (55.26 KiB) 9278 keer bekeken

En naast van Spronsen zat MJ de Wilde,die reden in de jaren 60 al op het midden-oosten
MJ de Wilde.jpg
MJ de Wilde.jpg (52.1 KiB) 9396 keer bekeken
Het slechtste wiel van de wagen kraakt het meest . :roll:

LEO

louis holleman

Re: Van sparks tot internationaal chauffeur

Bericht door louis holleman »

leo-shof schreef:Zo Jan dat was heel wat anders als naar piepjes luisteren
Peet Straver is al een paar jaar dood
Spronsen Transport bestaat ook al een hele poos niet meer
Nou Leo, houdt 't maar even op Louis 8)
Tja, hij was volgens mij iets ouder dan ik, daar sta ik dan niet van te kijken. Toffe peer.
Spronsen ook exit? Hoe zit het met Disco, bestaan die nog?
Ben bezig met deel 1 van mijn belevenissen met Scaniaatje 108... nog ff geduld :mrgreen:
Gebruikersavatar
leo-shof
Berichten: 2906
Lid geworden op: 23 dec 2006 21:05
Locatie: 0174

Re: Van sparks tot internationaal chauffeur

Bericht door leo-shof »

Solly Louis dat ik je uit zat te schelden voor Jan :lol:
maar ja ik ben ook geen 20 meer

Disco is ook klaar : is over gegaan in de Greenery (Van Dijk Delffff)

Ja Louis ik wacht geduldig op je belevenissen Maar tussen () ben je in slaap gevallen of zo
Het duurt zo lang :lol: :lol: :lol:
Het slechtste wiel van de wagen kraakt het meest . :roll:

LEO
louis holleman

Re: Van sparks tot internationaal chauffeur

Bericht door louis holleman »

Scania 108

Een type 111 trekkertje. Ik meen 305 pk met de bekende Scania 2x5 schakelbak. Wat we daarmee veel deden was bij Esso Chemie in de Botlek 450 zakken a 50kg kunstmest laden en dat werd dan in Frankrijk direkt bij een stel boeren weer uitgevent. Stond je om 6 uur voor de deur, dan werd je wakker gemaakt; "Allez 'op, chauffeur, on va manger". Op je kousen naar binnen, mee-eten en koffie drinken en dan ging je met een man of 5, 6 de zakken de schuur in sjouwen.
Vervolgens naar klanten 2 en 3 en einde dag was je leeg en belde je de planning weer.

Een keer naar Philips in Eindhoven, onderdelen voor de Philips plant in Torino. Compleet met T documentjes, van fabriek naar fabriek. Het woog niet eens zoveel maar lag wel in de dozen tot het dak van de trailer opgestapeld. Kom ik Luik uit richting Luxemburg, dat gaat ook alweer als een puist omhoog maar daarna wordt het vlak en gaat het weer wat naar beneden. In de nieuwe weg zat eigenlijk een rotbocht die ik ff glad vergeten was. Ik hoor nogal wat vreemd lawaai achter me, kijk in de spiegel en zie mijn trailer met zijn twee achterwielen een halve meter omhoog komen. Ik had ruimte om even recht te trekken en te remmen, plof, de wielen pakten het asfalt weer en ik was weer direkt klaar wakker. Twee stutten tussen de schotten waren wel 1/2m bovenin naar buiten gebogen, maar het zeiltje was nog dicht en er viel even weinig aan te doen. Kom ik bij de Mont Blanc, daar zei de tunnelpolitie: zo mag je er niet door, we gaan het verkeer stilzetten, dan krijg je escorte voor en achter en dan kan je midden op de weg de tunnel door. Anders ben je buitenprofiel en kun je wel schade krijgen of schade veroorzaken. Uurtje moeten wachten en toen in mijn eentje de tunnel door...
Een andere keer had ik beeldbuizen geladen, ook al voor Turijn. Daarmee ging ik de St. Bernardtunnel door. Kom je bij de Zwitser, alles OK. Dan naar de Dogana. Ja hoor, rijden maar. Maar dan krijg je de Guardia di Finanza, de grootste schooiers in dat land. "Het licht daar" had "televisioni" zien staan op de documenten. De wagen moest open voor controle. Ikke de huif losmaken en optrekken. Uiteraard na aantekening op de T2. Waarre zijne de televisioni, zei de smartass. Niks nie televisioni, beeldbuizen meneer. Tubi de televisione. Die televisione make jouw landgenoten daarre in Torino. Nou OK autista, make maarre dicht en gas erop. De dogana jongetjes in hun eigen kantoortje waar ik recht voor stond stonden elkaar op de schouder te slaan van het lachen. Tussen Dogana en Guardia di Finanza boterde het niet zo erg...
Maar, dan heb je het nog steeds over Monte Bianco (vrijmaken in Aosta), San Bernardo of bijvoorbeeld Ventimiglia, of die andere tunnel, bij Modane. Allemaal no problemo. Bent U wel eens over de Brenner of via Chiasso geweest? Pfffft. Als je daar niet met de nodige "bribery" rondzwaaide liep je zo 2 dagen vertraging op. De Hollanders die daar de grens overgingen gaven allemaal bossen bloemen en pakken vlees af. Handje opsteken, doorrijden maar. Daarover later nog een verhaal.

Veel werk hadden we ook voor de Michelin. De fabrieken in Tours, Poitiers, Montceau-les-Mines, Clermont-Ferrand, Cholet, Torino, Milano, Allessandria alsook die in Karlsruhe en nog ergens in Duitsland waren prima werk. Altijd inclusief douanewerk, goedkoop en goed eten. Dan was de fabriek in Den Bosch weer heel wat minder.

Leuke ritten gemaakt. 24 ton Heineken bier in allerlei varianten naar Berlijn, naar de diverse Amerikaanse kazernes. Je werd als God binnengehaald, daar is de mess en het eten is vrij, chauffeur. Duitsland zelf was minder prettig, zeker het zuidelijk gedeelte. Over Oostenrijk zal ik het maar niet hebben, maar was Hitler niet ook een Oostenrijker?

En dan uiteraard het eten in Frankrijk, Italie, Spanje. Die mensen nemen daar nog tijd voor. Jan de Hollander zat doorgaans na een half uurtje al op zijn klokkie te kijken, maar ik nam mooi 1 tot 1.5 uur voor het eten, twee keer per dag. Vive La France en Viva Italia!
In Novara had ik ook nogal eens wat te doen. Midden in de stad zat een trattoria inclusief een plein voor veel vrachtwagens. Tussen de middag moest je daar bijtijds zijn, anders zat ie vol. Een keer was er weer eens staking, dus het werd wel de volgende dag. Ikke 's avonds weer naar het tentje, maar er stonden maar twee mini vrachtautootjes voor de deur. Hij was open en ik vragen of er gegeten kon worden. Sisi meneer, maar dan eet je met de familie mee wat de familie eet. Nou prima toch? Uitgebreid zitten "converseren" met oude mama, jonge mama, nog jongere dochter, en de baas voor zover ik in het Italiaans kon converseren maar het was reuze gezellig.

Een keer een ritje vanuit Valkenswaard (?) met Bavaria bier naar Italia. Diverse soorten bier, de nodige pallets met halve liters en dan kreeg je een traytje speciaal bier voor jezelf, nog een paar sixpacks halve liters plus een stel sixpacks halve liters voor de douane. Op naar Freiburg, daar ging je op de Rollende Landstrasse door Zwitserland en dan in Chiasso Italie in. Daar was net een hollandse diepvriezer met duur vlees binnen dus in mijn bier hadden ze weinig interesse en ik stond zo buiten de hekken. Nou, een aantal adresjes in Italie, richting Milaan en dan Rimini. In Reggio 'nell Emilia, Forli en Cesena als ik het me goed herinner.
Laatste klant in een rotgat, nog 6 pallets te lossen. Van die halve liter krengen. Het straatje liep een beetje schuin af en de trailer kwam steeds verder achterover te hangen. Ik had een palletwagentje van de winkelier gekregen en het laatste pallet erop en naar de opening achterop. Jaja, dat pallet wilde wel, het wagentje was niet meer te houden en op de rand kon ik het zootje nog net laten zakken. Tja, zo'n pallet zegt dan gewoon "ik kieper om" en dondert op straat. Ik weet niet meer hoeveel flessen er op dat pallet stonden maar het schuimde en stonk behoorlijk in het straatje. Wij ff de Bavaria gebeld, nou het pallet moest maar afgeschreven worden terwijl er toch nog 2/3 van de flessen heel waren. Intussen waren er allemaal oude vrouwtjes en mannetjes naarstig hele flessen uit de stapel aan het trekken en in boodschappentassen aan het laden. De papieren werden getekend, ik raapte nog een paar redelijk intakte sixpacks uit de stapel en maar weer terug.
Ergens blikken perziken laden, voor NL en dan ging ik in Chiasso weer op de trein. Bij het laadadres werd ik compleet verzegeld en van papieren voorzien en dan dus op Chiasso aan. Si autista, iekke wiel bliek perziek. Nou, maak 'm maar open en teken het even af, zei ik. Nonono, iekke nieks tekenen. Dan krijg je ook niks, zei ik. OK OK autista, blijf je toch lekker staan hier? Iekke nieks tekenen. Dus sta je daar dan. Wacht ff, ik heb toch nog wat sixpacks over? Alstoeblief mannier, sixpackje bierra da Olanda, iezza OK? Sisi, hierra jij heb die papierre en hoppa die trein op. Pffft. (wordt vervolgd)
Ruud (R.I.P.)

Re: Van sparks tot internationaal chauffeur

Bericht door Ruud (R.I.P.) »

Ahoy Louis,
tijdens het jaarlijkse personeelsfeest tot uiting kwam in een vechtpartij tussen een zootje Helmonders (sorry Ruud) en Osse boeren.
Gelukkig heb ik niks met Helmond,woon er toevallig,'k kom oorspronkelijk uit Hilversum,en Helmonders staan er om bekend dat zij nu niet de aller beschaafste zijn,je herkent ze al op mijlen afstand met een trainingspak aan, en als je hun taal niet spreekt dan hoor je er sowieso niet bij, dus ben ik hier een vreemde eend in de bijt. :lol:
louis holleman

Re: Van sparks tot internationaal chauffeur

Bericht door louis holleman »

Scania 108, deel II

Inmiddels reed ik al een tijdje voor firma Vos en was gebleken dat ik niet alleen maar als vakantie-invaller aangenomen was, maar voor vast. Nou, prima dus.

Na het aanvankelijke gescheur en lekker doorrijden begon ik ook iets te krijgen van "hé Holleman, je moet nog langer mee, er mag maar 8 uur "gefahren werden worden" en als je niet uitkijkt mag je zelf 2x per dag een half uur tanken en dan maar weer blazen. Daar gaan we DUS eens een eind aan maken, er bestaat ook nog zoiets als wetgeving.

Ik kreeg weer een keer een ritje richting Frankrijk, in de buurt van Avignon of daaromtrent. Einde middag weg, morgenochtend 6 uur lossen chauffeur. Jaja. Ik bedacht onderweg dat ik toch wel een keer 8 uur plat mocht, ik had al twee dagen flink doorgehaald en besloot ergens gewoon 8 uur te stoppen (incl. het eten, dus het rusten was dan zowiezo al 1.5 uur minder), dan had ik tenminste 8 uur op die teringschijf staan en kon ik begin middag in Avignon lossen. Pakte ik ook nog even het middagmaaltje mee, want Fransen zijn tussen 1200 en 1400 doodgewoon plat. Zo gezegd zo gedaan en om 3 uur was ik leeg en belde de planner. Kreeg ik een retirade over me heen waarom ik niet einde morgen al leeg was geweest? Tja kijk, planner, ik ben toch ff een paar uur gaan rusten. Ja, nou kan je niet meer in Cholet bij de Michelin vandaag terugladen... Dat gaan we verhalen op je afrekening.
Het schoot er bij mij even compleet in. "Hoe had ik ooit vandaag nog in Cholet kunnen zijn en wie denk je gvd dat je bent? Ik stap nu in, rijd naar Nederland maar niet naar Oss maar naar Driebergen en daar geef ik dan even een pakkie schijven af." De planner voelde nattigheid en zei "bel over een uur nog even". Ik stond echt roodgloeiend aan die telefoon en ging maar ff een shaggie roken. Affijn, na een uurtje gebeld en toen werden we het eens dat ik een stukkie ging sturen, dan weer 8 uur slapen en dan kon ik toch nog mooi op een christelijke tijd in Cholet zijn.
Sindsdien heb ik nooit meer trammelant met de planning gehad en als het echt nodig was reed ik gewoon 2 dagen achter elkaar door. Kijk, zo weet je wat je aan elkaar hebt.

Toen kon je ook nog redelijk vrij doen wat in je opkwam. Nu onmogelijk met telefoon aan boord en ze zien in Oss waar je zit. Ik zat een keer in zuid Frankrijk en pas 's middags had ie retourlading. Het was vrijdag en ik voelde al aankomen dat het een weekeindje over werd. Helemaal niet erg, moet kunnen. Ik mocht naar Paulhan, een beetje westelijk van Montpellier. Daar kwam ik om 3 uur aan. Oui monsieur, Lundi matin à huit heures. Moest een joekel van een landbouwmachine voor Denemarken laden. Huif eraf en dan paste ie maar net. Ik maar weer de planner gebeld, die probeerde nog van alles maar uiteindelijk was het "sorry dat je moet blijven staan en bel maar als je vol bent". Ik had allang een planning gemaakt. Eerst de trailer geparkeerd en afgebroken, afgekoppeld en met de Scania de poort uit. Die zat in het weekeind op slot. Vervolgens 60 of 80 km naar de kust gereden, daar had je Cap D'Agde, een nieuw resort aan de kust. Ik vond een heel mooi stekje pal aan de kust voor mijn trekker en 's avonds de stad in, eten en stappen. Zaterdag deed ik dat nog eens over en zondagmorgen om een uur of 10, 11 in je goeie kloffie over de steigertjes slenteren, naar de miljoenenjachies kijken en koffie met een croissantje nuttigen (a raison van veel geld, maar een heer van stand.... nietwaar?). 's Middags nog even wat aan de brandstofpomp van de Scania gesleuteld en tegen de avond weer chique gegeten en daarna terug naar Paulhan. Over die extra kilometers werd later met geen woord gerept.

Zo stond ik eens met een collega in noord Italie op vrijdagmiddag uur of 4, douanepapieren klaar en we konden terug naar huis. De collega zei "ik ga trappen want ik wil morgenavond nog stappen thuis"... Nou je doet maar, zei ik, ik trek de Mont Blanc nog over, dan ga ik eten bij de Routier aan de franse kant en een boerennacht maken. Zaterdagmorgen weer door, dan slapen in Luxemburg en zondagmorgen trek ik wel door naar Oss. Weekeind tarief, nachten buiten Holland en geen last met La Police. Wat interesseert mij dat? Kom ik zaterdagmiddag ergens boven Lyon over de autoroute, staat ie op een parkeerplaats met de gordijntjes dicht. Gesnapt door La Police, 1000 of 2000 francs boete en papieren inleveren tot je 8 uur hebt geslapen. Vos betaalde die boete natuurlijk nooit, die hadden toch zeker geen opdracht gegeven?
Sommige gasten kankerden doorlopend dat ze altijd moesten trappen, maar als ze naar huis gingen kon ineens alles. Ieder zijn meug.

Ik had het al eerder over luchtvracht. Dat deden wij ook nogal eens. Was ergens rond Frankfurt leeggekomen en 's middags naar Frankfurt-Main voor luchtvracht. Ik word naar de ramp geroepen, achterkantje open en na een kwartier "alles klar, papieren sind im Kontor". Ik trek een metertje vooruit, wil de hap dichtmaken, ligt er een pakkie van 1 kubieke decimeter in de bak. Ik naar dat kantoor "is dat alles?" Jawohl herrn Direktor, Gute fahrt. De planner nog even gebeld, ja dat kon wel kloppen, hoe laat kun je op Schiphol zijn? Nou, ik had nog zat uren dus ik sta 's avonds om 11 uur dat pakkie op Schiphol te lozen. Daarna kon ik terug naar Oss om 's morgens de planning te raadplegen.

Een andere keer sta ik op Zaventem luchtvracht te laden 's avonds laat, dat moest naar Charles de Gaulle, Roissy. Papieren mee en ik moest volgens de planning die en die grens over. Okido, ik bel wel vanaf Roissy. Kom ik aan dat grensje, was ie al om 8 uur 's avonds dicht gegaan en ging pas om 8 uur 's morgens weer open. Nou, pitten dan maar. Ikke om 5 over 8 op weg naar Roissy, waar ik dus tegen 10-en of zo aan kom zetten. Nou, waar of dat ik gebleven was? Ik had daar al om 6 uur moeten zijn. Ja sorry hoor, grens dicht. Affijn, met de planner gebeld en die zei ook erg timide dat het zijn schuld was geweest. Opgelost.

Het verhaal over Pepe. Pepe reed ook nog trekker, een Volvo F10. Die was getrouwd met de dochter van papa Vos en had de naam altijd uitgebreid te eten, twee keer per dag. Chauffeurs zeiden "als je met Pepe rijdt, zit je altijd een hoop tijd te verdoen"... Pepe was spaans, sprak zo ongeveer alle talen vloeiend en had nooit haast.
Ga ik een keer met een lading eitjes naar Marseille en kom bij de peage van de autoroute. Daar staat nog een autootje van Vos, wie denk je? Pepe. Moest ook al naar Marseille met eitjes.
Het liep tegen twaalven en ik zeg "Pepe, wat denk je van eten?" Ik zie Pepe een smile krijgen en zei "een eindje verder zit een prima Routier, daar gaan we wel even langs maar ik weet niet of ie open is". Het was vakantietijd en dan willen er nog wel eens Routiers ook op vakantie zijn. Wij er naartoe maar de parking was leeg en de familie was op vakantie. Nou, zei Pepe, ik weet wel een goed tentje in Dijon. Dus wij naar Dijon, karren geparkeerd en in de stad naar een Italiaan met een trattoria. Pepe was daar kind aan huis, we kregen een speciale fles wijn en we zaten dik 2 uur te kanen. Ja Pepe, we moeten nog naar Marseille. Wij weer blazen en ter hoogte van Montelimar weer bij de peage aan de kant voor overleg. "Ik weet een goede routier hier aan de Nationale, daar gaan we heen", zei Pepe. Dan blijven we gelijk staan om aan de rust te komen en dan rijden we vannacht door naar Marseille, waar we om 7 uur verwacht werden. Zo gezegd, zo gedaan. Weer dik 2 uur zitten vreten, toen de kooi in en om een uur of 4 weer door. Intussen was het dik mistig geworden op de autoroute. De moeilijkste uren zijn altijd die waarin het weer licht wordt, dan heb je de neiging in slaap te vallen. Maar om 7 uur stonden we met nog twee andere Vosjes in Marseille en gingen lossen. De planner zei dat ie nog geen terugvracht had en we moesten met z'n vieren richting Montpellier en onderweg nog maar 's bellen. Daar had ie nog steeds niks, dus rij maar door richting Narbonne en dan weer bellen. Aldaar weer uitgebreid zitten kanen met zijn allen en toen werd het "twee richting Toulouse en wij twee richting Spanje"... Pepe begon al te glimmen. Als wij naar Spanje gaan, gaan we wijn kopen, ik weet goede tentjes en.... affijn, we moesten inderdaad beiden de Spaanse grens over. De nacht daar doorgebracht want er was nog steeds geen vracht. We zaten al flink te plannen. Ga maar naar het zuiden en bel over een paar uur maar. Het plan werd steeds duidelijker. Helaas, ter hoogte van Barcelona moest Pepe rechtsaf richting Zaragoza en ik naar Valencia voor mijn vraggie. Einde droom.

Het werd ook einde Scania. De eerste 21 Neckermann volumewagens waren gearriveerd èn uitgedeeld dus ik was allang blij dat ik er aan ontkomen was. Helaas, Scania 109 was inmiddels naar Belgie overgegaan en daar door de chauffeur in de prak gereden. Zo was ook Daffie 124 door zijn vaste berijder een keer 's nachts op de 213 een boerderij ingestuurd in plaats van de bocht en afgeschreven. Zelf had ik nog een keer tussendoor een ritje met de 123 gedaan, die had toen al een gare versnellingsbak en vlak bij Oss was het helemaal over. Afgeschreven dus. De planner vond het wel prima, je kon toch niks met die kuttrailers doen... Maar helaas was er een chauffeur van zo'n volumebak die helemaal gallisch werd van het kreng en die wilde terug naar een ouderwetse motorwagen/aanhanger combinatie. "Jij krijgt autootje 308 Louis, want jouw 108 gaat naar Belgie". SHIT!!! (wordt vervolgd)
louis holleman

Re: Van sparks tot internationaal chauffeur

Bericht door louis holleman »

Voor ik aan autootje 308 begin nog iets over de 108-tijd.
In de laatste jaren met dat bakkie had ik standaard mijn skies, skieschoenen en stokken bij me in de cabine liggen. Plek zat!
Als het effe kon, tijd had enzo, parkeerde ik bij een leuk hellinkie ergens, trok de zooi aan en liep omhoog of visgraatte omhoog om vervolgens lekker terug te suizen. Meestal had je zo'n hellinkie voor jezelf, een ondergesneeuwd weilandje of iets dergelijks. Maagdelijke sneeuw dus. Achteraf denk je "hoe kun je zo stupide zijn?"... Je zal je baas maar moeten bellen "Dag baas, ik lig hier met een gebroken poot ergens langs de route naar Bolzano, kun je me ff oppikken en een chauffeur voor de wagen sturen?", maar toen was je wild en ehh, toen was je jong en wilde wat. Het is altijd goed gegaan.

Maar ja, die 108 moest naar den Belzjiek. Alles uitladen wat niet van Vos was en op naar zo'n Neckermann, mit 280 ps. Jaja. 280 Deutsche Pferden, die beginnen dan gelijk over SAE en DIN pk's te eikelen maar uiteindelijk heb je nog zoiets van 220 Pferden auf die Wielen, want er verdwijnen veel Deutsche Pferden unterwegs. Heel wat anders dan Zweedse PK's. Dat schrijf ik dan ook nog steeds met hoofdletters.
De krengen waren ook nog "beschrankt auf 2000 umdrehungen", vanwege het verbruik. Dat had Mercedes Benz verkocht als "ze zouden 1 op 2.5 à 1 op 3 lopen". Ja, leeg zeker en dan ook nog zonder wisselbakken. Leeg mèt wisselbakken stond de teller al op 19,5 ton. Onze 5 assers konden dan ook maximaal 22 motorwagen plus 16 aanhanger = 38 ton wegen en dan resteerde er dus 18,5 ton voor lading. Meestal hadden we 20 tot 24 ton aan boord. Zestien versnellingen in een dubbel H patroon en vanwege de lage chassis (i.v.m. de hoge wisselbakken) hadden ze de versnellingsbakaandrijving niet met stangen enzo uitgevoerd, nee met Bowdenkabels. Reuze praktisch, en over de problemen alleen al daarmee begin ik maar niet eens. Dan wordt dit verhaal nog twee keer zo lang. Ik had al rap in de gaten waarom die vorige chauffeur Gallisch was geworden. Maar hij zat inmiddels weer op een ouderwetse Scania en ik werd Duitse Paarden Dresseur.

Er waren een stel motorwagens met 2 assen, die verdwenen goddank allemaal naar Belgie. De rest was 3 asser en die kregen wij in Oss. Het was ook flink wennen met die krengen. Het reed niet als een trailer en ook niet als een reguliere motorwagen/aanhanger combi. Je moest echt leren manoevreren met die bakken. Aan de andere kant, je kon er ook dingen mee doen die anders totaal onmogelijk waren. Vooral op de ferries kwam dat wel eens van pas...

Verder hadden ze luchtvering op de achterassen en op de aanhanger. Die motorwagen-vering kon je in de cabine bijregelen indien nodig, de aanhanger alleen met twee regelaars onder de aanhanger. Maar: de frontas had weer ouderwetse bladveren. Dus hadden we een elektrisch liftmechaniek op de wagen om de voorkant van de wisselbakken omhoog te krikken en de poten eronder te zetten. Verder stonden de wisselbakken vast met de bekende container-verankering, ook in de standaard 20 voet maat en het is wel gebeurd dat een chauffeur de bakken erop pleurde en vergat die borging 90 graden te draaien en vast te zetten en in de 1e bocht op het terrein vloog de bak er al af... Al doende leert men, nietwaar?

Dan had je nog het ge-eikel met de hoogte. Onze bakken op die Benzen kwamen tot 4m10. Daar moest je hier en daar flink mee uitkijken, want toen in Nederland en Duitsland werd 4m niet aangegeven, alleen maar als het lager was. Er kwam dus nog wel eens "zeilschade aan de bovenkant" voor. Vos had bedacht dat containers "lading" waren en die mag uitsteken. Dus staken ze ook uit. Door het kortkoppelsysteem met de aanhanger waren we dus eigenlijk gewoon 19.6 meter lang, waar je toen officieel maximaal 18m mocht zijn. Maar goed, de autoriteiten vraten het.

Het leuke van die volumekarren was weer wel dat er heel veel mee op Scandinavie werd gereden.
Even voor de goed orde: Denemarken is NIET Scandinavie. Noorwegen, Zweden en Finland wel. Zo zien die lui dat ook en Denen moeten ze in die landen ook niet zo erg: den Danska Hølle kan wat hun betreft de pøt öp.
De reisjes naar Finland waren reuze populair - in de zomer. Zondagavond vertrek richting Travemünde, dan maandag Travemünde-Trelleborg, dan over de weg naar Stockholm met maandagnacht een stop in Klevshult, dan dinsdagnacht Stockholm-Helsinki en dat waren net cruiseschepen. 14 uur oversteken en feesten. Dan in Finland stond je doorgaans op woensdag ergens in je auto te slapen, donderdag zat je weer op de ferry Turku-Stockholm en vrijdag op de feestboot Trelleborg-Travemünde. Om zaterdagmiddag weer thuis te komen. Niet zoveel uren, wel veel feesten. En het was prima te rijden zonder overuren.
Alleen: in de winter wilde bijna niemand. Koud, veel sneeuw en ijs, lastig rijden en als je dan ook nog van twee bakken de huif half af moet breken denk je "zat ik maar in Spanje".

Standaardlading was Michelinbandjes naar Espoo, Turku of Tampere, terugvracht heel vaak turf in Eurajoki of isolatiespul in Lappeenranta, soms ook houtskool in Jyväskylä. En het wilde wel gebeuren dat je met maximaal 4 of 5 wagens Finland in dook. Dan kon het nog gebeuren dat je onderweg opreed met collega's die Zweden ingingen. Ook Zweden was prima rijden: lekker rustig, geen idioten die "voor die vrachtwagen kan ik nog net ff de weg op" of "ikke MOET die klotenvrachtauto voorbij" dachten en trammelant met politie en douane had je eigenlijk nooit.
In Zweden zat de Polis gewoon bij de chauffeurs aan tafel, ook die met de heli rondvlogen. Daarbuiten: waar je in NL en vooral in Duitsland, Oostenrijk enzovoorts als chauffeur als een varken wordt behandeld (en laten we eerlijk zijn, sommige chauffeurs ZIJN gewoon varkens), zien ze een chauffeur in Noorwegen, Zweden en Finland als een hardwerkende man met een eerzaam beroep. Als je bij een klant kwam werd er gezegd: jij hebt je uren al gemaakt met rijden vanuit het buitenland, dus maak ff de wagen open en dan is daar het eten en daar de sauna of de douche. Als je mee ging staan trekken met een palletwagen keken ze je aan of je niet goed bij je hoofd was.
Ik stond een keer in Skövde isolatiemateriaal te helpen laden in de zomer, en in de zomer kan het in zo'n bak warm zijn. Het was niks meer dan de zakken van de lopende band aftrekken en 10 cm verder even goed op de stapel leggen. Ze hadden het ook gevraagd, want er was minder personeel i.v.m. vakantie.
Goed, mijn brilletje was al aardig gammel en dat kreng zakte elke keer van mijn neus naar beneden. Op een gegeven moment werd ik daarover zo pissig dat ik het ding van mijn kop haalde en dwars door de bak smeet, kapot natuurlijk. De Zweed naast me begon heel paniekerig te doen, kom mee, even naar kantoor. Ik loop mee, daar gingen we naar een soort BHV-er die vroeg of ik nou nog wel kon zien en rijden. Ja hoor, dat ding is alleen maar om veraf beter scherp te zien, en kleurenblind ben ik nog niet. Ze maakten zich echt zorgen...

Kortom: Scandinavie kreeg mijn grote voorkeur. En we reden heel wat Michelinbandjes naar Noorwegen, Zweden en Finland. Het leuke was dat doorgaans die Belzen (met hun 4-assige karren) die bakken in Frankrijk of waar dan ook gingen laden, dan in Oss afzetten en wij pikten de zooi in Oss op en togen ermee naar Scandinavie.

Ik KREEG ook rap veel Scandinavie... ik reed er net zo graag 's winters als 's zomers en die planner honoreerde dat wel. Vaak reed ik terug op vrijdag door Zweden, dan belde ik de planning of ie de week erop al iets naar Zweden of Finland had. Ja zei die, maar dan moet je wel weer zondagavond weg, terwijl je dus zaterdagmiddag pas thuis kwam. Maakt niet uit, zei ik dan, doe mij maar weer een ritje Espoo. Ik had op een gegeven moment ook meer "social life" in die landen dan thuis. Nou, so what? Er werd op een gegeven moment op kantoor gewoon geroepen "die Holleman heeft een vriendinnetje in Espoo, laat 'm maar lekker naar Finland gaan weer volgende week". Het klopte niet helemaal maar ik hield me van de domme. Bij Michelin in Espoo werkte een jong blond ding op kantoor en die sprak goed Engels. Ik had er al een paar keer mee staan praten en in het restaurant kwam ze nog wel eens bij me zitten. Op een keer moest ik naar de bank een paar km verderop om geld te halen en ze bood aan tussen de middag me even daarheen en terug te rijden. Dus de collega van me ziet me bij haar instappen en wegrijden en een half uur later weer terugkomen, plus dat ze bij me aan tafel schoof. Vervolgens ging hij ergens anders zitten... Later zei ie: "ik dacht dat jullie iets met elkaar hebben dus laat ik ze maar even alleen". Ik vond dat ik verder weinig uit te leggen had, maar nog geen twee weken later riepen ze bij Vos op kantoor: "Hé Louis, volgende week Finland? Kun je weer naar je vriendinnetje!" Ik liet het maar zo, want het kwam wel prima uit.
Ik laat het ook maar even hierbij, want zometeen krijg ik natuurlijk weer vragen als "en, hàd je ook een vriendinnetje daar?" en moet ik weer van alles uit gaan leggen 8) (wordt vervolgd)
Gebruikersavatar
leo-shof
Berichten: 2906
Lid geworden op: 23 dec 2006 21:05
Locatie: 0174

Re: Van sparks tot internationaal chauffeur

Bericht door leo-shof »

Louis ook hier weer het verhaal,vergelijkbaar met de zeevaart :In ieder stadtje.een.................! :roll:
Het slechtste wiel van de wagen kraakt het meest . :roll:

LEO
louis holleman

Re: Van sparks tot internationaal chauffeur

Bericht door louis holleman »

Nou, om je de waarheid te zeggen: ik had op een bepaald moment ook een scharrel, in Tampere. Met een ander ding uit Loviissa (op de boot leren kennen) heb ik nog een hele tijd gecorrespondeerd, maar ik had er verder niks mee. Gewoon een heel leuk contact. En laten we heel eerlijk zijn: Finse vrouwen steken het niet onder stoelen of banken als ze je zien zitten. Ze doen gewoon niet moeilijk. Ik vind jouw leuk, jij mij ook? Nou, we zijn nou toch hier?
Ik kom er in een vervolg nog wel op terug. Buiten dat: in 1980 ben ik gescheiden dus ik heb nooit iemand belazerd 8)
Ik zit me trouwens mottig te zoeken naar wat foto's uit die tijd (niet van die meiden, hoor). Ik moet er nog altijd een paar hebben. Komt allemaal nog wel.
louis holleman

Re: Van sparks tot internationaal chauffeur

Bericht door louis holleman »

308 - vervolg

Rijden in Scandinavie, toen (1982-1986).
In de eerste plaats: lekker rustig. Ik zei al dat je daar van idioten die overal nog net ff voor moeten geen last hebt. Verkeersdiscipline is prima. Hulpvaardig. Ik sta een keer ergens even langs de kant in Zweden om op de kaart te kijken, op zoek naar een houtplant in een rotgat. Even later stopt er een Saabje voor me, de man stapt uit en zegt "kan ik helpen, misschien?" Nou, ik zoek die en die fabriek. "Oh, rijdt maar achter me aan, ik ga wel ff voor". Wij 15km links-rechts-links door wat bosweggetjes tuffen en we komen bij de poort. Komt weer naar m'n cabine, hier is het. Ik vraag "wil je wat kronen voor de extra km's?" maar nee hoor "tack så mycket, god afton". Hij vroeg niet eens of ik sprit had...
Dat kon je verder alleen maar in Finland of Engeland meemaken.
Voor ett lastbil was de maximale snelheid in Zweden 70 km/u, maar zolang je niet steady 90 draaide zei niemand iets. De polis had eigen methoden om dat zo te kunnen bekijken: een team in de auto met het andere team in een heli. De heli mat jouw snelheid door te timen hoe lang je erover deed twee merktekens te passeren. Was dat te snel dan werd er naar de auto gepraat en zo nodig wachtte die je ergens op om je beleefd te verzoeken wat rustiger aan te doen. Je moest het wel heel erg bont maken wilde je een prent krijgen. Die gasten waren ook heel erg geinteresseerd in de techniek van die voertuigen: hoe zit dat nou met die rare dubbele triangel en hoe rijdt dat? Soms stond je gewoon een uur met die gasten gezellig te leuteren.
In Finland stopte je ook altijd bij chauffeurstenten. Als je dan weg wilde rijden moest je goed kijken of er niet nog een paar Finnen tussen je wagen en aanhanger stonden, want ze stonden altijd stomverbaasd naar dat zootje te koekeloeren. Net als naar die plastic kassies bovenop je cabine...
triangels.jpg
triangels.jpg (152.33 KiB) 6112 keer bekeken
Hier een deel van de constructie: links, ter hoogte van de linker chassisbalk de bevestiging links, zoiets zit ook rechts en in het midden de vangmuil van de tweede triangel, hier niet meer zichtbaar. Die links/rechts bevestiging draaide dus mee met de motorwagen en trok feitelijk de stuuras van je aanhanger ook mee. De ouderwetse triangel diende eigenlijk alleen maar voor het feitelijke trekwerk en niet voor het sturen, die kon weer vrij rondom de stuuras-schotel draaien. Het gevolg daarvan was - Jan, let op! - dat het hele zootje beter spoorde dan een reguliere motorwagen met aanhanger, en al helemaal vergeleken met een tandemas-aanhanger die de assen onder het midden heeft of een trailer met starre assen.

Ik had het over sprit: drank dus. Hoe meer alcohol, hoe beter en hoe hoger de prijs. Die kocht je op de ferry vanaf Travemünde voor weinig en deed je in Zweden of Finland voor het tienvoudige van de hand. Je mocht 1 liter invoeren van de Zweden, ook van de Finnen. Je deed dat ook, want overal waar je kwam was het "har du sprit?"
Ook Kirsi, het blonde finse Espoo moppie had dat al tig keer gevraagd. Dus kwam ze bijna steevast naar buiten als ik op het terrein kwam "Mittä kuuluu? Leuk je weer te zien. Wat heb je deze keer bij je?". Als je dan met een collega was stond die zijn ogen weer uit te kijken.

's Winters werd er "konvooi gereden". Vrachtverkeer gaat in Zweden dag en nacht door en er wordt heel wat gereden. Als je pech hebt zit je in Trelleborg al in de sneeuw en dat blijft zo tot je Zweden weer uit gaat. Doorgaans neemt er een Zweed het voortouw, die gaat zo rond de 70 km/u hangen en signaleert waar hij vindt dat ie iets aan moet geven. Daarachter kunnen dan zo'n 10-20 wagens rustig aanrijden. De ene slaat hier af, de andere daar. Vaak draai je met een heel stel de parking van zo'n chauffeurstent op en gaat gezellig met elkaar aan tafel koffie zitten drinken of eten.
Als je in een fikse sneeuwbui zit, met name 's avonds of 's nachts is het voorop rijden geen sinecure. Overal kunnen ineens zomaar een stel elanden op de weg staan, en die gaan echt niet opzij. Goede schijnwerpers zijn daar een must. Ik had er een stel onder de voorbumper hangen maar vrij snel ook een stel op het dak staan, simpelweg omdat je daar meer aan hebt. En soms was je blij met die dingen: ik kom een keer door een gat, 40 km/u en we duiken het bos weer in. Knip de schijnwerpers aan en 150m verderop staat 1 eland dwars midden op de weg en is een kudde van 15 bezig met oversteken. Nou, maar even stoppen, de laatste eland is overgestoken en de "politieagent-eland" verdwijnt ook het bos in. Het luxe-autootje achter je stopt ook keurig en probeert niet eens eromheen te komen want die snapt ook wel dat je niet zomaar stil gaat staan. Zoals ik al zei, lekker relaxed.

Die Zweden en Finnen wisten doorgaans ook wel dat de firma Vos heel vaak daar zat. Kwam je in Duitsland een bulker van Viinikka of Peippo Oy tegen dan ging gegarandeerd het handje omhoog en werd de clignoteur even gebruikt (de finse manier van groeten). Ik had mijn wagen ook voorzien van die zweedse gele markeringslampen voor alsmede een oranje finse lantaarn midden boven op het dak.
trelleborg.jpg
trelleborg.jpg (363.46 KiB) 6112 keer bekeken
Ik had een keer een fotograaf mee, die zou de nodige platen voor Vos maken. Hier kom ik in Trelleborg van de Saga Star afgedenderd. De plaat van de bevestiging is ook van hem.

Ik nam zelf ook nog wel eens het voortouw in een konvooi. Zeker als er een beetje langzaam gereden werd. Ik zat een keer 's avond laat op weg richting Sundsvall in een konvooi wat maar 65 km/u liep. Het sneeuwde licht en ik vond dat het toch sneller kon. Dus begin je van achter naar voor te rijden en uiteindelijk haal ik de leider in en blijf 70-75 door de sneeuw tuffen. Na verloop van tijd zie ik achter me diverse wagens ook naar voren komen en de helft schoof bij mij aan. Krijg je vanzelf twee kleinere konvooien. Na 3 uur een parkeerplek op voor de koffie en de meesten doken achter me aan en dan zit je weer gezellig 3 kwartier te buurten. Ging je met een heel stel weer verder dan werd er soms overlegd: wie gaat er voorop?

In Finland reed je doorgaans op ijs. Er werd wel geschoven maar dat wordt vastgereden en wordt dus gewoon ijs. Alleen tijdens sneeuwbuien wordt er dan geschoven. Ik kom een keer in Turku van de ferry (door omstandigheden) samen met een collega die voor de eerste keer naar Tampere moest. "Heb je wel eens in sneeuw gereden?" Nee, niet echt. 1x in Nederland in wat slurrie.
We moesten allebei naar Helsinki om vrij te maken, daarna ik naar Espoo en hij naar Tampere. "Rijdt maar achter me aan, we moeten wel voor zo laat in Helsinki zijn anders is de douane dicht". OK. We vertrekken uit Turku in een denderende sneeuwbui. Zeg maar 50-60 cm in een uur tijd. Er was bijna niet tegenaan te schuiven. Eenmaal buiten werd het weer droog maar er lag dus wel een plaat ijs op de weg. Goed, je weegt 40 ton, dus dat gaat best. Dus ik houd zo'n 85-90 km/u aan, je kent de weg, weet waar de rotbochten liggen en kijkt verder vooruit dan normaal. Na een uurtje of 2 komen we bij de ring van Helsinki, daar wordt het vierbaans. Ikke aan de kant, voor het geval we elkaar kwijtraken in de stad: daar en daar moet je zijn en zo en zo moet je er komen. Dus ik loop naar zijn auto achter me, hij draait het raampje open en zit nog steeds verkrampt met twee handjes stijf aan het stuur. Isserwat jochie? Eh, nou, ik durfde niet zachter want dan was ik je kwijtgeraakt maar hij zat nog steeds te zweten als een otter. "Joh, het ging toch goed?" Moest de arme stakker na de douane nog alleen naar Tampere ook onder dezelfde omstandigheden. Ik had later de planner aan de telefoon en die heb ik toch maar even gezegd dat het beter was geen beginnelingen in de winter alleen Zweden en Finland door te sturen. Als je pech had lagen er links en rechts van de wegen daar sneeuwwallen van een paar meter hoog. Een collega stond een keer 's nachts in Noorwegen te slapen op een parkeerplekkie naast de tweebaans weg, tegen een rotswand aan. Hij werd 's morgens wakker, goh, wat lekker rustig lijkt het buiten. Klautert naar beneden en ziet weinig. Raampje open, dondert de sneeuw zo naar binnen. Lag de sneeuw 4m hoog tegen zijn wagen aangewaaid. Hij klom eruit, liep de weg op en 200m verder was een bulldozer bezig de zooi wat op te schuiven. De man groef vervolgens zijn autootje uit zodat ie ook weer verder kon.

Dan krijgen we het maar direkt ook over sneeuwkettingen. Die hadden we bij Vos allemaal standaard aan de wagen hangen. Tenslotte kan het in Duitsland, Oostenrijk, Zwitserland en weetikveel waar ook sneeuwen. Met kettingen moet je niet te hard rijden, je rijdt ze gewoon naar gort. Kom een keer vanaf Göteborg, richting Oslo. Nou, bij Uddevalla moesten de kettingen er echt wel op, want 40 ton of niet, er zitten ook nog wat pukkels in die weg en dan wil je liever niet stilvallen. Dus even een mooi plat stukkie gezocht en de kettingen oprijden en spannen. Ze konden er pas vlak voor Göteborg op de terugweg weer af. Ik kon ze eigenlijk zo weggooien. Die Noren lachten zich helemaal dood om die kettingen van ons. Die hadden 3x zo dikke dingen met snijmessen en weetikveel wat erin. Tja, als je regelmatig 1500 km op kettingen moet draaien...
Maar soms is het voor minder afstand nodig: kom een keer vanuit het bos in Eurajoki met 24 ton turf op mijn nek, op de kruising van de hoofdweg Pori-Turku. Daar moet je wel stoppen want er rijdt nogal wat verkeer. Sta ik natuurlijk net stil met mijn aangedreven assen op een ijsplaat van 5 vierkante meter. Geen mm meer voor- of achteruit. De collega achter me stond op het asfalt, maar duwen en trekken gaat niet. Dus: krik onder het ene wiel, opkrikken, ketting eronder en erom, wiel laten zakken, krik onder het andere wiel enz. enz. Sta je een uur te kloten om 4m ijs te overbruggen. Eenmaal op de hoofdweg, aan de kant, kettingen er weer af en je kunt weer door. Ach, het hoort erbij, ook bij 20 of 30 onder nul. Net als een keertje in Mjölby. Het was maar 15 onder nul, windkracht 2 en het zonnetje scheen ook nog. Chauffeur, wil je de huiven even afbreken want we moeten van boven je bakken laden. Die zeilen zijn vaak dubbeldik, lekker vochtig van binnen en bij 15 onder nul en al een paar dagen zulke temperaturen zijn het net staalplaten. Affijn, huiven eraf, bakken vol en dan huiven er weer op. Ben je om 4 uur 's middags vol, dan ga je toch echt even een uur onder de warme douche staan om een heel klein beetje bij te komen. Maar: ze mochten mij elke week Zweden of Finland geven, eg wel!
Volgende aflevering over iets anders, want daar reed ik ook nog wel... Näkemiin (wordt vervolgd)


Plaats reactie