Persoonlijke herinneringen aan de koopvaardij, 1950-1969

Alles over boeken, schrijven, uitgevers etc.
Mart Hoogedoorn
Berichten: 3818
Lid geworden op: 11 mei 2005 06:59
Locatie: Brasil

Re: Persoonlijke herinneringen aan de koopvaardij, 1950-1969

Bericht door Mart Hoogedoorn »

Tja....ze mogen mijn verhaaltjes in ''Scheepspraat'' gerust opdiepen,maar als ze die gaan kuisen blijft er weinig van over :oops:
''Recht zo ie gaat''Mart.....Een beetje zigzaggen mag ook

Gebruikersavatar
rspeur
Berichten: 3111
Lid geworden op: 11 dec 2009 17:41
Locatie: Almere
Contacteer:

Re: Persoonlijke herinneringen aan de koopvaardij, 1950-1969

Bericht door rspeur »

En plaatjes als deze komen ook niet langs de eindredactie :lol:
René
Bijlagen
port-au-prince, camerounkust 1969..jpg
port-au-prince, camerounkust 1969..jpg (172.02 KiB) 4931 keer bekeken
Ik leit m'n tong hier altoid foin ofskrape
Mart Hoogedoorn
Berichten: 3818
Lid geworden op: 11 mei 2005 06:59
Locatie: Brasil

Re: Persoonlijke herinneringen aan de koopvaardij, 1950-1969

Bericht door Mart Hoogedoorn »

Gè gè LP,nee dat ga nie gaan zunne,tenminste NIET als het over ''DEN CRISTELIJKE KOOPVAARDIJ'' gaat gaan :lol:
''Recht zo ie gaat''Mart.....Een beetje zigzaggen mag ook
Jos Komen (R.I.P)

Re: Persoonlijke herinneringen aan de koopvaardij, 1950-1969

Bericht door Jos Komen (R.I.P) »

Mart Hoogedoorn schreef:mijn verhaaltjes in ''Scheepspraat'', maar als ze die gaan kuisen blijft er weinig van over.
Ik had ze destijds voor plaatsing op Scheepspraat al een beetje voorgekuist, Mart. :)
Maar als er een verhaal van jou in dat boek geplaatst wordt, dan mag je naar Groningen komen om een gratis exemplaar van dat boek in ontvangst te nemen.
Met een glaasje champagne en een bossie bloemen. :)
Helaas worden de reiskosten waarschijnlijk niet vergoed. :(
Mart Hoogedoorn
Berichten: 3818
Lid geworden op: 11 mei 2005 06:59
Locatie: Brasil

Re: Persoonlijke herinneringen aan de koopvaardij, 1950-1969

Bericht door Mart Hoogedoorn »

Ja ja Jossie.....dat rooie potloodje hè :cry: :wink:
''Recht zo ie gaat''Mart.....Een beetje zigzaggen mag ook
Jos Komen (R.I.P)

Re: Persoonlijke herinneringen aan de koopvaardij, 1950-1969

Bericht door Jos Komen (R.I.P) »

Heeft weinig met een rood potlood te maken, Martje. :wink:
Gewoon punten, komma's, taalfouten etc. aangepast.

Scheepspraat is geen forum, maar een scheepvaartsite die ik in 1998 begonnen ben.
Op Kombuispraat konden er in het begin geen foto's geplaatst worden, dus destijds plaatste ik de verhalen met foto's op scheepspraat.
Mart Hoogedoorn
Berichten: 3818
Lid geworden op: 11 mei 2005 06:59
Locatie: Brasil

Re: Persoonlijke herinneringen aan de koopvaardij, 1950-1969

Bericht door Mart Hoogedoorn »

ÉN DE VERHALEN VERDWIJNEN NIET UIT HET OOG, zoals op kombuispraat,jammer dat er niet meer gebruik van word gemaakt :cry:
''Recht zo ie gaat''Mart.....Een beetje zigzaggen mag ook
Theo Horsten (R.I.P.)

Re: Persoonlijke herinneringen aan de koopvaardij, 1950-1969

Bericht door Theo Horsten (R.I.P.) »

Jos schreef:Korte verhalen lukt misschien nog wel, daar hoef je niet zoveel moeite voor te doen in vergelijking met het schrijven van een roman.
Dat vind ik een boude uitspraak... :-D
Verhoudingsgewijs minder tijd, maar zeker niet minder moeite. Een kort verhaal moet in één keer raak zijn, terwijl je er in een roman in een later stadium nog eens op terug kunt komen, of iets meer omschrijven - of juist vaag kunt laten. Zelf vind ik mijn "korte" verhalen vaak te lang.

Ik was vorige week bezig een hoop boeken in te pakken voor tijdelijke opslag. Daar waren ook de boeken van Hemingway bij en ik bladerde even door dit boek...

----------------Afbeelding

----------------Dat kocht ik in maart 1993 in het Hemingway House, in Key West, gewoon omdat ik graag een boek wilde kopen als herinnering aan dat bezoek. Zeer de moeite waard, zo'n bezoek, als je toevallig in de buurt bent. De kamer waar hij schreef, met zijn oude schrijfmachine vond ik het meest interessante. En al die katten die daar leven, katten met vijf tenen in plaats van maar vier. Maar nu dwaal ik alweer af, dus hoe kan ik dan een kort kort verhaal schrijven? :roll:
Maar eh... ik bladerde even door dat boek en besloot het niet voor enige maanden in een doos te doen, maar mee te neman naar mijn kamer voor mogelijke lezing. Dat kwam vooral omdat ik op pagina 141 van dat boek A Very Short Story tegenkwam. Dat is kort genoeg om hier integraal weer te geven...

Afbeelding..Afbeelding

Kijk, dát is schrijven; zoiets scheidt de mannen van de jongens, de hobbyist van de kunstenaar. In 633 woorden vertelt hij hier een verhaal. Wil je het nog korter maken, dan moet je het in een gedicht trachten te vangen en dat is nóg moeilijker. Dat hoeft niet noodzakelijk te rijmen, wat het zeker niet gemakkelijker maakt.
Weet je wie er ook heel goed in is? Kris Kristofferson. Ik weet niet of hij ooit proza of poëzie heeft geschreven - dat moet haast wel - maar sommige van zijn songteksten zijn prachtige, korte verhalen. Telkens als ik "Me and Bobby McGee" of "Sunday Mornin' Comin' Down" hoor - en dat is heel vaak - denk ik: Dat zou ik wel eens uit willen werken tot een verhaal.
    • Busted flat in Baton Rouge, headin' for the trains,
      Feelin' nearly faded as my jeans.
      Bobby thumbed a diesel down just before it rained,
      Took us all the way to New Orleans.
In vier regels tekent hij een situatie die je voor je ziet, een stemming die je voelt. Meesterlijk, in één woord. In een kort verhaal zou het niet meer dan één zin zijn, de openingszin.
Maar ja, Kris Kristofferson studeerde in 1958 niet voor niets summa cum laude af in de literatuur. Hij kreeg een beurs voor de universiteit van Oxford en daar begon hij liedjes te schrijven.

Wat het rode potlood en (eind)redactie betreft: geen schrijver kan zonder een goede corrector en een goede redacteur is nog veel belangrijker. Eindredactie is iets voor kranten en tijdschriften, niet voor boeken en verhalen. En dan bij een krant ook nog alleen voor "vluchtige" artikelen. Bij boeken spreek je niet van eindredactie of een eindredacteur. Redacteur bij een uitgeverij is een vak, een moeilijk vak. Een redacteur moet een boek beter maken dan het was. Dat gebeurt altijd in overleg met de schrijver. Zo van: "Als je dat nu eens weglaat en dat wat meer uitspint, zou het dan niet beter worden?"
De uiteindelijke tekst zoals die gedrukt zal worden, wordt altijd ter laatste controle en goedkeuring aan de schrijver voorgelegd.

Bij vertalingen ligt het weer anders. Als ik een vertaling inlever, is die vrijwel persklaar. Toch gaat er ook dan nog een keer een corrector doorheen en ook een "persklaarmaker". Ik zal nooit nalaten om bij een vertaling een apart bestand toe te voegen dat onveranderlijk heet: "Opmerkingen en aanwijzingen voor redactie en persklaarmaker." Daarin vertel ik waarom ik bepaalde dingen heb vertaald zoals ik dat heb gedaan en geef soms alternatieven als ze het er niet mee eens zouden zijn. Ik geef de fouten van de oorspronkelijke auteur aan - en dat zijn er soms veel, soms voor mij onbegrijpelijke fouten, slordige fouten, gebrek aan kennis en gebrek aan research - en geef aan of en zo ja hoe ik het heb veranderd. Volgens contract mogen ze me het uiteindelijke manuscript dan nog een keer terugsturen waarna ik de veranderingen die zij hebben aangebracht moet verwerken, maar dat gebeurt al vele jaren niet meer. Als ik ermee klaar ben is het ook klaar.
Er was één geval waarbij ik ze had bezworen om me het volgens hun persklare manuscript nog een keer toe te sturen omdat ik vreesde dat ze dingen zouden gaan veranderen die helemaal niet veranderd mochten worden. Maar ja, als ze dan niet willen luisteren...

Het is elders op dit forum te vinden, maar ik zet het hier nog maar een keer neer...
    • Afbeelding

      Dat wás een prima boek en ik heb er ook een prima vertaling van gemaakt. Ik had ze bij Anthos op het hart gedrukt, schriftelijk en mondeling, dat de persklaarmaker niets maar dan ook helemaal niets mocht veranderen zonder mij eerst te vragen. Ik hoorde niets meer en ze gaven het uit. Toen ik mijn vertaling terug las, werd ik helemaal niet goed. Natuurlijk hadden ze er de een of andere juffrouw met een acte MO-Engels op gezet en die had het een en ander aan mijn vertaling "verbeterd", iemand die van toeten nog blazen wist. Nu staan er dingen in waar ik me, als ik het zelf had gedaan, voor zou schamen. Maar mijn naam staat wel voorin, dus er zullen ongetwijfeld lezers zijn geweest die er het hunne van hebben gedacht.
      De oorsponkelijke titel was My Old Man and the Sea. Ze vroegen mij om een titel en ik zei: Met die ouwe naar zee. Zij maakten er Een vader, een zoon en de zee van en vroegen hoe ik dat vond. Ik zei dat het een prima titel was voor de eerstvolgende Nederlandse inzending naar het Eurovisie Songfestival: daar wonnen we tenslotte ook niks. Dat vonden ze niet leuk. Als troost kreeg ik toen de vertaling van De kerk van de dode meisjes een boek dat prima kritieken kreeg en waarvan de vertaling werd geroemd. Rinus Ferdinandusse was een van degenen die in Vrij Nederland vol lof was over mijn vertaling. Hij had een hele kleine aanmerking, één woordje maar en daar had Rinus groot gelijk in. Alleen had ik het precies zo geschreven als hij het graag had gezien, maar was het - opnieuw - de persklaarmaker die het beter meende te weten.
Maar nogmaals: dat gaat om een vertaling. Bij eigen werk mag dat niet gebeuren en dat zal ook niet gebeuren. Daar ben je zelf bij.
Gebruikersavatar
rspeur
Berichten: 3111
Lid geworden op: 11 dec 2009 17:41
Locatie: Almere
Contacteer:

Re: Persoonlijke herinneringen aan de koopvaardij, 1950-1969

Bericht door rspeur »

Ik heb het boek niet gelezen, noch het origineel, noch de vertaling. Ik krijg echter pukkeltjes van de originele titel.
Theo, ik weet niet of de schrijvers zich kunnen meten met Hemingway, maar het zou toch mijn eer te na zijn een boek een titel te geven die getuigt van óf gebrek aan fantasie, óf van grenzeloze arrogantie.
Aansluitend een geintje: wel eens geprobeerd iets te doen met het roemruchte "een roman in zes woorden"? Alweer enige tijd geleden maakte een aantal gasten van "De wereld draait door" daar wat moois van, het is ook op een gezellige avond een aanrader. Je hoeft er niet eens een slok voor op te hebben....
René
Ik leit m'n tong hier altoid foin ofskrape
Theo Horsten (R.I.P.)

Re: Persoonlijke herinneringen aan de koopvaardij, 1950-1969

Bericht door Theo Horsten (R.I.P.) »

Die originele titel was prima. Die dekte de lading volledig. De schrijvers pretenderen niet zich met Hemingway te kunnen meten. Het is een reisverslag waarin de vader en de zoon telkens beurtelings aan het woord komen. De flaptekst van het origineel zegt:
    • A story of adventure on a small boat, for fathers, for sons, and for those who love them. On this voyage the father relinquishes control, the son becomes the captain, and before long they are utterly alone, with only the huge waves of Cape Horn, a compass, a sextant, a pet cat, and the tiny boat they've built together. "The account of the passage, related in alternating sections by father and son, will be read with delight 100 years from now."
Het kreeg alleen maar goede kritieken en beleefde meerdere drukken. Maar daar gaat het in dit verband ook niet om. Het gaat erom dat mijn goede vertaling van een uitstekend boek alsnog door een overijverige persklaarmaker - en dus niet door een redacteur, want dat is heel iets anders - kon worden verziekt, iets wat bij een origineel nooit zou zijn gebeurd. Inderdaad: in een personeelsblad of het blad van de korfbalclub zal dat wel kunnen gebeuren, maar niet bij een boek of een langer of korter verhaal dat gepubliceerd gaat worden. Ook niet bij een groot artikel in een krant waar de naam van de schrijver bij wordt vermeld. De eindredacteur van een krant kan naar hartenlust schrappen in verslaggeving en zal dat ook zeker doen zonder de verslaggever in kwestie te raadplegen. Maar niet in een paginagroot verhaal waar de met name genoemde schrijver veel tijd en moeite in heeft gestoken. Dat gebeurt altijd in overleg.
Maar ik herhaal: goede correctoren en redacteuren zijn goud waard; daar kun je niet zonder. Dat Jos verhalen voor "Scheepspraat" corrigeert, is alleen maar goed. In hoeverre je die verhalen ook zou moeten redigeren is een andere zaak.


Plaats reactie