Kennis van zaken

Alles over boeken, schrijven, uitgevers etc.
Gebruikersavatar
Harry G. Hogeboom
Berichten: 14381
Lid geworden op: 22 jul 2004 02:07
Locatie: Canada

Re: Kennis van zaken

Bericht door Harry G. Hogeboom »

wat je precies moet verstaan onder "an inevitable necessity".
Met de KLEMtoon op "moet" kom je niet klaar Horsten.............." an inevitable necessity".............is " IN the eye of the beholder"...........
M'n Vader zaliger zei vroegaah: " 't is wat 'tis....maaaar ik eet het voor vis!"............
Maar ik zal je niet verder van je slingerende wandelpad brengen.....
nooit spijt gehad van die keuze en jij vast ook niet,
DAT heppie goed in de peiling schipper, neem er maar een Tsiporo op! :lol:
Ik wou dat ik nog een leven voor me had,
Diezelfde man die ik hier boven aanhaalde........en dat was niet de eerste de beste, met name in de phylosophie, geloof me maar!! zei ook vaak: " Wat je het eerste zou moeten weten, kom je vaak pas het laatste achter" :lol:
Maar volgens mij kom jij zeker nog wel een keer terug Schipper en DAN begin je met waar je " het laatste" achter kwam!!! Veeel plezier gewenst! :) :)

Over " noodzaak" in de ogen van Schettino zal ik hier maar geen kommentaar gaan leveren!!
MVG HGH.
"Don't sweat the small stuff"

Theo Horsten (R.I.P.)

Re: Kennis van zaken

Bericht door Theo Horsten (R.I.P.) »

------------------------------------------------------------------------------------------Kennis van zaken (6)

-----------------------------------------------------------Afbeelding
-----------------------------------------------------------Edgar Allen Poe-The Narrative of Arthur Gordon Pym of Nantucket-Illustratie Albert Sterner (1863-1946)

De oplettende en belezen lezer begrijpt na het noemen van de naam Edgar Allen Poe onmiddellijk waar ik nu op kom. Inderdaad: op dat merkwaardige boek, The Narrative of Arthur Gordon Pym of Nantucket. Dat was het langste werk dat Poe schreef en tevens zijn enige roman. Oorspronkelijk zou het in 1837 in afleveringen verschijnen in de Southern Literary Messenger, een periodiek dat tussen 1834 en 1864 in Richmond, Virginia verscheen en waarvan Poe van 1835 tot 1837 medewerker en ook enige tijd hoofdredacteur was. Nadat er twee afleveringen waren verschenen van Arthur Gordon Pym, zoals de titel toen luidde, werd het dienstverband tussen Poe en het blad verbroken en de publicatie gestaakt. Officieel heette het dat Poe andere dingen ging doen, maar ook wordt verteld dat hij ontslagen werd vanwege zijn drankzucht. Hoe het ook zij, hierna ging Poe met zijn manuscript naar de ook toen al bekende uitgeverij Harper in New York, tegenwoordig bekend als Harper Collins. Het was niet bepaald een gunstig moment. Het land was in de greep van wat bekend zou worden als de "Paniek van 1837", een financiële crisis waardoor ook de boekenmarkt op zijn kont lag en Harper dientengevolge erg krap bij kas zat. Daarom durfden ze de uitgave aanvankelijk niet aan. In juli 1838 besloten ze het toch te doen, zij het dat de naam van Edgar Allen Poe als auteur hierbij niet werd genoemd. Het boek kreeg de titel mee: The Narrative of Arthur Gordon Pym of Nantucket en gesuggereerd werd dat het door Arthur Pym zelf geschreven was. De volledige ondertitel luidde…
    • Comprising the Details of Mutiny and Atrocious Butchery on Board the American Brig Grampus, on Her Way to the South Seas, in the Month of June, 1827. With an Account of the Recapture of the Vessel by the Survivers; Their Shipwreck and Subsequent Horrible Sufferings from Famine; Their Deliverance by Means of the British Schooner Jane Guy; the Brief Cruise of this Latter Vessel in the Atlantic Ocean; Her Capture, and the Massacre of Her Crew Among a Group of Islands in the Eighty-Fourth Parallel of Southern Latitude; Together with the Incredible Adventures and Discoveries Still Farther South to Which That Distressing Calamity Gave Rise.
Het is, zoals ik al zei, een merkwaardig boek. Het is tegelijkertijd een thriller, een avonturenroman en een reisverhaal, maar vooral wat we nu een fantasyroman zouden noemen. En dat ook weer niet allemaal tegelijk, maar verdeeld over het boek. Zo komt dat fantasyaspect er pas helemaal aan het einde uit. Dan komt er een moment dat je als lezer begint te denken: Ja, maar dit kan immers helemaal niet? Dat kan inderdaad niet, maar dat is tevens het moment waarop je beseft dat het in wezen een fantasyroman is. Ik las het boek heel lang geleden, ik schat eind vijftiger, begin zestiger jaren, toen ik een groot liefhebber van het werk van Edgar Allan Poe was. Ik weet werkelijk niet meer hoe ik het toen vond en ook niet of ik het toen in het Engels of in het Nederlands las. Ik denk haast in het Engels, want het verscheen, voor zover ik heb kunnen nagaan, pas in 1974 als Prisma-boek onder de titel De Blinde Passagier, een vertaling van Bas van Deilen. Nu is het in diezelfde vertaling, maar dan onder de titel De fantastische reis van Arthur Gordon Pym te koop als paperback, een uitgave van Van Holkema & Warendorf, ISBN 9789031504435, voor de prijs van € 17,99, of voor slechts € 3,99 als e-book. De Engelse uitgave is bij Amazon als Kindle te downloaden in verschillende versies, in prijs varierend van helemaal gratis tot een paar dollar.
Ik heb het in verschillende versies gedownload en daarnaast ook de Nederlandse uitgave, om de vertaling eens te bekijken. Ik geef hierbij de verkooptekst van de Nederlandse uitgever weer, niet om de verkoop te bevorderen, maar om een andere reden…

    • De fantastische reis van Arthur Gordon Pym is de enige lange roman van de Amerikaanse schrijver Edgar Allan Poe. Het is het verhaal van de jonge Arthur Gordon Pym, die als verstekeling aan boord gaat van de walvisvaarder de Grampus. Verschillende avonturen en tegenslagen overkomen Pym, waaronder schipbreuk, muiterij en kannibalisme, voordat hij wordt gered door de bemanning van de Jane Guy. Aan boord van dit schip, beleven Pym en een matroos genaamd Dirk Peters nieuwe avonturen verder naar het zuiden. Als ze aan land gaan komen ze vijandige inboorlingen tegen en kunnen ze ternauwernood terug naar de oceaan ontsnappen. De roman eindigt als Pym en Peters richting de Zuidpool verder reizen. Het verhaal van Arthur Gordon Pym werd een invloedrijk werk, vooral voor Herman Melville en Jules Verne.
[/color]
Zoals aan al het werk van Edgar Allan Poe zijn ook aan dit boek heel wat studies gewijd en dat komt dan vooral door de opbouw van het boek en het feit dat het geen einde heeft. Het breekt abrupt af, juist op het moment dat je de ontknoping verwacht - zo verging het mij althans. Het begint als een avonturenroman, als een maritieme thriller, gaat dan verder als een reisverslag met beschrijvingen van, bijvoorbeeld, de Kerguelen Archipel, die me de indruk gaven alsof ik een Engelse Pilot voor de indische Oceaan zat te lezen, om vervolgens geleidelijk aan te veranderen in een fantasyroman. En net als je denkt dat het geheim onthuld gaat worden, lees je...

    • March 22.- The darkness had materially increased, relieved only by the glare of the water thrown back from the white curtain before us. Many gigantic and pallidly white birds flew continuously now from beyond the veil, and their scream was the eternal Tekeli-li! as they retreated from our vision. Hereupon Nu-Nu stirred in the bottom of the boat; but upon touching him, we found his spirit departed. And now we rushed into the embraces of the cataract, where a chasm threw itself open to receive us. But there arose in our pathway a shrouded human figure, very far larger in its proportions than any dweller among men. And the hue of the skin of the figure was of the perfect whiteness of the snow.
[/i]

----------------------------------------------------------------Afbeelding

Einde verhaal. Afgelopen en uit. Als lezer blijf je zitten met de vraag wat dat dan voor een menselijke gedaante was, wie dat was en hoe het dan verder ging. Er zijn allerlei theorieën ontwikkeld over wat Poe hiermee heeft bedoeld, wat de diepere betekenis van dit verhaal is. Het is wat men een "fragmentarische roman" noemt. De definitie van dat begrip, of liever, een van de definities, is...
    • Roman waarin het verhaal wordt verteld door middel van talrijke korte passages, waarin voortdurend het perspectief, de historische tijd en de plaats en ruimte wisselen. Ze krijgen daardoor een collagekarakter: het verhaal moet door de lezer gereconstrueerd worden uit een grote reeks verschillend geaarde passages.
Sta je daar wat cynisch tegenover en ben je meer een gewone recht-op-en-neerlezer, dan zou je het ook kunnen uitleggen als: "van de hak op de tak springend" of, "een verhaal dat als droog zand aan elkaar hangt". Tot die laatste groep behoor ik niet. Ik heb het verhaal met plezier gelezen, al zet ik er zo hier en daar wel mijn vraagtekens bij. Ik verbaasde me over de nautische kennis van Poe en vroeg me af waar hij die had opgedaan. Ergens op Amazon las ik een lezersrecensie van iemand die zei dat hij het een verhaal van niks vond en dat het bovendien "too much nautical nonsense!" bevatte. Ik ben het daar bepaald niet mee eens. Er zitten een aantal dingen in die je de wenkbrauwen zouden kunnen doen fronsen, maar storende fouten ben ik nergens tegengekomen.
Wel blijf ik zitten met dat abrupte einde en in tegenstelling tot veel "Poe scholars", waar ik heel zeker niet toe behoor, zoek ik daar helemaal niets achter. Het was Poe's enige roman en zoals gezegd oorspronkelijk bedoeld om in afleveringen gepubliceerd te worden in de Southern Literary Messenger, tegen een honorarium van 3 dollar per pagina. Toen hij de Messenger verliet, moet hij er financieel niet al te best voor hebben gestaan en hij moet dan ook blij zijn geweest toen Harper zijn roman alsnog accepteerde. Hij moet hem op een holletje hebben afgemaakt en ik vermoed - en niet alleen ik, maar ook anderen die meer verstand van Poe hebben dan ik - dat hij de draad kwijt is geraakt en niet goed heeft geweten hoe hij er een eind aan moest breien. Ik word in dat vermoeden gesterkt door het feit dat hij het voorwoord pas in juli 1838 schreef, in de maand dat het boek bij Harper in New York uitgegeven werd. Dat is toch een merkwaardige zaak: een boek niet afmaken en pas aan het eind een voorwoord toevoegen. Aan het eind lijkt het erop dat Pym om het leven komt. De lezer is het voorwoord dan intussen wel vergeten, maar als hij of zij, enigszins verbijsterd door dat abrupte einde, terugbladert en dat voorwoord opnieuw leest, zie je dat dat niet het geval is. Pym ondertekende dat voorwoord immers zelf. Wetenschappers die vele jaren op Poe en zijn werk hebben gestudeerd, beweren dat dit ook de bedoeling is: teruggaan naar het begin en opnieuw beginnen te lezen. Daarom is het zo vreemd dat in de eerdergenoemde Nederlandse vertaling van Bas van Deilen dat voorwoord ontbreekt. Dan blijf je als lezer aan het eind helemaal zitten met het gevoel dat je belazerd bent. Waarom hat in de Nederlandse vertaling weggelaten is, begrijp ik niet en ook niet dat Bas van Deilen daarmee akkoord is gegaan. Het vertalen van Poe moet tenslotte tot de literaire vertalingen worden gerekend.

Wat me ook sterkt in de gedachte dat Poe niet goed meer wist wat hij ermee aan moest, is het feit dat hij het in 1840 in een brief aan zijn vriend, de acteur, toneelschrijver en uitgever William E. Burton, zelf "a very silly book" noemde. Hoe het boek, zoals wordt beweerd, van grote invloed zou zijn geweest op Herman Melville en dat hij er zich bij het schrijven van Moby Dick door had laten inspireren, ontgaat me ten enen male, maar nogmaals: ik ben geen literair wetenschapper. Ik weet wel dat Poe, die een meedogenloos criticus van andermans werk was, geen goed woord over had voor Moby Dick. Dat komt omdat Poe er voor zichzelf heilig van overtuigd was dat alleen hij wist hoe je een verhaal moest schrijven, hoe je dat moest "componeren" en aan die regels had Melville zich niet gehouden, zo meende hij.

Maar wat, zo zal de lezer zich zo langzamerhand beginnen af te vragen, heeft dit alles te maken met datgene waar het in dit topic om gaat: The Custom of the Sea, het trekken van lootjes wie er moet sterven zodat anderen kunnen leven, of gewoon moord en kannibalisme. Dat zit zo.
In 1884 werden Thomas Dudley en Edwin Stephens veroordeeld voor de moord op de 17-jarige scheepsjongen Richard Parker. Vier man in een boot en de jongste en zwakste, Richard Parker, wordt gedood zodat de andere drie kunnen overleven. Vijftig jaar daarvoor, in 1834, schreef Edgar Allen Poe zijn enige roman. Daarin zitten op den duur vier man op het wrak van de walsvisvaarder Grampus, zonder water en zonder voedsel. Een van die vier man is een zekere Richard Parker en hij is degene die op den duur aan de orde stelt dat er iemand zal moeten sterven om de anderen een kans op overleven te geven. Aanvankelijk willen de anderen daar niet van horen, maar uiteindelijk komt het zover dat er stokjes van verschillende lengte getrokken worden. Richard Parker trekt aan het kortste eind en wordt onmiddellijk gedood. Dat was toch wel toevallig: vier man waaronder een Richard Parker en vijftig jaar later opnieuw vier man en ook weer een Richard Parker.

Nu is Richard Parker een veel voorkomende naam, maar het is wel toevallig dat de naam zo vaak opduikt in verband met schepen en scheepsrampen. Een snelle google op de naam zal dat uitwijzen. Het meest recente voorbeeld is The Life of Pi, de met vier Oscars bekroonde film naar de met de Booker Prize bekroonde roman van Yann Martell waarin een jongen met een Bengaalse tijger in een reddingsboot terechtkomt. Niet die jongen heet Richard Parker, maar de tijger! Die heeft per ongeluk de naam gekregen van de jager die hem ving.

Rest mij voor wat The Narrative of Arthur Gordon Pym of Nantucket betreft nog te vertellen dat Jules Verne, die een groot bewonderaar van het werk van Edgar Allan Poe was, ook niet tevreden was met de afloop – of eigenlijk het ontbreken van een afloop – van dit boek en daarom besloot hij in 1897 om er zelf een vervolg op te schrijven, of liever: een boek eromheen, waarin verklaard werd wat er van Pym geworden was. Dat werd Le sphinx des glaces in het Engels vertaald onder de titel An Antarctic Mystery en in het Nederlands in twee delen verschenen als Het verlaten land en De ijssfinx. In het Engels overal gratis te downloaden, vaak in combinatie met het boek van Poe.

------Afbeelding-- Afbeelding-- Afbeelding-- Afbeelding

In hoeverre Edgar Allan Poe inderdaad van invloed was op andere schrijvers, laat ik hier verder in het midden. Ik keer opnieuw terug naar de Mignonette en de zaak van Dudley en Stephens die uiteindelijk helemaal draaide om dat ene begrip: necessity. De al dan niet gerechtvaardigde noodzaak om bepaalde besluiten te nemen of als - al dan niet juiste - verklaring voor bepaalde daden. Die zaak was zonder enige twijfel een bron van inspiratie voor andere schrijvers. Daar ga ik volgende keer verder.

(6 januari om 1900 local: Een aantal storende typo's gecorrigeerd.)
Gebruikersavatar
rspeur
Berichten: 3111
Lid geworden op: 11 dec 2009 17:41
Locatie: Almere
Contacteer:

Re: Kennis van zaken

Bericht door rspeur »

Mooi benoemd Theo. Ik wacht sowieso met herlezen van Poe tot jij je verhaal klaar hebt, en of ik Verne nog ga lezen is nog niet echt zeker. Een pil van een boek. Ik heb wel alvast de Engelse versie op de harde schijf gezet overigens. En mocht ik die niet gaan lezen, dan heb ik in ieder geval een ruggensteuntje in de Penguinuitgave van Poe. Achterin staan wat voetnoten en commentaren, en ook een uitgebreid commentaar op Verne van Harold Beaver. Als ik jouw verhaal eraan toevoeg kom ik een heel eind. Beetje gemakzuchtig, ik weet het.
René
Ik leit m'n tong hier altoid foin ofskrape
Jos Komen (R.I.P)

Re: Kennis van zaken

Bericht door Jos Komen (R.I.P) »

Het meest recente voorbeeld is The Life of Pi, de met vier Oscars bekroonde film naar de met de Booker Prize bekroonde roman van Yann Martell waarin een jongen met een Bengaalse tijger in een reddingsboot terechtkomt. Niet die jongen heet Richard Parker, maar de tijger! Die heeft per ongeluk de naam gekregen van de jager die hem ving.
woensdag 7 januari, 20:30 uur op TV (RTL4)

HIER de trailer, je ziet meteen een schip in slecht weer met de kranen getopt. :wink:
Gebruikersavatar
Brazuca
Berichten: 2133
Lid geworden op: 04 mei 2009 00:06
Locatie: São Paulo
Contacteer:

Re: Kennis van zaken

Bericht door Brazuca »

Mijn lijstje van te lezen boeken wordt steeds langer zo ... :roll:
Gelukkig heb ik nu mijn e-reader, dus als ik op pad ben, gaat die gewoon mee, en kan nu veel vaker lezen.

Om een of andere reden heb ik nooit een boek gelezen van Edgar Allan Poe, maar daar komt dus nu verandering in.
De manier waarop je het boek beschrijft, dat het zowel een thriller, reisverhaal als avonturenroman is spreekt me wel aan.
Theo Horsten (R.I.P.)

Re: Kennis van zaken

Bericht door Theo Horsten (R.I.P.) »

Dit boek van E.A. Poe, het verhaal van Pym, herlas ik voor dit topic. Of ik Poe's andere verhalen nog net zo kan waarderen als zo'n vijftig jaar geleden, weet ik niet. De moorden in de Rue Morgue en De val van het huis Usher zijn natuurlijk klassiekers en verplichte kost voor mensen die de geschiedenis en ontwikkeling van het detectiveverhaal en de horror story bestuderen, maar mij ontbreekt de lust om er opnieuw aan te beginnen. Aan Jules Verne begin ik al helemaal niet meer.

Wel kwam ik, nu ik me wat meer in Poe moest verdiepen, een paar interessante zaken op het spoor. Door Poe's, overigens nogal verkapte kritiek op Moby Dick van Herman Melville, ging ik op zoek naar andere beroordelingen van Melvilles meesterwerk.
Daarbij kwam ik het toch wel verrassende gegeven tegen dat Melville maar liefst vijfentwintig procent van zijn manuscript gevuld heeft met zeer uitgebreide beschrijvingen van de potvis, de sperm whale en dat die teksten letterlijk zijn overgenomen uit het boek van Thomas Beale, The Natural History of the Sperm Whale. Niet uit de oorspronkelijke editie van 1835, maar uit een tweede, aangevulde uitgave uit 1839, het jaartal dat Melville zelf op de titelpagina van zijn exemplaar aantekende. Dat is een wel heel ruime uitleg van het begrip "bronnen". Het is simpelweg plagiaat.

------------------------------Afbeelding---Afbeelding

Toch zijn dit de dingen die het researchen en schrijven van een lang verhaal zoals dit, zo interessant maken. Je komt van het een op het ander en daar is geen eind aan. Nu terug naar de tijd die voorafging aan Dudley en Stephens en de Mignonette.
Gebruikersavatar
Harry G. Hogeboom
Berichten: 14381
Lid geworden op: 22 jul 2004 02:07
Locatie: Canada

Re: Kennis van zaken

Bericht door Harry G. Hogeboom »

van het een op het ander en daar is geen eind aan.
EN...soms blijkt DAT.......wat je dacht een zijpad te zijn, in feite de Hoofdstraat is!!! :lol: ....waarmee je je vervolgens dan weer afvraagt " OF je de weg kwijt was" :mrgreen:
MVG HGH.
"Don't sweat the small stuff"
Gebruikersavatar
jdbvos
Berichten: 10557
Lid geworden op: 22 apr 2006 16:17
Locatie: Groningen
Contacteer:

Re: Kennis van zaken

Bericht door jdbvos »

Yep !
Da's nou juist de makke....
Theo weet dat er zijpaden ingeslagen moeten worden op z'n queeste, maar weet tóch weer goed terug te komen op het oorspronkelijke pad.... Volgens mij heeft hij op een kladblokje een diagrammetje... :-D
Maar hij kan dat ! Ik ben na 10 x een zijpad ingeslagen te zijn, waarbij ik steeds meer dingen 'zie', mijn oorspronkelijke zoektocht alweer vergeten.... :oops:
Kennis is macht, zegt men.....
Ik weet zo langzaam aan dat dat niet waar is. Hoe meer je leert, hoe meer je weet dat alles vele malen méér 'connecties' heeft als je dacht, en de zaak alleen maar gecompliceerder wordt...
Dat spreekwoord zou moeten zijn: kennis geeft meer vragen :shock:
Theo noemt dat zijn zijpaden.....
En gelijk heeft-ie ! Maar hij houdt zeer kunstig zijn 'lijn' vast.
Zal de nauticus in hem wel zijn: de kortste weg is een rechte lijn.....en onderweg goed om je heen kijken...met Mart z'n "beetje zigzaggen"....
Doorgaan met je zij- en hoofdpaden,Theo !
Hup ! Aaan't waaark !
Wordt het toch nog asfanNaudts.... :mrgreen:
Oost, west...ook best
Theo Horsten (R.I.P.)

Re: Kennis van zaken

Bericht door Theo Horsten (R.I.P.) »

Oh ja, ik weet precies waar ik heen wil, hoor. En ik werk heel hard, alleen zit er erg veel opzoekwerk aan vast. :?
Voor mij is het een verdomd interessant onderwerp en dat juist dóór die zijpaden. Voor sommige lezers - en misschien zelfs voor vele - zal het mogelijk minder interessant zijn dan vorige onderwerpen, maar mogelijk verandert dat in de komende afleveringen nog.

Waar is Wim Plukker? Die schreef namelijk...
Eerst nog "Marine Insurance in the Netherlands 1600-1870" door Sabine Go uitlezen...
---------------------------------------------------------Afbeelding

Heb je dat al uit, Wim? Dan heb je, als het goed is, namelijk kennis opgedaan die ik voor de volgende aflevering nodig heb, dus graag een beetje doorlezen, wil je? :roll:
Ik red me er wel mee, hoor, maar dan kun je straks in elk geval deskundig commentaar leveren en een en ander corrigeren of aanvullen. Toen ik las wat je schreef, dacht ik: dat lijkt me een taaie kluif, maar gaandeweg is me duidelijk geworden dat dat inderdaad ook alweer een verdomd interessante materie is. Zo blijft een mens aan de gang. :shock:
Wim Plukker
Berichten: 518
Lid geworden op: 03 sep 2006 17:02

Re: Kennis van zaken

Bericht door Wim Plukker »

Ik ben hier Theo :-D

Heb het boek nog niet uit want er deed zich een intermezzo voor in de vorm van "De Boeren Oorlog" door Martin Bossenbroek. Een onderwerp waar ik weinig van wist met natuurlijk de NL connectie en de vorming van de jonge Winston Churchill.
Dat werk van Sabine Go is een geschiedkundige studie volgens de regelen der kunst en derhalve, inderdaad taaie kost...nog 50 bladzijden te gaan. "De Boeren Oorlog" is een meer verhalend werk en makkelijker te verteren tussen de zorgen voor het bedrijf van alledag door.

Maar ik ben wel geintrigeerd door je stelling dat er in dat werk van Sabine "zijwegen" worden bewandeld die je verhaal ondersteunen. Ben zoals altijd weer zeer benieuwd en zal volgaarne toevoegen & aanvullen daar waar nodig.

M.v.g.

Wim
"Beauty is in the eye of the beholder"


Plaats reactie