Sterke verhalen.

Een gezellig, leuk en informatief Scheepvaartforum
ArnoldW
Berichten: 435
Lid geworden op: 03 mar 2013 19:47
Locatie: rotterdam

Re: Sterke verhalen.

Bericht door ArnoldW »

Maar zo'n groot afdak is toch wel overdreven of gewoon bluf. :lol: :mrgreen:

Mart Hoogedoorn
Berichten: 3818
Lid geworden op: 11 mei 2005 06:59
Locatie: Brasil

Re: Sterke verhalen.

Bericht door Mart Hoogedoorn »

En dat voor een meestal gekrompen schroevendraaierje :roll:
''Recht zo ie gaat''Mart.....Een beetje zigzaggen mag ook
Gebruikersavatar
Compass
Berichten: 3062
Lid geworden op: 22 jul 2004 11:11
Locatie: Groningen

Re: Sterke verhalen.

Bericht door Compass »

Hier nog even een paar bijdragen van Bob Kristel. De eerste is nog van vorige week toen Kombuispraat met kort verlof was.

Grt
Bert de Boer



Goodmorning!

I learned that the weather wasn't that good this weekend. Pity for you, I hope though that you enjoyed your weekend anyway.
To help you a bit during the start up of this week, here is this little story. I hope it will get a little smile on your face...

This weekend I spent quite some time with the cadet and the jr officer, talking, discussing, teaching and learning all about azimuths.
Azimuths are bearings of the sun, planets and stars and I remember that learning this, feels like being initiated in the secrets of astro-navigation.

Now that I spend quite some time with the jr officer and cadet, I have to think often of my cadetship. In those days I came to sail for a couple of months with captain Beter, a name which was always a source of jokes (the Dutch word 'beter' means
'besser' in German, 'better' in English).
He was a captain who was about to retire, after spending all his working life at sea. He also was a captain who dominated in a natural way, without being arrogant and more important: without bullying. Everyone who met him for the first time had
automatically great respect for him, even closing to a bit of fear. I guess it were also his posture, his big hands, the impressive beard and his bariton-voice that played a role in that.

Like so many captains he had a hobby and his was baking cookies. Whenever he had the chance he made cookies, annoying our chief-cook by making a mess in the galley and using the oven. When he had made his cookies, everyone was obliged to taste them and
I have to say: without exemption they were all horrible.
As a young cadet I learned from the rest of the crew that whenever he passed by with his cookies, you had to be close to the bulwark or railing. He would come with the hot oven-plate and you had to take a couple of his cookies. With big eyes he would
wait for your reaction, so you took a small bite of one cookie and would say: "Hmmm captain, these are great!". "Thank you!", he'd say and he would turn away enthousiastically looking for his next victim. The moment he turned away, you threw the rest
of the cookies overboard and even try to spit out the residues you had in your mouth...
Agents, authorities or stevedores  who came on board also felt obliged to eat this cookies, they didn't dare to refuse everytime he offered them. I guess that is why the paperwork was always quickly done...

His retirement approaching, I had a chance to see captain Beter in a weak moment. I guess he had a couple of drinks and this big strong captain said to me:
"Bob, come over here, have a drink with me... Yep, sit down, here's a little sip", and he poored me a small glass of jenever. "You want a cookie with that?"
"I can't imagine a life ashore", he said. "Never again going to sea again, I just can't imagine that. But on the other hand, all is changing so quickly. Nowadays we already have telex and fax and I predict you whenever you'll be a captain, you will
have computers on board and telephones which work all over the globe. And you'll have lots and lots of paperwork".
"But don't you ever forget, it's seamanship where it's all about. Seamanship and navigational skills! These are the most important things in the shipping industry. Without these, you can have the best freights, the nicest cargoes, but a ship will never
get there! Promise me that you will always remember that, Bob!"
"I just think I'll retire and see what happens. It's getting harder and harder for me to keep up with this fast world and all these changes..."

I think captain Beter was right. Between the changes (for good and for bad!), good seamanship must always be priority no.1.
So here I am, between computers, electronic navigational equipment, lots of paperwork and bookworks. We don't measure ships anymore in deadweight (whith which we make our money) but in gross tonnage, ratings don't know to splice anymore, the old
motorship is nowadays a motorvessel and a captain is called a master.
Good for old captain Beter that he retired.
Captain Beter always sounds better than Master Beter...

Have a good week!
Bob Kristel




Goedemorgen! Gutenmorgen!

The next story crossed my mind a couple of times last weeks, mainly
because we're having a cadet on board.
So I hope you don't mind me sharing it with you. It will hopefully make you smile...
I was Chief Officer on Scheldedijk and we were going to load fertilizer
in Ravenna.
An Italian surveyor came on board, a big 68 year old retired seaman, and as he and I were to perform a draft survey, our junior officer asked if he could come with us to learn this draft survey.
Following this, the surveyor told us his story, with a fantastic
Italian accent and the in Italy inevitable grotesque gestures:
(I think to enjoy all the Italian effects,please read this story out
loud...)
"When I came on board for my firste voyage azza cadet, I hatto come to
the 2nd officer who was going to explain how everythienk would be
running on the shiep and whatta my place would be.
He started wieth saying to me: You should imagine a bieg bieg mountain.
Onne top of zies mountain you see far far away a very liettle liettle white spot, that ies our captain.
You may not talk to hiem, you may notte spiek to hiem,he wiel see you
(becausse ze captain sees everythienk),butte he wiel say nothienk to you.
A liettlebiet under the captain down ze mountain, you see a little
biegger spot, that ies our chief officer.
For hiem, you wille not exist, even if you stand in front of hiem, he wiell look just past you,even through you.
Ieffe you wiell speak to him,he wiell not listen.
Maybe maybe ief you are lucky, and you say "bongiorno", maybe
he mumbles softly "giorno" back to you. Nothieng else you maye say to hiem, nothieng else he wielle say to you.
A lietle biet down ze mountain, you see a bigger white spot, maybe you
wiell recognize him as a human being. But that ies wrong, because that spot iesse me, your second officer.
I am ze one you are going to hate. I gieve you ze hardest jobs, ze most
dirty jobs so even if you are in your bunk, you still feel sieck. Every
question you ask me I will say it izze stupid question.
After one week,you wiell cry for your mama and you wiesh you never went to sea an this shiep.
And every night you wiell have a nightmare,becaussa you dream of me!
And then you see a spot which you wiell recognize as ze 3rd officer.
And he is also your enemy, because not so long ago, he was a cadet.
And hies revenge and hard feelings from his time as a cadet, he wiell put
on you!
And you wiell hate him too, but not so much as you wiell hate me!
And then under ze mountain there iezze bieg bieg pile of shiet...and
under the shiet, that ies where you are...".
I asked the surveyor how he got through his time as a cadet.
He said to me that he had a great time on board that ship.
Very friendly captain and officers who taught him a lot and formed him as a good officer.
And even the second officer turned out to be very nice man!
Have a good day!
Bob Kristel, captain mv Lingedijk
Mart Hoogedoorn
Berichten: 3818
Lid geworden op: 11 mei 2005 06:59
Locatie: Brasil

Re: Sterke verhalen.

Bericht door Mart Hoogedoorn »

Ies very very good this story :lol:
''Recht zo ie gaat''Mart.....Een beetje zigzaggen mag ook
Gebruikersavatar
Brazuca
Berichten: 2133
Lid geworden op: 04 mei 2009 00:06
Locatie: São Paulo
Contacteer:

Re: Sterke verhalen.

Bericht door Brazuca »

Zijn er nog kombuizers die het verhaal van de "Orang Medan" herinneren of die er meer van weten ?
Gebruikersavatar
Compass
Berichten: 3062
Lid geworden op: 22 jul 2004 11:11
Locatie: Groningen

Re: Sterke verhalen.

Bericht door Compass »

Door omstandigheden heb ik de laatste tijd weinig gelegenheid gehad om de verhalen van Bob Kristel te publiceren maar zal er dan nu een paar aan de vergetelheid onttrekken. Dus dit wordt een lang epistel.
Bob heeft inmiddels de Lingedijk verruild met de Veendijk en staat al weer op het punt om weer van zijn verlof te gaan genieten.

Grt,
Bert de Boer


===================
> Please find in the attachment our morningreport.
>
> Goed om weer op zee te zijn en trouwens ook goed weer om op zee te zijn.
> Het werd ook tijd om weer eens naar zee te gaan na alle hektiek van de wal, de allergie-aanvallen (landziekte...) en niet te vergeten alle gehaktballen van de Ballentent op de Parkkade.
> Ik was verrast te zien dat het interieur van de Ballentent nog steeds is zoals ik het me herinner van lang geleden. De muren vol met van alles, de vergeelde scheepsmodellen en de Perzische tapijtjes op de tafels. En nog steeds de beroemde heerlijke
> gehaktballen!
>
> In mijn eesrte carriere kwamen wij daar wel eens. Het was dan de truc om pas om een uurtje of 11, half twaalf te gaan, want om die tijd kwamen dan de prostituees uit de stad die 'avonddienst' hadden gehad en net waren afgelost door de nachtploeg. Ze
> kwamen daar om nog even wat te drinken en af te nokken.
> We hadden dan een hoop plezier met die vrouwen, en hoewel ze daar niet meer waren om te werken, zagen sommigen er wel de lol van in om ons jonge beginnende hitsige zeelui, waarbij de hormonen door het lijf gierden, het hoofd op hol te brengen.
>
> Ik herinner mij nog goed uit mijn leerlingentijd een wat oudere grote Noord Groningse meester, die ons jongelui verbood om die dames prostituees te noemen, of nog erger: hoertjes.
> Hij zei dan: 'Het zijn kwetsbare muurbloempjes, die zich liggende staande houden in deze harde maatschappij', en het leek alsof hij daarbij een soort balletpasje deed om die kwetsbaarheid te benadrukken...
> Wij vroegen dan steevast: 'Kan dat alleen liggend meester?'
> En dan moest je rennen, want dan vloog er weer zo'n grote hand naar je toe terwijl de meester in onvervalst Gronings bulderde: 'Kom hier rotjong, ik zal je een draai om je oren geven!' ('k zoal die een droi om d'orn geem!).
> Enfin, zodra de meester zijn biertje en zijn gehaktballetje had, was die korte storm ook weer geluwd...
>
> Ik hoop dat jullie een lekker weekend hebben!
>
> Groeten van Veendijk,
> Bob Kristel
> Captain
>

============================
> Morgenochtend bij Casa, maar hebben al te horen gekregen dat we eerst moeten ankeren. Dus nu sukkelen we naar Casa toe.
> Niet te vroeg aankomen, want we willen op een gentleman's time ankeren...
> De temperaturen zijn hier stukken beter op de Atlantic. Eigenlijk begon het gisteren al lekker af te koelen en afgelopen nacht voor het eerst dat ik niet een paar keer 's nachts badend in het zweet ben wakker geworden.
>
> Had gisteren nog een verhaal geschreven, misschien iets voor je fans in Kombuispraat. Heb ik echt zo meegemaakt op de Reggedijk, wat ben ik toch een lefgozer... Achteraf denk ik wel eens, het loopt nog eens verkeerd af met mijn grote bek...
>
>
>
>===========================
>
> Goedemorgen!
>
> De meesten van u weten dat ik, voor ik herbegon aan mijn zeemanscarriere, allerlei managementdingetjes heb gedaan. Het leuke is dat wat ik toen heb geleerd, ook nu nog in de praktijk breng.
> Een keer zijn eens in een cursus de termen Sisi-management en John Wayne-management gevallen, als zijnde niet erg goede managementstijlen.
> Sisi, de lieve, mooie, zachtaardige keizerin van Oostenrijk (in de beroemde film gespeeld door Romy Schneider) was zo lief en zo druk bezig het iedereen naar zin te maken, dat ze daar zelf helemaal in vastliep.
> John Wayne, de acteur die veelal speelde als stoere cowboy of soldaat, had zijn eigen manier om mensen te beinvloeden: Of je doet het op mijn manier, of ik schiet je aan flarden. En door die opstelling kwam hij ook vaak in de problemen en moest'ie meer
> schieten dan hij had voorzien.
>
> In een heet Alexandrie, Egypte, lagen wij met de Reggedijk chinaklei te lossen. We lagen in de haven voor anker met een kraanscheepje langszij en er kwamen steeds barges waarmee de chinaklei werd afgevoerd.
> Hoewel het bulklading was, liepen er wel een stuk of 40 dokkers op het schip, op de barges en op het kraanscheepje.
> Als zij hun behoefte moesten doen, dan gingen ze naar het randje van het kraanscheepje of barge en plasten of poepten ze overboord. Het vervolgritueel was dat ze met een puts aan een touwtje water opschepten en zich daarna wasten. Wij noemden dat
> 'dickwashing' of 'asswashing'.
> Het was ook een sociaal gebeuren, want het kwam wel voor dat 3 dokkers aan de waterkant al pratend zo bezig waren, met z'n drietjes een emmer delend. Ik kon mij niet aan de indruk onttrekken dat ze zich wasten met elkaars aangelengde urine of nog
> erger...
>
> Er wordt in Alexandrie veel gestolen aan boord en onze gangwaywacht (versterkt met een politieman) was erg strikt. Ik vond het dan ook vreemd dat ik onze Filippijnse jongste matroos in de gang van de accomodatie zag staan. Ik vroeg hem waarom hij niet
> buiten op zijn post was, maar hij zei: "Chief, one man on the toilet".
> "Nobody is allowed on our toilet", zei ik, "You will see, now everybody wants to go to our toilet".
> "Oh sorry chief, and he also takes long time!"
> "Yep, I think he's dickwashing..." en de matroos en ik moesten tegelijk denken aan het feit dat het wasbakje in het toilet daarvoor precies op de goede hoogte hangt.
> Ik zei de matroos maar alvast terug naar zijn post te gaan terwijl ik wachtte op de toiletbezoeker.
>
> Toen ik weer buiten kwam, werd mijn angst bewaarheid. Zeker 30 van de 40 dokkers stonden netjes in een rij te wachten totdat zij onder begeleiding naar het toilet konden. De jonge Filippijnse matroos keek mij smekend om hulp aan en zei: "Sorry chief,
> sorry, sorry, sorry...".
> "Where is the foreman", vroeg ik en het bleek dat hij druk was met de dokkers netjes in de rij te zetten.
> "Mister foreman, your men are not allowed in the accomodation, so your men can not go to the toilet inside".
> "But why?" zei de voorman. Daar kwam hij altijd eerst mee als ik zei dat hij voor of achterin moest lossen, dat we luiken moesten verrijden, dat hij het schip rechtop moest houden of dat hij niet met de grijper zo tegen het luikhoofd moest rammen: "But
> why?"
> "Because your men not inside the accomodation"
> "But how toilet?"
> "Like yesterday, before yesterday, before yesterday yesterday... You do like always, but not inside"
> "But why?"
> "No dicussion. Finito. Go back to work".
> De voorman werd zichtbaar opgestookt door zijn mensen. Waarschijnlijk dat hij ze ook een klein kortstondig sanitair paradijsje had beloofd. Voor mij echter werd het een beetje bedreigend, want de voorman ging intimiderend voor me staan en zijn mensen
> om hem en mij heen.
> "But why?", vroeg de voorman kwaad.
> "No! Finito!", zei ik.
> De voorman begon toen in het Arabisch tegen mij en aan zijn non-verbale communicatie en de gebruikte intonnaties, was het niet netjes wat hij tegen mij zei. Zijn collega's keken mij hilarisch aan, zo van: "En nou jij weer...".
>
> Mijn dochter zegt wel eens dat mijn ogen vuur kunnen spuwen en dat, in combinatie met mijn postuur, ik angstaanjagend kan overkomen. Ik vermoed dat dat op dat moment ook het geval was.
> Ik moet u toegeven dat ik toen in onvervalst nederlands en op een hele felle manier allerlei niet al te fraaie dingen tegen de voorman heb gezegd. Ik twijfel om dat hier op te schrijven, u weet dat deze taal mij gewoonlijk niet past.
> Maar om goed de sfeer van die situatie weer te geven, geef ik u een indruk van wat ik zei: Ik heb dingen gezegd in de trant van dat ik zijn gezicht in zijn eigen uitwerpselen zou wrijven; zijn neus, mond en oren ermee zou vullen, zodat hij zijn eigen
> faecalien zal ruiken, proeven en horen; hem kopje onder zou houden in zijn eigen urine en die van zijn collega's; dat ik hem een nieuwe lichaamsopening zou bezorgen waardoor hij nog gemakkelijker de grote boodschap kan doen. Ik meen zelfs dat ik hem
> nog heb beloofd dat ik hem zijn eigen testikels zou laten opeten.
> Ik weet, u bent dat niet van mij gewend en ik hoop dat u niet teleurgesteld bent in mij, maar op dat moment was het toch wel gepast.
>
> Na mijn uitbarsting droop iedereen af, terwijl ik een beetje verbaasd nog stond na te briezen...
> En goed voorbeeld van John Wayne-management. Soms ook wel erg lekker...
>
> Wens jullie een goede start van de week!
>
> Groetjes!
> Bob Kristel
> ms Veendijk
>

===========================


> Goedemorgen!
>
>
> "Reggae-dyke, Reggae-dyke! What on earth is that kind of name?" riep de Engelse loods uit toen hij aan boord van onze Reggedijk stapte. "That's not a ship's name, that's more like the lesbian sister of Bob Marley!".
>
> Een vreemde maar begrijpelijke reactie van een van de meestal zo beleefde en terughoudende Engelse loodsen.
> Ik moet zeggen dat toen ik op het goede schip Reggedijk voer, ik als Nederlander de enige was die de scheepsnaam goed kon uitspreken. In de landen waar we komen worden onze Navigia scheepsnamen soms zodanig uitgesproken dat je niet eens weet dat ze ons
> oproepen of dat ze het over ons hebben...
> Hoewel het mooie namen zijn, zou ik allereerst in de toekomst namen met een Nederlandse g er in niet gebruiken, zoals eerder genoemde Reggedijk maar ook Scheldedijk of Siegedijk. Er zijn maar weinig mensen buiten Nederlanders die niet struikelen over
> die Nederlandse g.
> En vervolgens zou ik goed ondezoeken of scheepsnamen in meest gebezigde talen aanleiding kunnen zijn voor flauwe grapjes, zoals Lingedijk. Linge, op zijn Frans utgesproken, betekent wasgoed en in spreektaal ook wel vuile was.
>
> Ik vind het onbegrijpelijk hoe rederijen schepen kunnen hebben met de naam Uranus.
> In een plaatselijke taal, zoals in het Nederlands, zou het prima kunnen maar in het Engels is het natuurlijk een flater eerste klas en geeft het aanleiding tot grappen van een minderwaardig niveau.
> Kunt u zich voorstellen dat een stuurman moet oproepen: "Dover Coastguard, Dover Coastguard, this is Uranus calling...".
> De Coastguard medewerker schrikt op en zegt tegen zijn collega's: "This is the first time it's talking to me!".
> Hij stelt vervolgens de standaardvragen: "What's the position of Uranus. Is Uranus carrying any dangerous cargo? How many men on Uranus? Any defects on Uranus?"
>
> Een naam kiezen voor een schip, ik weet eigenlijk niet hoe dat gaat.
> Een vriend van mij voer voor een grote rederij uit onze hoofdstad. Ik zal de naam van deze rederij uit oogpunt van discretie niet noemen. Maar om u een hint te geven: Men zegt wel eens dat deze schepen altijd met hun romp in de rode primer varen. Men
> zegt ook wel dat dat komt omdat ze maar niet kunnen beslissen welke kleur finish ze gaan gebruiken. Of dat allemaal waar is, kan ik u niet bevestigen.
> Hun overigens prachtige schepen, voeren ook scheepsnamen met alle dezelfde extensie. Laten we voor dit verhaal zeggen dat dat '-sloot' is.
>
> Enfin, die rederij zou een nieuwe serie bouwen, de zogenaamde S-Serie. Er werd door de rederij gevraagd om namen te bedenken beginnend met een S en voor de mooiste en beste namen zou er een leuk prijsje beschikbaar zijn.
> Die vriend van mij dacht dat het leuk was voor de vereniging waar hij lid van was en hij had een soort ideeenbus in het clubgebouw geplaatst waarin zijn mede-clubleden nieuwe scheepsnamen konden deponeren. Als er een prijs zou worden gewonnen, was die
> natuurlijk voor de club, een nobele gedachte!
>
> Bij het legen van de ideeenbus bleek de opbrengst maar erg mager en de namen bovendien bijzonder teleurstellend van kwaliteit.
> Ik hou niet van deze humor, maar mocht dat wel het geval zijn, dan zou het wellicht nog creatief kunnen worden genoemd. Maar desondanks waren ze voor inzending bijvoorbaat gediskwalificeerd: Sexsloot, Sloeriesloot, Snollensloot en de kroon spande
> Slettenbakkensloot.
> Hij besloot de voorgestelde namen terecht niet in te zenden.
>
> Ik wens u een prettige maandag en een goede start-up van de week!
> Bob Kristel
>
> Received: from MPD at Globe Wireless;
> Sun, 02 Aug 2015 21:32 UTC
> Message-id: 550217913


=======================


> Goedemorgen!
>
>
> Eergisteren, aan de Atlantische kant van Gibraltar, was de temperatuur al flink opgelopen, terwijl ik had verwacht dat dat pas na passage van Gibraltar zou zijn. Een beetje een tegenvaller dus, maar waar had ik mijn verwachting op gebaseerd? Op niks
> concreets eigenlijk, ik nam het zomaar aan, ofwel in het Engels: I assumed...
>
> Verkeerde aannames had ik ook in Casablanca, maar dan aannames over mensen. Dus zeg maar vooroordelen.
> Bij onze (eerste) binnenkomst in Casablanca springt er een jongeman van de loodsboot aan dek, ik schat hem op ca. 28 jaar. Hij heeft zo'n petje op en hij doet mij denken, tja hoe zal ik dat zeggen, aan zo'n opgeschoten flut-Marokkaan in zo'n getunede
> auto in Nederland. Ik weet dat flut-Marokkaan niet de term is die die Amsterdamse wethouder in Nederland had geintroduceerd, maar u weet ook dat ik ongepaste taal niet wil bezigen...
>
> Enfin, de man komt op de brug en zegt met een ontwapenende glimlach: "Welcome to Casablanca, captain!" en hij schudt mij hartelijk de hand. Ik begin al een beetje een hekel aan mezelf te krijgen, ik altijd met mijn vooroordelen.
> Om mezelf toch een beetje gelijk te geven denk ik: "Maar moet dat jochie ons beloodsen?".
> Het jochie gaat op de brugvleugel staan, ontspannen, en geeft op een minzame maar zekere manier de roerorders.
> Hij gebruikt niet meer dan slow op de pitch, halve kracht op de boegschroef en uiteindelijk glijdt Veendijk zacht en soepel zijwaarts tegen de kade. Ik meen zelfs te merken dat het schip het fijn vindt om zo met zachte hand te worden gemanoeuvreerd.
> Schepen hebben geen vooroordelen...
> Het is 2-0 voor Marokko.
>
> We hadden dringend wat spullen nodig voor de machinekamer en een hevig zwetende en hevig pratende scheepshandelaar meldt zich aan boord.
> "Captain, captain, my name is Kareem and this is my friend Mohammed and I give you very very good quality for good price. No China-made and still good price, captain. Other ships-chandlers work with the agents and it is mafia, but me Kareem and my good
> friend Mohammed, we are honest businessmen and we know it is hard times for shipping so we make very good price. And you know captain, because my wife has her birthday, I make you extra good price....", en Kareem ratelt maar door.
> Ik schat Kareem op mijn leeftijd en we hebben ook een beetje hetzelfde postuur, net iets te dik, een beetje een buikje en een beetje borsten. Zijn metgezel Mohammed, een stuk ouder, is zo uit de film Lawrence of Arabia gelopen en, in tegenstelling tot
> de vlot geklede Kareem, is hij traditioneel gekleed. Hij is, ook in tegenstelling tot Kareem, de rust zelve. De man die met zijn grove rimpelige gezicht en een beetje treurige ogen alles eerst bekijkt en onderzoekt.
>
> Een van de zaken die we nodig hebben is een electromotor voor de ventilatie van de seperatorruimte. Kareem zal de volgende dag de kapotte motor ophalen en een nieuwe bezorgen. "No problem captain, I will search everywhere until I find an electromotor.
> I think it will cost you 135 dollar and I'm sure you will be happy with this electromotor, because here in Casablanca we have the best electromotors of North Africa, no China-made, but real real good quality, we send the electromotors everywhere..." en
> Kareem ratelt maar door.
> Maar de volgende morgen is hij er maar geeft aan bij de Chief Engineer dat deze motor wel heel speciaal is en dat deze toch misschien wel 300 dollar gaat kosten.
> Een paar uur later is hij terug met Mohammed. Druk gebarend zegt hij: "Captain captain, it is so good to see you. My friend Mohammed and I we said to eachother, this captain with his beautiful ship is so special to us. We can see captain you have a
> good heart. It is like we know eachother for already a long long time! It is an honour to do business with you!"
> "Well, I'm not so happy", zeg ik, "You promised me yesterday an electromotor for 135 dollar and now it's going to cost 300 dollars".
> "No no captain, maybe my English is not so good as you, because you speak like an Englishman from university. But I said to your Chief Engineer that other shipschandlers will charge 300 dollars, but not me! Mohammed and I are honest businessmen, but
> still the electromotor is more expensive than I expected. But we will give you a special discount and alltogether I will sell you this electromotor for 175 dollar. I'm so sorry it is more expensive, but it was hard to find and we drove through a big
> part of Casablanca to find it. But you know, you'll have 1 year guarantee, and it is really special special quality, specially made for ventilation, not China..." en weer praatte Kareem maar door en door.
> Enfin, we hadden de electromotor echt nodig en ik heb hem toen maar gekocht tesamen met allerlei andere hoognodige spullen.
>
> De Chief Engineer had verwacht de andere electromotor van de ventilatie te kunnen repareren, maar helaas, ook deze moest worden vervangen. Ik belde Kareem, maar hij nam niet meer op. Ik vermoed dat hij met Mohammed en hun families een feestje aan het
> bouwen was van de woekerwinsten die ze hadden gemaakt.
>
> In onze volgende haven Villagarcia in Spanje hebben we de 2e electromotor aangeschaft bij een soort electro-installatie bedrijf. De rekening voor dezelfde electromotor: 257 euro, het dubbele van de electromotor uit Casablanca.
> 3-0 voor Marokko...
>
> Ik hou mijn rug nog een beetje recht door te zeggen dat we tijdens onze call in Casablanca 28 sloffen sigaretten kwijt waren, dus eigenlijk is het 28-3 denk ik. En dan heb ik het nog maar niet over alle pakken mineraalwater, zakken chips, pakken melk,
> potten Nutella, jam en honing.
> Maar ik kan mezelf toch niet overtuigen, ik altijd met mijn vooroordelen. Ik ga me toch maar even schamen...
>
> En prettige dag!
> Bob Kristel
>
======================
Gebruikersavatar
Allen
Berichten: 4848
Lid geworden op: 26 feb 2010 12:24

Re: Sterke verhalen.

Bericht door Allen »

dick/brazil schreef:Zijn er nog kombuizers die het verhaal van de "Orang Medan" herinneren of die er meer van weten ?
Dick kijk even in topic "Wist u dat ....."
>>> http://www.kombuispraat.com/viewtopic.p ... 68#p337768
Grtn @Allen
Gebruikersavatar
Brazuca
Berichten: 2133
Lid geworden op: 04 mei 2009 00:06
Locatie: São Paulo
Contacteer:

Re: Sterke verhalen.

Bericht door Brazuca »

Allen, bedankt!
Kan iemand verifiëren voor welke rederij dit schip voer ?
Ik blijf het een bizar verhaal vinden... :roll:
Gebruikersavatar
Compass
Berichten: 3062
Lid geworden op: 22 jul 2004 11:11
Locatie: Groningen

Re: Sterke verhalen.

Bericht door Compass »

Hallo,

Bob Kristel is weer terug van verlof en heeft dus weer een verhaal gestuurd.

Grt
Bert de Boer

Goodmorning!

Please find our morningreport in the attachment. It's a beautiful morning here on the Portugese North, no wind, a clear sky and a low W-ly swell.

Our bunkerstop in Ceuta last Saturday made me think of what I once experienced on board of one of our -dijk ships. I hope you don't mind I'm bothering you with this story...

You know it's always nice to get presents and we were happily surprised that our agent in Figuera da Foz brought us two bottles of nice Portugese wine. Both bottles were wrapped up in beautiful giftboxes.
I gave both bottles to our cook so the whole crew could have a glass of wine during lunch. I noticed that not everyone drank wine (like myself: I never drink wine) and for dinner I asked cookie to have the rest of the wine on the tables. But cookie
said to me that we all had a glass and that there was no more wine...
Funny, I thought, but then I didn't pay too much attention to it.

After being loaded, we were bound for Izmir in Turkey and entering the Mediterranean we made a bunkerstop in Ceuta.
There is a small shop in Ceuta in one of the warehouses and lots of crews go there during bunkering to buy some sweets, chocolate or crisps. But unfortunately it's also a good place to buy liquors for quite a sharp price.
Before our crew went to the shop, I instructed them not to buy any liquor. If they would, I would confiscate it and store it in the bonded stores chest until the day they were going on leave. And only then they would get it to take it home.
To have liquor on board is only allowed to senior officers.

Cookie started complaining: "You know captain, my doctor at home prescribes me to have at least one drink before going to sleep. It makes me sleep better and deeper and then the next day I have more energy. And you know captain, I never told you
because you are such a busy man, but the last weeks I feel quite weak in the morning...", and saying this his attitude and expression immediately changed into very weak.
"A problem I also have", cookie continued, "is that my blood is very thick and that is why my bloodpressure gets so high. And high blood pressure is very dangerous, captain! It may cause a stroke or even trombosis! And then a lump of blood will shoot
into my brain and...".
"Cut the nonsense, cookie", I interrupted him, "don't buy any liquor or I confiscate it. And now off you go!", and there he went, still complaining to the O/S, but now in Tagallo.

This was the third time that I worked with this cookie, a tiny slim Filippino guy of about 30 years, a good cook and a very nice guy. But I also knew him as a smooth talker, a guy who could arrange everything, a businessman. I'll never forget how he
traded our old washing machine for 12 huge melons, when we were anchored on Casablanca Roads. The melons were like our washingmachine: still ok but quite old, so we ate the 12 melons in 3 days.

Coming back from Turkey, about two weeks later, we made another call at Ceuta. I reminded the A/B that I wouldn't allow liquor to be bought ashore and he promised me to instruct the crew. After some time alongside in Ceuta, I saw cookie coming back
from the shop and from his face I could tell he felt he was caught red handed.
"Hey captain!", he said playing sunshine, "I did some shopping, no big deal, just some chocolate and two bottles of dish-washing liquid. You know the dish-washing liquid we have on board is not...".
"Give me the bag, cookie", I interrupted him.
"Ah..., you see: the bottles...", the cook said with a big understanding smile, "...it's the dish-washing liquid you see in the bag. Like I tried to tell you, our dish-washing liquid...".
"Gimme the bag NOW, cook!".
"But captain, you didn't say we were not allowed to buy any liquor!" and all of a sudden there was terror in his eyes.
"The A/B told you", I replied, "I know that and you know that. And by the way, what's the difference with our last call here at Ceuta? No liquor on board for you. And now give me the bag!"
The cook realised his defeat and handed over his bag in which I found 2 bottles of brandy.
"It's not for me, captain! It's for my father, you know he is very ill. I bought this bottles to comfort him in his last days or months...".
"Or years," I added, "That's quite serious what you're telling me! Does he also have thick blood?".
Cookie was ashamed, looking at his feet, I guess he realised that you should not play with serious illness.
I took the bottles, stickered the bottles with his name and put them in the bonded stores chest.

On a sunday, just before we arrived on the river Mersey, I made an inventory of the bonded stores chest.
Cookie saw me busy and said: "Oh captain, can I have my bottles please, because the A/B is going to take them with him tomorrow, when he's going home. He is going to bring them to my father. He lives quite close to him, you know, from his house you
just follow the road and take the next main road to the right...", and then he suddenly and quickly went back in to his cabin to return with the 2 giftboxes of the wine we received in Figuera.
"Good idea cookie!", I said, "But does the A/B also know he has to take two 2 bottles in his luggage?".
"Oh yes, captain, we spoke this through yesterday. In fact he offered me to take them to my father!", and while he was saying this, I knocked on the door opposite the bonded stores chest: the cabin A/B's cabin.

The A/B opened the door, sleepy, interrupted in his sunday-afternoon sleep but cookie started immediately talking Tagallo to him.
"Shut up cook!" I snarled at him and asked the A/B if he would take the two bottles with him.
"Eeh, no captain, I don't know...", the A/B replied and he looked surprised. Still sleepy, but surprised...
Cookie started again talking Tagallo to the A/B, but I interrupted him harshly: "If you talk, talk English! I want to understand everything!".
Cookie silenced. He looked at the floor and with the two empty giftboxes and his head down he returned to his cabin...

You know, you should never make troubles with the cook. I'll tell you about that some other time.
But you know, they could give you the smallest piece of meat, or worse: the smallest portion of ice-cream.
Or even worse: they can spit in your soup, drop your steak on the kitchenfloor or in the worst case poison you!
But I guess not this cook, though a smooth talker and a (gentle) rascal, I guess he'd never hurt anyone.
He must be good guy and a good cook, because on the latest fleet crewlist I saw he's still on one of our -dijk ships...

Have a great start of the week!
Bob Kristel
Chris.dus
Berichten: 223
Lid geworden op: 11 nov 2009 13:08

Re: Sterke verhalen.

Bericht door Chris.dus »

Een kaptein die je verbied drank aan boord te halen?
Het varen is toch echt veranderd. :cry:
Waar is de tijd gebleven dat als je zo'n regel zou uitvaardigen je meteen zonder bemanning zat?
Maar nu begin ik ook te begrijpen waarom al die reders zo graag met Flippen enz zijn gaan varen.
Die pikken dit soort dingen.
Jan Kaas had zo'n order gewoon genegeerd.


Plaats reactie