Sterke verhalen.

Een gezellig, leuk en informatief Scheepvaartforum
Gebruikersavatar
Harry G. Hogeboom
Berichten: 14383
Lid geworden op: 22 jul 2004 02:07
Locatie: Canada

Re: Sterke verhalen.

Bericht door Harry G. Hogeboom »

Pislink kan ik daar om worden.
Tjaa Chris, ik kan je daar niet verder bij helpen en je bent dus duidelijk niet direct betrokken bij de huidige koopvaardij of offshore. Offshore is 100% droog en als je daar niet mee kunt leven, werk je er niet, dus da's nogal makkelijk. Koopvaardij misschien niet absoluut 100% droog heden ten dage, maar dan toch wel voor een behoorlijk hoog percentage en zeker bij wat zgn. gerenomeerde klub's zijn. Ik heb nog kontakt met varende kollega's in Snr. rangen en ik weet zeker dat als die dit aspect van hun baan verkeerd inschatten, dat ze d'r uit vliegen.
Verder is denk ik wel duidelijk a.d.h. van o.a. Jos zijn verhaal, het mijne en ook Ferry z'n stukkie.dat " in onze tijd" wij dat inderdaad " allemaal zelf uitmaakten"..........maaar als je je niet gedroeg binnen de " geaccepteerde en in feite even zo strenge regels" dan kreeg je de zak....punt uit.
( Wat betreft drank gebruik en Noren vroegaah , moeten we maar een apart hoofdstuk inscheren stel ik voor :oops: )
Niemand was ooit dronken of kwam dronken op wacht want dan was je zuur, iedereen keek wel uit. Wel kapiteins meegemaakt die vreselijk zopen maar die liepen geen wacht. Meestal hadden die in de oorlog gevaren en vertelden dan in die toestand plotseling over hun ervaringen. Ze voeren dan weer in de Moermansk konvooien door een veld van Mae West zwemvesten met 's nachts die rode lampjes erop aan. Die waren dan voorin het konvooi getorpedeerd. Ook het geschreeuw hoorden ze dan weer. Ze waren eigenlijk getraumatiseerd maar dat woord bestond toen nog niet en zeker niet PTSS. Nazorg was er niet, gewoon flink zijn. De fles was dan hun medicijn en dat gunden wij ze.
Dit stukkie van Ferry is inderdaad " precies zoals dat was".........ik heb zelf nog met meerdere kollega's gevaren die OOK in WW2 hadden gevaren en daar werd met veel respect naar gekeken en als ze dan al een steekje lieten vallen a la de omschrijving van Ferry, dan keken we resoluut de andere kant op en pikten de slack op als dat nodig was. Ik heb ook met een ouwe gevaren die absoluut veeel te veel zoop en trouwens ook met Hwtk's.( Met een ervan zelfs de toegang naar de MK verboden, toen het wat link werd beneden!!) Daar werd dan in feite slechts met wat medelijden naar gekeken en daar werd zeker geen drama van gemaakt. Bij die bewuste ouwe was het zelfs zo dat we er "onder elkaar" over spraken en veel vertrouwen hadden in de 1e stuurman, die wel altijd net in de buurt was als het nodig was. Ik denk dat zoiets heden ten dage niet meer getolereerd zou worden, hoe je het dan ook bekijkt.
Wat me NU te binnen schiet is een ervaring met een kollega wiens vrouw in verwachting was, hij "zou" op tijd naar huis gaan, maar we voeren aan de verkeerde kant van Suez en we hadden hem gewaarschuwd dat als hij NIET tijdig ontiegelijk aan de bel ging hangen, dan zouden ze hem best wel " vergeten"........de kalender tikte door en W. werd met de dag meer stressed, maar hij hoorde niks, niet van z'n vrouw en niet van kantoor. En ja hoor op een goeie dag kwam er een telegram.......Moeder en kind alles dikke mik..........Goed, nou heppik zo zachies an al diverse personen zogezeid met fles en al van de fiets zien lazeren, maar vrijwel nooit zoals toen met W. Er was een feest aan de gang die avond en iedereen zag het aankomen als een trein op de rails met W......ik liep de 8-12 en hij de 12-4 en de 2e vanzelf de 4-8. Ik had met de 2e afgesproken dat ik sowieso de 12-4 door zou staan want dat ging dus niet goed met W. en dat hij ook rustig even W. kon helpen met het vieren van deze illustere gebeurtenis, ik zou doorstaan tot zeker 6 AM en langer indien nodig. Af en toe schoot ik even naar boven en W. ging er flink tegenaan, de spanning van weken werd grondig " verdronken". WAT gebeurt er om 12 uur??? een hoop kommotie in de MK top........W. kwam op wacht........er hielp geen praten geen " Lieve Moeder aan" en hij werd nog donders nijdig ook. hij liep zijn eigen wacht.........IK dronken........jullie zijn helemaal belazerd...... ik van beneden af en anderen van boven af hielden onze harten vast dat W. van de trap zou lazeren, maar niks hoor, hij kwam heelhuids beneden waar de sterkste pot koffie stond die er ooit is gemaakt en waar ik hem NIET kon overtuigen om te gaan pitten en van mij een geboorte kadotje te aanvaarden van een vrij wachie! W. ging zelfs op zijn strepen staan...WAT dacht ik wel niet!!Ik heb tot 4 of 5 uur schaduw wacht gelopen in de MK....W. heeft -tot de 2e beneden kwam- als een speer heen en weer gelopen voor de kar langs met z'n armen wijd als vleugels om niet om te lazeren en hij " liep zijn eigen wachie" :lol:
Ik heb hem nooit meer gezien of gesproken na die bewuste reis, maar ben hem nooit vergeten, was ook een bovenste beste kerel.
MVG HGH.
"Don't sweat the small stuff"

Gebruikersavatar
jdbvos
Berichten: 10559
Lid geworden op: 22 apr 2006 16:17
Locatie: Groningen
Contacteer:

Re: Sterke verhalen.

Bericht door jdbvos »

Persoonlijk vind ik de bemoeienissen van een overheid niet gepast zolang zijzelf wél alcohol ge/mis-bruiken in diensttijd....
Maar mijn pake waarschuwde mij vroeger al met "Er zijn méér mensen verzopen in een klein glaasje dan in alle oceanen bijelkaar !"
En, zoals jullie weten, die kwam nog van de 'ouwe vaart', nog vaak houten schepen, met mannen van ijzer, die nog zeilend die bedoelde oceanen doorkruisten...
Dus die wist ook al hoe de vlag er op de vaart bijhing....
Onbekwaam zijn, is ALTIJD al een absolute no-no geweest, en moet het ook blijven ! De levens van mede-opvarenden kunnen er letterlijk van afhangen !
Persoonlijk heb ik nooit problemen gehad om drank aan boord te krijgen: het was altijd in ruime mate aanwezig, en wilde je iets anders, dan werd het voor je besteld...
Nee...ik had meer problemen om zo her-en-der één fles- of een paar flessen- ongemerkt ván boord te krijgen :mrgreen:
Oost, west...ook best
sparks
Berichten: 241
Lid geworden op: 09 feb 2015 22:52

Re: Sterke verhalen.

Bericht door sparks »

Toen ik in 89 op mijn eerste boot stapte kon ik al een aardig slokkie wegwerken maar moest toch wel even wennen aan een paar gebruiken :shock: Voor het middagetene ff borrelen, voor het avondeten ff borrelen. 's avonds ff borrelen. Maar ja alles went en je deed vrolijk mee.

Na een paar maanden bleek boot verkocht aan een Italiaanse maatschappij. na nog een maandje kregen we het bericht dat de Italianen niet bereid waren om de stores over te nemen, advies van kantoor was maak maak maar zo veel mogelijk op :shock: Nou dat hebben we geweten bij pikheet ging de Asbach Uralt al rond en de flessen sterke drank gingen 's avonds regelmatig rond. Wijntje bij het diner werd standaard. En ja toen ging er wel het een en ander fout met mensen die toch niet helemaal op de juiste wijze op wacht kwamen :evil: Was daarvoor nooit het geval voor zo ver ik mij kan herinneren.

De ouwe zoop net zo hard mee maar kon er verrekte goed tegen. Van mij had hij toen toch wel in mogen grijpen.
Theo Horsten (R.I.P.)

Re: Sterke verhalen.

Bericht door Theo Horsten (R.I.P.) »

-------------------------------------------------Afbeelding
------------------------------------------------------------------------m.s. Windhund - Klaas I - Deborah K II (1965-1997)

Afbeeldingat ik hier om te beginnen ga schrijven, is op zich al een sterk verhaal is en daarom lijkt dit topic me de meest geschikte plek om dit stukkie te plaatsen. Ik had Jos een PB met een vraag willen sturen, maar al zoekend en lezend kwam ik op de gedachte om die vraag hier listig in een fraaie verpakking te stoppen zodat ook anderen er misschien nog enig plezier aan beleven. Allereerst het sterke verhaal dat de aanleiding voor dit stukkie vormde.

Geloof het of niet en heus, ik weet dat het langzamerhand wat belachelijk moet klinken, maar mijn verhalenbundel schiet sinds enige weken nu toch écht op. :-D Gisteren rondde ik weer een verhaal af waarvan nu verder alleen de laatste vier van de in totaal twintig pagina's nog wat bijgeschaafd en gepolijst moeten worden. Nu is dat een proces dat doorgaat tot een uur voordat de hele handel uiteindelijk naar de drukker gaat, dus dat zit wel goed. Ik heb nu een totaal van ruim 30.000 woorden geschreven, wat ongeveer de helft is van de omvang die me voor ogen staat. Er zijn op dit moment dagen dat ik anderhalve, soms zelfs twee pagina's doe, wat 600 tot 900 woorden zijn, dus als ik zo doorga, moet het over twee maanden rond zijn. Tot zover dit sterke verhaal. Ga ik verder met wat een volgend sterk verhaal moet worden.

De titel van de bundel zal ik nog niet onthullen, maar de verhalen gaan allemaal over shipdelivery, de bijzondere tak van scheepvaart die ik van 1977 tot 1991 met zoveel plezier beoefende en die zo verschilt van de reguliere vaart. Want laten we eerlijk zijn: we kunnen nu wel allemaal onder de pruimenboom :wink: gaan zitten om onze memoires te schrijven, maar wat valt er nu eigenlijk nog voor nieuws te vertellen over een doodgewoon varend leven? Of over maar vijf of tien jaar varen? Niks immers? Al die verhalen lijken op elkaar, dus daar hoeven de mijne niet nog eens bij. Vandaar dat ik die neiging dan ook absoluut niet heb.

Nee, dan de shipdelivery; dat is heel andere, veel smakelijker koek en dus gaan die verhalen daar over. En dan ook weer niet in de bekende trant van: "Hoe wij het m.s. Gekko van 300 ton van Rotterdam rond de Kaap naar Toekoetoekoeland voeren," met vervolgens weinig meer dan een uittreksel uit het journaal, want ook daar is over het algemeen geen reet aan. Nee, ik richt me op de soms uiterst vreemde dingen die je op een uitbrengreis kunt beleven. Met mensen en met schepen.

Afbeeldingu schuilt daar tevens een gevaar in. De lezer - en dan vooral de niet-nautische lezer - zou door mijn verhalen wel eens een totaal verkeerde indruk kunnen krijgen van de vrome zeelieden die dat uitbrengwerk deden en nog steeds doen. Dat komt omdat ik de lezer niet zomaar een bord met enigszins flauwe pap probeer voor te schotelen, maar eerder een schaal met alleen maar de krenten uit die pap. De smaakmakers. De harde en soms ook zachte stukjes die erin zitten. Die erin hóren, wil je de lezer boeien. Met het gevaar dat de eerdergenoemde niet-nautische lezer wellicht gaat denken dat de lieden die bereid zijn alles wat drijft en dat zich op eigen kracht kan voortbewegen naar verre bestemmingen te varen zolang de capaciteit van de lenspompen nu maar voldoende is om het object boven water te houden, daarbij weinig meer doen dan in de zon zitten, over de blauwe oceaan staren en exotische drankjes drinken uit bedauwde glazen en ongelabelde tamezaantjes, terwijl ze, zodra ze hun bestemming hebben bereikt alsook in eventuele tussenliggende los- of noodhavens, zich daar in het leven storten en dan “neuk'ng as wilde hon'n," zoals Stiekel dat altijd zo mooi kon zeggen.
Anderzijds kunnen we natuurlijk ook gewoon schijt hebben aan die niet-nautische lezer, ook al omdat die sinds mensenheugenis sowieso denkt dat niet alleen die deliverylieden, maar álle zeelui hun dagen op die manier doorbrengen. Zoals uit bijdragen hierboven duidelijk blijkt, is dat een misvatting, zeker wat dat neuken betreft, maar ja, breng dat die walslurpen nu maar eens aan hun afgestompte verstand. Dat is in de voorbije eeuwen nooit gelukt, dus dat zal nu ook wel onbegonnen werk zijn. Overigens is het niet uitgesloten dat ook dat neuken misschien wel klopt, maar betrachten velen wat dat betreft een zekere - en ook begrijpelijke - terughoudendheid. :|

Die terughoudendheid betracht ik in mijn verhalen niet. Ik vertel het gewoon zoals het was, al verander ik vanwege de broodnodige privacy hier en daar wel wat namen, of noem die simpelweg niet. Ik ben te oud geworden om me nog langer zorgen te maken over mijn eigen privacy, dus wat dat betreft neem ik geen blad voor de mond en dat schrijft dan lekker weg. Kijk, als je dat doet, krijg je sappige verhalen die zowel de insiders als de niet-weters moeten boeien, dat is althans het streven. En doe je dat, dan heb je ook een uitdrukking nodig als “neuk'ng as wilde hon'n,” want daarvan was in een van mijn verhalen duidelijk sprake, dus waarom zal ik daar dan moeilijk over doen? Dat is voor de lezer interessanter dan een beschrijving van het maken van een middagbestek of hoe we op de Hooghly op de boeien vastmaakten Dat is óók buitengewoon interessant, hoor, vooral in een boek over zeevaartkunde, zeemanschap of manoeuvreren, maar daar blijft het dan ook wel bij.
Anyway en hoe het ook zij, ik dreig weer enisgszins af te dwalen, terwijl ik oorspronkelijk alleen maar een eenvoudige vraag aan Jos wilde stellen. Daar kom ik nu dan eindelijk aan toe, al kan dat dan ook niet zonder een verklarende inleiding.

Afbeeldinge volgorde van de verhalen in de bundel is niet zomaar willekeurig; daar zit een bepaald systeem in, wat niet wil zeggen dat ze in chronologische volgorde staan. Dat doet hier verder niet ter zake; ik wil alleen nog zeggen dat ik ze ook niet - of misschien ook wel, maar dan heel moeilijk - in willekeurige volgorde kan schrijven en dan later in de voor mij juiste volgorde in de bundel opnemen. Dat is weer zo'n vreemde kronkel die ik heb en waar ik ook niks aan kan doen. Bij het schrijven van "De prijs" ben ik wel eens een maand bezig geweest om een goed begin van een nieuw hoofdstuk te zoeken. Het hoofdstuk wat daar dan weer op moest volgen stond me helder voor de geest, maar daar kon ik dan onmogelijk aan beginnen.
Zo is het nu ook. Ik ben nú toe aan de gedenkwaardige reis met de kruiplijner waarvan een foto in de kop van dit stukkie. Ik kan niet eerst aan een volgend verhaal beginnen. Dat schip en die reis zijn hier op Kombuispraat al verschillende keren ter sprake gekomen. Klik bijvoorbeeld HIER. Het filmpje wat daar ook staat, is van slechte kwaliteit, maar in het topic toch best aardig.

In 1980 brachten we die kruiplijner als KLAAS I met een lading springstoffen en munitie van Varberg, Kiel en Hamburg via Las Palmas, Curaçao en het Panamakanaal naar Buenaventura, Colombia en uiteindelijk naar Marsh Harbour op Great Abaco, de Bahamas. Ik deed dat samen met Bert "Compass" de Boer, Tom Jacobs en Geert Edelenbosch. Dat was een enerverende reis waarover Bert en ik bij toerbeurt het een en ander hebben verteld.
Nu meende ik toch zeker te weten dat die verhalen van Bert en mij door Jos op Scheepspraat waren geplaatst, maar daar kan ik ze nergens meer vinden. Vergis ik me soms en hebben ze alleen op het oude Kustvaartforum gestaan dat inmiddels niet meer bestaat? Dat was mijn vraag aan Jos, dus bij deze. De link die ik in het stuk van 2011 geef en waarvan de link erheen hierbvoven staat, werkt niet meer, maar aan het adres kan ik niet zien of dat inderdaad het oude Kustvaartforum was. Dat is volgens mij ook al langer dan vier jaar uit de lucht.

De reden waarom ik nog een keer op die oude verhalen terug had willen grijpen, is omdat mijn geheugen me voor wat betreft het begin van die reis volkomen in de steek laat. Eigenlijk hoopte ik daar een paar antwoorden te vinden. Bert Compass maakte dat begin ook niet mee, maar misschien weet die het een en ander van horen zeggen. De voor mij vage punten zijn ...
  • Ik heb de Klaas I in Rotterdam aan de Parkkade bekeken. Toen stond al vast dat ik hem naar de Bahamas zou brengen, maar blijkbaar moest hij toen eerst nog een reisje doen, want,
  • ik pikte hem op in Aalborg, Denemarken, waar hij met motorschade lag.
  • Ik heb werkelijk geen idee hoe ik in Aalborg ben gekomen, vliegend of met de trein
  • Ik heb evenmin ook maar het flauwste idee wat de problemen met de motor waren, maar het moet ernstig zijn geweest, want hij moest bij Deutz in Kiel gerepareerd worden. Dat heeft vrij lang geduurd, maar hoe lang, geen idee.
  • In Aalborg was alleen Tom Jacobs nog aan boord. Die had een mooi poosje als stuurman op de Klaas I gevaren en ging de reis naar de Bahamas ook meemaken, maar dan als 2de stuurman/kok, want Tom was ongediplomeerd. Bert werd stuurman en dus voeren we op een bootje met maar vier man, maar wél mooi twee stuurlieden, zodat we 4 op 8 af konden lopen. :)
  • Van Aalborg zijn we met mijzelf en Tom Jacobs als runners aan boord, eerst naar Varberg in Zweden gesleept, een stukje van goed 90 mijl, de Limfjord uit en dan het Kattegat recht oversteken. Daar hebben we een partijtje zakgoed geladen, waarna we naar Kiel zijn gesleept. Dat is 190 mijl en dat was ongeveer anderhalve dag slepen.
  • In Kiel ben ik weer naar huis gegaan terwijl Tom Jacobs aan boord bleef.
  • Later - een dag of datum weet ik niet meer - moet ik samen met Bert en waarschijnlijk ook een machinist naar Kiel zijn gereisd, maar hoe, al sla je me dood.
Daarna is er geen enkele onduidelijkheid meer, dat is het merkwaardige. We zijn naar Hamburg gegaan en hebben daar een lading plof opgehaald voor Buenaventura, Colombia. Die reis weet ik bijna van dag tot dag en tot in de kleinste details. Maar dat eerste stuk ...
Uiteraard is er behalve Bert hier geen mens die me uit de droom kan helpen, tenzij Tom Jacobs dit zou lezen, maar die ben ik al vele, vele jaren uit het oog verloren.
Nu had ik dit hele verhaal natuurlijk net zo goed in een mailtje aan Bert kunnen zetten, maar, ouwehoer als ik ben, dacht ik: ach, misschien vindt iemand het wel leuk om eens te horen hoe mijn verhaaltjes tot stand komen, zodoende. :?

Al die missende details komen echt niet in dat verhaal, hoor. Zoals ik zei: dat interesseert geen hond. Het helpt mij alleen om de gedachten te bepalen en de krenten in de pap te zoeken, die eruit te halen en van een smakelijk laagje te voorzien. Ik streef ernaar om de lezer te laten smullen. :-D
Kom, ik ga weer vlijtig verder, maar als ik wat antwoorden op mijn vragen zou kunnen krijgen, zou me dat heel welkom zijn.
Jos Komen (R.I.P)

Re: Sterke verhalen.

Bericht door Jos Komen (R.I.P) »

De verhalen over de Klaas 1 geschreven door jou en Bert de Boer hebben alleen op het kustvaartforum gestaan en niet op Scheepspraat, Theo.
Misschien zijn ze in het forumarchief terug te vinden.
http://www.mfa.middenlimburg.net/
Gebruikersavatar
Harry G. Hogeboom
Berichten: 14383
Lid geworden op: 22 jul 2004 02:07
Locatie: Canada

Re: Sterke verhalen.

Bericht door Harry G. Hogeboom »

Was het geheugen niet de 2e faciliteit die het soms liet afweten met het stijgen der jaren?? :lol:
MVG HGH.
"Don't sweat the small stuff"
Theo Horsten (R.I.P.)

Re: Sterke verhalen.

Bericht door Theo Horsten (R.I.P.) »

Jos schreef:Misschien zijn ze in het forumarchief terug te vinden.
Alsjeblieft, daar staat zo het een en ander, zeg! Bedankt voor de link, Jos.
Maar ik kom er zo ook wel uit. Laat maar.
Het schrijven gaat lekker en ik heb er eindelijk weer lol in, dat scheelt alles. Er was de laatste twee jaar ook zo het een en ander gebeurd dat de gedachten afleidde en dat werkt dan ook niet mee.

Harry, ik meen dat dat voornamelijk voor het kortetermijngeheugen (dat is één woord) geldt. Maar of dat echt zo is, dat ben ik helaas vergeten ... :roll:
Gebruikersavatar
Harry G. Hogeboom
Berichten: 14383
Lid geworden op: 22 jul 2004 02:07
Locatie: Canada

Re: Sterke verhalen.

Bericht door Harry G. Hogeboom »

Harry, ik meen dat dat voornamelijk voor het kortetermijngeheugen
Waarom haal je mij daar bij in Schipper :lol: :lol:
MVG HGH.
"Don't sweat the small stuff"
Harry Bernd (R.I.P.)

Re: Sterke verhalen.

Bericht door Harry Bernd (R.I.P.) »

Tegen de tijd dat ik dat woord heb uitgesproken ben ik al vergeten waar het over gaat. Waar is die goeie ouwe aderverkalking gebleven?
Harry
Gebruikersavatar
Compass
Berichten: 3062
Lid geworden op: 22 jul 2004 11:11
Locatie: Groningen

Re: Sterke verhalen.

Bericht door Compass »

Hallo Theo,

Wat betreft de voorgeschiedenis tot vertrek Kiel weet ik ook niet meer af dan jij. Wél weet ik dat wij samen in de auto naar Kiel zijn gebracht door .....?? Zijn naam ben ik even kwijt maar heb ik nog wel genoemd in het desbetrefende een-tweetje. Het was een typische 'bekende Delfzijlster'.

Was inderdaad alleen geplaatst op Groninger Kustvaart van Jelle Bijlsma (rip). Vind dat maar eens terug in die indexfiles.

Grt
Bert de Boer


Plaats reactie