Scheepsschilderijen

Ook ruimte voor kunstschilderen en andere vormen van kunst.
Viskop74
Berichten: 8
Lid geworden op: 03 jun 2014 09:04

Re: Scheepsschilderijen

Bericht door Viskop74 »

Heren, bedankt voor de antwoorden. De plaatjes lijken echt sprekend....

Old Fart
Berichten: 435
Lid geworden op: 06 aug 2010 20:25
Locatie: Arnemuiden

Re: Scheepsschilderijen

Bericht door Old Fart »

De ex-HMS C-801 "De Ruyter".
Als Almirante Grau nu het vlaggenschip van Peru.Gouache,36x48cm.
Old Fart Frits Hoogstrate
Bijlagen
Almirante Grau-950.jpg
Almirante Grau-950.jpg (277.26 KiB) 5941 keer bekeken
Denis

Re: Scheepsschilderijen

Bericht door Denis »

Gastanker in Rotterdam olie op canvas 70x50 cm
Bijlagen
IMG_3890.JPG
IMG_3890.JPG (229.28 KiB) 5442 keer bekeken
Gebruikersavatar
Piet Bruijns
Berichten: 472
Lid geworden op: 14 apr 2013 23:48
Locatie: Oudenbosch

Re: Scheepsschilderijen

Bericht door Piet Bruijns »

Mooi schilderij Denis.

Zonder dat ik nu hier de betweterige tekenleraar ga spelen heb ik, zij het voorzichtig, toch een paar kleine tips.
Het gaat hier om het admosferisch perspectief en dat mis ik een beetje in het schilderij.
Het indrukwekkende gebouw van de maritieme academie is nogal dominant aanwezig, zodanig dat het zich danig op de voorgrond dringt ten koste van het onderwerp, de tanker.
De kleuren van het gebouw zou ik wat afzwakken omdat het verder weg staat.
Ook de merkwaardige vorm van het vooruitstekende deel van het gebouw kan je het beste met een slagschaduw benadrukken.
De euromast staat nog verder weg dus kan nog met minder kleur toe.

Ik heb de vrijheid even genomen om je afbeelding even door de fotoschop te halen om één en ander te verduidelijken.
Ik hoop niet dat je me het kwalijk neemt om wat kritiek te leveren, maar een paar tips, inzake het atmosferisch perspectief leek met wel op z'n plaats, zodat jet de kwaliteit van het doek danig kunt verbeteren.
Je kunt dit nog gemakkelijk herstellen door het gebouw, en tevens de gehele achtergrond te glaceren met zinkwit en de schaduw met warm grijs in te vullen.
Verder vind ik het een indrukwekkend tafereel.

groet
Piet Bruijns
Bijlagen
tanker.jpg
tanker.jpg (89.2 KiB) 5358 keer bekeken
ESTE NIX PAX CHRISTE NIX
Lagarde
Berichten: 12
Lid geworden op: 18 jan 2016 21:30

Re: Scheepsschilderijen

Bericht door Lagarde »

Okay Piet ,

Ik zie wat je bedoelt, ik ga het proberen.
Bedankt

Gr
Denis
tobber
Berichten: 44
Lid geworden op: 07 jul 2014 10:13

Re: Scheepsschilderijen

Bericht door tobber »

"Happy Buccaneer"
Olieverf 50x40.

Groeten, Jack Blok
Bijlagen
Happy Buccaneer
Happy Buccaneer
20160130_151509.jpg (89.86 KiB) 6121 keer bekeken
Gebruikersavatar
Winston
Berichten: 218
Lid geworden op: 03 nov 2005 16:40
Locatie: IJmuiden

Re: Scheepsschilderijen

Bericht door Winston »

Van 13 februari tot en met 7 augustus in het IJmuider zee- en havenmuseum een fascinerende tentoonstelling met werken van Nico M. Peeters en Henk van der Ven. Voor openingstijden zie zeehavenmuseum.nl
poster lage resolutie echt kunst.jpg
poster lage resolutie echt kunst.jpg (151.67 KiB) 6028 keer bekeken
Hij die de zee bevaren wil
moet haar wel beminnen
anders heeft 't echt geen zin
aan 't zeemansleven te beginnen.
(uit Zilte Poëzie van Leo Bersee)
Evert Sikkema
Berichten: 995
Lid geworden op: 31 dec 2004 18:07

Re: Scheepsschilderijen

Bericht door Evert Sikkema »

Waibalong (van achteren) KPM 20160311_02 .jpg
Waibalong (van achteren) KPM 20160311_02 .jpg (669.89 KiB) 5662 keer bekeken
k heb nog een keer de Waibalong geschilderd.
Het is één van de 4 (min of meer) identieke zusterschepen, namelijk Waibalong, Waikelo, Waingapoe en Waiwerang.
Ze voeren van 1948/49 tot 1965 voor de KPM.
Daarna werden ze overgenomen door de Djakarta Lloyd en de Pelayran Nasional Djakarta Lloyd, waarvoor ze nog tot 1971 en 1973 hebben gevaren.
Het waren schepen voor het vervoer van vee (koeien, varkens enz.) en passagiers, hoofdzakelijk dekpassagiers.
Er was plaats voor 1.400 dekpassagiers en de schepen hadden ruim 60 bemanningsleden.

Hierbij nog een verhaal van Theo Horsten dat hij plaatste op 6 december 2014 op het onderwerp Passagiersschepen "Oldies" op het Kustvaartforum :

Bij de foto op de vorige pagina - Evert schreef:
Misschien kan een 'oud gediende' van de KPM, SMN, KRL, KJCPL eens vertellen hoe dat ging

Nou ja, een oudgediende was ik bepaald niet en van de Nederland, de Lloyd en de toenmalige Java China Japan Lijn weet ik wat dat betreft niets, maar wel hoe dat er begin vijftiger jaren bij de KPM aan toeging. Het ging in die tijd vrijwel uitsluitend om dekpassagiers. Op de TASMAN hadden we geen of nauwelijks hutpassagiers, met uitzondering van zo nu en dan een verdwaalde Chinese koopman. Maar we namen wel dik duizend dekpassagiers mee en hoe dat ging met passagebiljetten en eten en slapen - en niet te vergeten het gebruik van de toiletten - weet ik precies. Daarvoor had ik op een veeboot gevaren - de WAIWERANG - waar we weet-ik-hoeveel karbouwen, sapi's, witte koeien en stieren en kleine paardjes meenamen. Dat werd uitgedrukt in "eenheden" en hoeveel een eenheid precies was, ben ik vergeten, maar ik schat dat een sapi ongeveer een eenheid was, waarbij een karbouw dan misschien anderhalve eenheid was en een pikolpaardje maar een halve. Zoiets moet het geweest zijn. Misschien was een witte stier ook wel een eenheid waarbij een sapi dan net even minder was, ik weet het werkelijk niet meer. Er staat me bij dat de WAIWERANG geschikt was voor 1500 eenheden en dat getal heb ik in het verleden hier zowel hier als op Kombuispraat ook al eens genoemd, compleet met foto's, maar dat kan ik ook wel helemaal mis hebben. Voor de volledigheid zou ik het overigens best alsnog eens precies willen weten. Ik kan het vooralsnog niet vinden.

Hoe het ook zij: ik kan je verzekeren dat die vierpotige levende lading wat stront betreft aanzienlijk minder rotzooi veroorzaakte dan die dikke duizend dekpassagiers. Ze produceerden wel veel meer stront dan die mensen, maar die stomme dieren scheten allemaal keurig in de daartoe bestemde goten en wat er op de houten dekken terechtkwam, spoelde je na het ontschepen met de dekwasslang alsnog in de brede goten en door de speciale grote afvoeren. Mensen scheten bij voorkeur niet in de daaroe bestemde Aziatische toiletten, maar in alle mogelijke en onmogelijke hoeken en gaten. Dat stonk veel erger dan koeien- en paardenstront en was veel moeilijker op te ruimen. Op de TASMAN vertoonden ze bijvoorbeeld een grote voorkeur voor de stapel flessen zuurstof en acyteleen die aan bakboord net voor de opbouw bij luik 2 - mijn luik - onder een afdak lagen. Die werden door de bootwerkers met de hand gelost, dus op de schouder gelegd en de gangway afgedragen en die grepen dan telkens in de stront en hadden dat dientengevolge al gauw ook achter de oren zitten. Gelukkig deden die daar niet moeilijk over, terwijl ik zo nu en dan over mijn nek ging. Ik kan namelijk niet tegen stront. Bloed en etter en kots kan me allemaal niks schelen, maar van stront ga ik prompt over mijn nek. En ik moest erbij blijven staan om de geloste flessen te tellen. Het was een hard vak. :roll:

Na dit strontpraatje gaan we naadloos over naar het eten en drinken. Zeewater was aan dek steeds beschikbaar, maar zoetwater werd alleen op bepaalde tijden bijgezet, want behalve drinken wilde men natuurlijk vooral badderen. Voor de dekpassagiers was er een aparte kombuis met speciale koks en daar werd rijst gekookt in grote ketels met daarbij dan vis of kip of alleen maar sajoer van kip of vlees of vis. Sajoer bestaat uit groente gekookt in het vocht van die kip op vis of vlees. Dat waren, voor zover ik dat kon bekijken, eenvoudige doch voedzame maaltijden en de porties waren ruim.
Debarkeren en embarkeren KPM schip - uit Indische albums.jpg
Debarkeren en embarkeren KPM schip - uit Indische albums.jpg (574.26 KiB) 5657 keer bekeken
Voor de rest van het verhaal voeg ik de foto er nog even bij omdat deze foto de aanleiding was voor het verhaal van Theo.

Dan datgene waar het op die mooie foto om gaat: het embarkeren van de passagiers. Die mochten en konden pas aan boord komen als het laden en lossen klaar was en de luiken gesloten. Tot die tijd werden ze in een grote vertrekhal achter hekken gehouden en je mag aannemen dat daar de passagebiljetten al gecontroleerd waren. Als we dan helemaal klaar waren om ze te ontvangen, werd er vanaf het schip een seintje naar de wal gegeven en gingen die hekken open. Dan ontstond er een stormloop waarvan die foto een zeker beeld geeft, al komt het me dan ook voor dat het hier eerder een aankomst betreft en veel van die mensen gewoon staan te wachten. Maar bij het embarkeren: die meer dan duizend mensen moesten via twee, hooguit drie loopplanken aan boord komen en vochten om de beste plaatsen. Plaatsen waar het koel was en uit het gedrang, waar ze rustig op hun matjes konden slapen en waar ze ook nog iets konden zien, want het was een reislustig volk dat van zo'n reis genoot. Eenmaal aan boord en gesetteld en wij vertrokken, was de beurt aan de tweede stuurman. Die moest de passagebiljetten controleren, wat over het algemeen wel in orde was, maar vooral ook de bagage controleren op overvracht. Ze mochten maar een bepaalde, duidelijk omschreven hoeveelheid bagage meenemen, maar er zaten vaak nogal wat handelaren tussen die hele balen handel meesleurden die ze dan snel ergens weg probeerden te moffelen omdat ze geen zin hadden om die paar centen vracht te betalen. De tweede stuurman probeerde vanaf de brug bij het aan boord komen al te bekijken of dat soort handel aan boord werd gebracht en moest dan later proberen om het terug te vinden en de eigenaar op te sporen. Dat lukte meestal wel, vooral als er gedreigd werd om de hele handel overboord te gooien als de eigenaar zich niet meldde. Hij had een bonboekje bij zich en zo'n soort ellenstok waarmee je stof afmeet en hij bepaalde dan ter plekke wat de betrokkene aan overvracht moest betalen. Het was voorwaar een vak apart. :D

Maar zo ging dat dus ongeveer, Evert. Dat is althans zoals ik het in die korte periode dat ik daarvan mocht meegenieten, heb ervaren. Het was uniek, dat zeer zeker en ik ben dan ook blij dát ik het heb meegemaakt.

Tot zover Theo Horsten.

Ook op Kombuispraat bij het onderwerp KPM zijn verhalen te vinden over de "Wai"schepen van o.a. Jan Dikker. (sparks) Jan Loedeman en Nico Meinsma.
Hier een verhaal van Jan Loedeman:
Endeh, a.b. m/s Waibalong, 10 october 1955. Een bijzondere ontmoeting in de Timorzee...

We waren al vroeg ten anker gegaan met de Waibalong op de rede van Endeh, een klein eilandje, waar we een partij copra moesten laden. Het was, zoals we bij de KPM zeiden: "bloed-verziekend-heet" en aan dek was niet veel te beleven.
Zelfs de koeien, die we allemaal al aan boord hadden, hielden zich rustig....
De lichters met zakken copra voeren af en aan, maar omdat we een heel eind uit de wal lagen, duurde het allemaal heel erg lang.

Het werd pas weer leuk, toen er kleine jongens in kano's aankwamen die riepen, dat ze graag hun kunsten wilden vertonen in het opduiken van door ons in het water gegooide muntjes. Nou, dat klopte helemaal. Elke keer als er een munt in het water kwam en naar beneden zigzagde, doken ze er achteraan en wisten ze het feilloos weer naar de oppervlakte te brengen. En niet alleen muntjes werden gegooid.... ook vorken en lepels (ja ja....met het KPM-logo) moesten eraan geloven en alles werd behendig achterna gedoken en opgevist. Dus mensen...als je nog een KPM-souvenir zoekt....op Endeh hebben ze er nog een paar...!

Toen het tegen half vijf liep, gingen de kano's weer weg want de jongens zeiden, dat er straks misschien wel een grote vis langs kwam. De kapitein, die net uit z'n kooi kwam, beaamde dat ook nog eens, maar die goeie raad sloegen we gewoon in de wind.
Toen de kano's weg waren, gingen wij het water in voor een frisse duik en al gauw waren we met een man of vijf aan het zwemmen en met een bal aan 't gooien. Derde wtk Ruurd Herrema was er, 4e wtk Joh. Vos, 2e stm Bram den Hartog, 4e stm Paul Mierop, ikzelf en nog een paar anderen waar ik de namen niet meer van weet....
Soms dreef de bal zover weg, dat het nog een hele toer was om 'm weer terug te halen met die deining van de Timor Zee.

Om ons bang te maken, riep er af-en-toe iemand van boven af, dat hij een haai zag, maar daar stoorden wij ons helemaal niet aan want we zeiden tegen elkaar dat het wel los zou lopen en dat ze niet zo leuk moesten doen daarboven..

Maar op een gegeven moment werd er weer van bovenaf geroepen en geschreeuwd. We zagen iedereen de zelfde kant opwijzen en was er ineens een beetje paniek. De matrozen, die ook in 't water waren, klommen als apen via touwen aan boord en wij zwommen zo gauw als we konden naar de gangway, die gelukkig tot in het water gevierd was, en renden de trap op naar boven, naar de salon. Daar stond de kapitein, die ons lijkbleek opving. En wij beefden als een rietje...

Toen we naar beneden keken zagen we het beest....hij kwam heel rustig aanzwemmen langs de motorsloep, en draaide een paar rondjes bij de gangway. Z'n kop was wel één meter breed en hij was zeker een meter of tien lang. Hij had allemaal vlekken op z'n reusachtige lijf. Hij zou op z'n sloffen makkelijk een jonge sparks van pas 18 jaar in één keer in kunnen slikken....Moeder...!!!

Pas veel later hoorden we, dat dit een ongevaarlijk lid van de haaien-familie was...een z.g. Walvishaai. Die schijnt alleen maar van plankton te leven en doet verder geen vlieg kwaad, maar dat wisten we op dat moment nog niet en de schrik zat er bij ons toch behoorlijk in.

groeten
Evert Sikkema
Theo Horsten (R.I.P.)

Re: Scheepsschilderijen

Bericht door Theo Horsten (R.I.P.) »

Het is weer een mooi stukkie werk, Evert. Mijn complimenten. Het geeft die Wai-boot wel groter en mooier weer dan ik me herinner, maar dat geeft niet. Als je een dame portretteert, mag je haar gerust een beetje voordeliger uit laten komen dan ze in werkelijkheid is. :-D

De Waiwerang was mijn eerste schip bij de KPM en nadat ik ontslag had genomen, keerde ik daar ook weer op terug om mijn tijd uit te dienen. Ik heb veel herinneringen aan dat schip, heel sterke herinneringen, sommige aangenaam, andere minder aangenaam. Mijn sterkste herinnering is die van een tragische gebeurtenis op Oudejaarsdag 1955. Die greep me zo aan dat ik nog diezelfde dag achter een heel oude Remington schrijfmachine ging zitten en mijn ervaring op papier zette. Ook toen al, ruim zestig jaar geleden. Ik stopte mijn schrijfsel in een envelop en stuurde die naar "De Eemsbode", toen nog een heel aardige en veelgelezen krant in Noordoost-Groningen, nu verworden tot een huis-aan-huisblaadje. Ik hoorde er nooit meer iets van, wat ook toen al een niet geheel onbekend verschijnsel was.

Maar wie schetst mijn verbazing toen dat stukje bijna twintig jaar later, in mei 1974, zomaar werd opgenomen in dat bijzonder aardige boekje van de toenmalige Stichting Nederlands Studiecentrum voor Zeevarenden, Van kim tot kim. Ik had helemaal geen gevolg gegeven aan de oproep in Wacht te kooi, het mooie blad van de stichting dat naar alle schepen werd gestuurd, om verhalen, foto's, tekeningen, gedichten of wat dan ook in te sturen en toen het uitkwam had ik het niet eens gekocht. Ik ontdekte dat pas toen het in de Haagse Post werd besproken waarbij mijn bijdrage er als beste uit werd gehaald en zelfs integraal weergegeven! Ik heb dat exemplaar van de HP nog altijd. Het was afgezien van De Blauwe Wimpel, de allereerste recensie van een van mijn schrijfsels in een landelijke publicatie en dat maakt het voor mij bijzonder, zodoende.
Hoe het in dat boekje terecht is gekomen, hebben we nooit kunnen achterhalen. Die recensie in de Haagse Post werd me toegestuurd door de samensteller van dat boekje, Jhr. Mr. A.F. de Savornin Lohman, die ik persoonlijk kende. Hij maakte in 1970 op uitnodiging van Wagenborg samen met de bekende fotograaf Cees van de Meulen een reis met de toen nieuwe Scheldeborg. Ik zat toen op kantoor en was nauw betrokken bij die publiciteitscampagne. Het lag dus voor de hand dat ik hem onmiddellijk belde toen hij me die recensie toestuurde. Hij wist van niks, vertelde hij. Hij had een enorme hoeveelheid verhalen en foto's en tekeningen gekregen om daar een keuze uit te maken en daar zat dat twintig jaar oude verhaal van mij ook bij. Het raadsel is nooit opgelost.

Hieronder een foto van de Waiwerang zoals ik me het schip herinner, en mijn impressie die ik later gebruikte toen ik dat verhaal opnam in het bundeltje Vroeger had je lol.

AfbeeldingAfbeelding

Mocht er belangstelling voor zijn, dan wil ik dat verhaaltje hier met alle plezier nog eens plaatsen. Ik wil me echter niet opdringen. Schrijven is toch al egotrippen, dus om dat er nu ook nog eens dik bovenop te leggen ... :oops:
Ik hoor het wel. :wink:
Jos Komen (R.I.P)

Re: Scheepsschilderijen

Bericht door Jos Komen (R.I.P) »

dan wil ik dat verhaaltje hier met alle plezier nog eens plaatsen
Uiteraard is daar belangstelling voor, Theo. :wink:
Maar de meeste lezers lezen alleen en reageren nooit. :(


Plaats reactie