Discriminatie aanboord vanwege Sexuele Orientatie

[ferryvaneeuwen]

Terwijl wij nog wat nadieselen over dit onderwerp is onze Matilda waarschijnlijk al weer bezig met een ander diepgravend onderzoek, daar hoor je niets meer van. Een soort vlinder die van bloem tot bloem springt......

image.gif (77.76 KiB) 6279 keer bekeken

[Theo Horsten (R.I.P.)]

Ik vind het een beetje een "gezocht" onderwerp. Problemen zoeken waar die er niet zijn. Die er vroeger niet waren en die er nu, op schepen met anderhalve man en een paardenkop plus een genetisch gemanipuleerde chimpansee en een sprekende papegaai als bemanning aan boord waarschijnlijk al helemaal niet meer zijn. Ik heb die enkele homofiel die je zo nu en dan aan boord tegenkwam nooit als een probleem ervaren en van discriminatie was in die tijd al helemaal geen sprake. Zeelui zijn van nature niet zo erg discriminerend. En wat goedmoedige spot, dat moet kunnen. Ik heb het nu over de periode van 60 tot 20 jaar geleden, wat een mooi poosje is en we kunnen toch wel vaststellen dat er in die tijd voor wat betreft onze opstelling tegenover iemand seksuele geaardheid heel wat veranderd is.

Dat je homofielen vrijwel uitsluitend bij de civiele dienst aantrof, waag ik te bestrijden. Misschien dat het door leden van de andere diensten meer verborgen werd gehouden. Ik zou me kunnen voorstellen dat die het daar dan persoonlijk aardig moeilijk mee zullen hebben gehad. Ik heb een paar reizen gemaakt me een homofiele hoofdmachinist en twee leccies. Die leccies zullen wel ac/dc, zijn geweest, dat ligt nogal voor de hand.
Verder kende ik een kapitein-eigenaar van een potje die met de machinist door de stuurman in een - hoe noemt men dat? - compromitterende situatie werden aangetroffen. De machinist had zijn gebit er zelfs voor uitgedaan; dat lag op de tafel waar hij op zijn knieën onder zat. Dat zijn dus bij elkaar vijf man van een andere dan de civiele dienst. Als daar dan in die, pakweg, veertig jaar dat ik met dat bijltje heb gehakt ook nog eens vijf van de civiele dienst bijkomen, dan is het echt wel op.

Conclusie: discriminatie, forget it. Problemen: verwaarloosbaar. En als er dan al kleine problemen waren, dan kwamen zonder uitzondering ook nog eens van de man met de enigszins afwijkende seksuele geaardheid en niet van anderen. Zo had ik er bezwaar tegen dat iemand zich op zee ging uitdossen in vrouwenkleding en opzichtig opgemaakt en op naaldhakken in de snert stond te roeren. Wilde de man zo uitgedost de wal opgaan, dan had hij mijn zegen. Nu had ik hem ook dat beter kunnen verbieden, want toen hij in die vermomming in Curaçao ging stappen, werd hij in elkaar geslagen en dat vond ik jammer voor hem.
Wat ik ook erg vond, was een kok - een van de beste waar ik ooit mee heb gevaren - die grote moeite had met zijn homofiele geaardheid en die dat ook altijd goed verborgen had gehouden. Tot hij er bijna aan kapot ging. Hij kwam uiteindelijk bij de psychiater terecht en toen die hem aanraadde om er eindelijk maar eens voor uit te komen, sloeg hij door naar de andere kant en moest hij zo nodig tot in detail vertellen hoe dat dan allemaal ging. Zijn hut was altijd al de zoete inval geweest, maar toen was het eind zoek. Sommige schenen ervan te smullen om haarfijn uitgelegd te krijgen hoe heerlijk het is om in de Houthaven in Amsterdam met een bezwete bootwerker in de kooi te liggen. Ik niet. Ik ben sowieso al niet geïnteresseerd in andermans slaapkamercapriolen. Maar ook dat ging weer over. Later was hij gewoon weer die prima kok die hij altijd was geweest, de man die sfeer aan boord wist te scheppen.

Maar dat onderzoek zie ik helemaal niet zitten. Zeker niet bij de tegenwoordige koopvaardij. Ik denk dat dat bij de Koninklijke Marine weer heel anders zal zijn, maar hoe, dat interesseert mij werkelijk niet.

[debby (R.I.P.)]

hallo, ik wil hier ook even op reageren. toen ik 15 jaar was, ben ik gaan varen bij de Kon. Rott. Lloyd als dekjongen. ik was toen al zeker van mijn homosexsuele geaardheid. Op mijn 17e ben ik er aan boord openlijk voor uit gekomen dat ik homo was. dat was geen probleem. ook bij de maatschappij deden ze daar helemaal niet moeilijk over.
in 1963 ben ik gaan varen en in 1979 ben ik er mee gestopt. Al die jaren werd ik door iedereen normaal geaccepteerd.
Mijn werk aan boord was goed, en dan heeft bijna niemand er enig interesse hoe of wat je doet of bent in je vrije tijd.
Ik ben gestopt met werk als ladingassistent, dat wil dus zeggen dat ik 16 jaar bij de dekdienst gewerkt heb.
Dus de homo's zitten niet alleen bij de civiele dienst zo als men wel eens beweert.
Nogmaals, die 16 jaren op zee waren voor mij de beste jaren.
Later aan de wal trouwens ook nooit geen problemen gehad. Ik ben gaan werken bij een kabel en leidingbedrijf. het leggen van kabels en leidingen.
Ook daar geen probleem.
tot zover, eerst vakantie
grt debby.

[Harry G. Hogeboom]

Dat je homofielen vrijwel uitsluitend bij de civiele dienst aantrof, waag ik te bestrijden.

Inderdaad.terwijl ik er weinig of geen ervaring mee heb, liet ik mijn " varende tijd Walport fillumpie" weer afdraaien in mijn mistige geheugen en warempel daar kwam een " dekdienst homo" boven water Verder ben ik het wel eens met Theo en ook met Ferry........de persoon die dit zgn. " onderzoek" op gang bracht hoor of zie je niet meer en zou m.i. haar tijd nuttiger kunnen besteden met het maaien van voetbalveldjes of het aanvegen van het trottoir.....om maar eens een zijstraat te noemen.

[ferryvaneeuwen]

Alleen om statistische redenen moeten er zich tussen de andere rangen inderdaad homosexuelen bevonden hebben maar zij wisten dat dan goed verborgen te houden. Bij de civiele dienst kwamen ze er wel voor uit en dat gaf op zich over het algemeen weinig problemen. Zo'n voorval als in New York was natuurlijk niet handig gespeeld. Nieuw in de kleren en tassen vol met "kado's" waarmee ze aan boord kwamen zette kwaad bloed bij de bemanning die vanwege de deviezenbeperkende maatregelen en een koers van de dollar van 3,65 letterlijk met quarters de wal opgingen.



Tja, bij de marine deden ze met die vrouwtjes aan boord er niet zo heel moeilijk over, daar kan de koopvaardij nog een voorbeeld aan nemen......

[Allen]

In mijn varenstijd was er geen gemengde bemanning/bevrouwelijking.
Ik heb niet gevaren op passagiersschepen, dus daar kan ik niet over oordelen.

Naar mijn beste weten, die ik uit de grijze cellen boven water kan takelen, was er niemand die viel op dezelfde kunne.
Voor zover ik weet ging men allemaal naar de dames.

Na de varenstijd in een organisatie gewerkt waar ook behoorlijk wat dames deel vanuit maakten.
Ook dames en heren die op dezelfde kunne vielen.
Aangezien ik wat hoger in de rangorde stond en lid was van een vakbond, was ik als "vertouwenspersoon" aangesteld.
Wat natuurlijk niet alles zegt.
Maar nooit geen klachten en/of iets van discriminatie gehoord of gemerkt.

Mathilde, waar blijf je met je reactie.

[jdbvos]

Op 1 van de diverse Nedlloydschepen had ik weet van de homosexualiteit van een 1e- of 2e strm, die dat meteen vertelde, met als resultaat dat de hofmeester zich eveneens meldde.
Dus 2 op 1 schip... Totaal geen probleem, en prima scheepsmaten.
Na een tijd vroeg ik in de bar wel een keertje hoe 'dat' nou eigenlijk zat: je had bij homostellen toch ook een mannetje-vrouwtje rolverdeling ? Hoe deden ze 'dat' dan als er bijv 2 vrouwtjestypes op 1 schip zaten (bleek naderhand ook in dit geval zo te zijn)
het antwoord dat de hofmeester eigenlijk een beetje geshockeerd gaf leidde wel tot grote hilatiteit "Wat-wat dénk je wel ?? We zijn niet lesbisch ! "

Kijk! Dat was nou wél weer leuk...
Maar stappend aan de wal kwamen we hen niet tegen in de etablissementen die wij pleegden te frequenteren....

...en --van horen zeggen hoor !-- waren er collegae die vér voordat ontwikkelingshulp mode werd, al verwoede pogingen ondernamen om jongedames, die zo te oordelen helemaal geen geld hadden om kleren te kopen, toch probeerden in dit probleem te ondersteunen.
Niets dan lof voor zulke filantropen ! Hun tijd vér vooruit !

Nou we het tóch over die etablissementen hebben....
Weten jullie nog van de keer dat alleen de ouwe, de meester, de wtk, de strm, en 1 matroos van wacht aan boord waren ,en de rest aan het stappen was ?
Op een gegeven moment komt de agent een telegram brengen, waarin de kapitein wordt verzocht zo snel mogelijk te vertrekken naar een afgelegen plaatsje in Verweggistan, met als gevolg dat de matroos v/d wacht op pad wordt gestuurd om iedereen naar boord te sturen....
Pas 2 uur later komt de 1e klant aanlopen, en legt aan een boze kapitein uit dat "...ik het bericht kreeg van de matroos, en onmiddellijk had betaald en op zoek ging naar een taxi. Nergens een taxi te vinden, en om toch nog op tijd aan boord te zijn maar een paard gehuurd om me naar boord te haasten. Ben ik halverwege, stort dat paard ineens inelkaar, en moest ik de rest lopen."
De kapitein accepteerde morrend het excuus, maar die acceptatie werd steeds minder nadat iedereen die met ongeveer een half uur tussenpozen met datzelfde paard-verhaal aan kwam zetten....
Toen uiteindelijk, al na zonsopgang, de laatste aan kwam zetten brulde de rood aangelopen kapitein "En wáár kom jij vandaan ?? En wáág het niet aan te komen zetten met dat verhaal dat je en paard moest huren !!!"
"Nou,...", zei die laatste, "..toen ik het hoorde van de matroos v/d wacht, die toen meteen terugging, heb ik m'n rekeningen betaald, en riep op straat een taxi aan. Ik stapte in, en we reden spoorslags naar de haven. Wat denkt u: halverwege lag de hele weg vól met dooie paarden ! De taxi kon er niet omheen, en dus moest ik de rest lopen...."

En nou denk ik zo dat iedereen dit verhaal nog wel kent....

[Jos Komen (R.I.P)]

Het is compleet neutraal en anoniem.

Dit was de bedoeling van Matilda, maar dan moet ze dit natuurlijk niet op Kombuispraat plaatsen.
Maar ik heb zo'n beetje hetzelfde ervaren als Ferry op tankers met bediendes, ze kwamen er eerlijk voor uit en ze zochten hun heil bij soortgenoten, nooit geen last van gehad.
Meevarende vrouwen....ik werd als 18 jarige stuurman spontaan verliefd op de dochter van die ouwe toen ze op de brug kwam waar ik alles in gereedheid bracht voor vertrek.
Helaas ging ze niet mee de reis op.
De enige vrouw die wel mee ging was stokoud, 50 jaar, de vrouw van de hwtk.
Maar toen ze bij Abu Ail 's avonds op de brug kwam vond ik haar in het donker ergens wel aantrekkelijk.
Een paar dagen later bij de Kuria Muria eilanden kwam ze op het schavotje zonnen en vond ik het opeens nodig om diverse azimutjes op het standaardkompas te moeten maken.
Ze werd met de dag mooier en had dit zelf ook verdomd goed in de peiling, want ze voer al een pikheetje mee.
Tja, je kon je ei destijds niet kwijt.....
Ik ben later dus maar op droge lading schepen gaan varen, daar had ik meer tijd en gelegenheid om mijn ei kwijt te raken.

[ferryvaneeuwen]

Ja, lekker anoniem op deze manier en hoezo neutraal.....?

Op één van mijn eerste schepen, de Duivendrecht, bemerkte ik voor het eerst iets van homosexualiteit. Ik was 18 jaar en leek tot mijn grote frustratie wel 16 of zoiets. Op de Mississippi varend gebeurde het dat ik op de rivier met de loods aan boord door een stuurman in opdracht van de kapitein op de brug geroepen werd. De loods zei net tegen die ouwe: "You hear them boyds singing in the woods?" Het bleek dat hij hiermee birds bedoelde en die waren dicht onder de wal varend inderdaad goed te horen. Die ouwe zei toen tegen de loods, waarbij hij met een dramatisch gebaar in mijn richting wees: "Mister Pilot this is my radio officer. They send us to sea with children these days....." Ik diep beledigd uiteraard maar zo praatte deze stugge Fries nu eenmaal. Hij vond mij wel grappig, het was niet echt kwaad bedoeld maar toch.... Dus 'kortgezegd' ik zag er vreselijk jong uit. Van homosexualiteit had ik nauwelijks iets gehoord en in het vriendengroepje van vroeger met allemaal macho gasten paste dat totaal niet.

Ik merkte wel dat op dit schip op een gegeven moment de hutbediende, die me 's ochtends kwam wekken op de tijd die ik op een briefje schreef dat op de buitenkant van de deur van de slaaphut was geplakt, wel wat erg lang in de hut bleef hangen. Hij plaatste dan die dampende mok meurende inktzwarte koffie op dat handige uitklapplankje dat aan de zijkant van de kooi was bevestigd en voorzien was, heel attent, van mini slingerlatjes. Als hij weg was placht ik de koffie meteen in de wasbak weg te spoelen, ik kon de lucht van de koffie in het begin gewoon niet harden op mijn nuchtere maag, maar dat veranderde snel. Thuis werd ik tot ik naar zee ging te jong geacht voor koffie, dat was uitsluitend iets voor volwassenen. Het vreemde was dat ik wel de koffie rook maar dat ik door hem pas na een paar minuten werd gewekt. Daar werd ik onrustig van en toen ik een keer snel opkeek stond hij mij van een afstandje met een scheef hoofd te bestuderen. Ik begreep toen meteen dat het foute boel was, schoot uit mijn kooi en zette hem buiten de deur met de mededeling me dat nooit meer te flikken. Later kwam hij jankend zijn excuses aanbieden.

BB brugvleugel 'W. Alton Jones'

image.jpeg (32.15 KiB) 2753 keer bekeken

Rechts 3e stuurman Joepie Portasse die al 33 was of zoiets maar er nog erg jong uitziet. Links van hem de midscheeps hutbediende die een duidelijke voorkeur voor mannen had en die wat opdringerig staat te doen richting Joep..... Daarnaast sta ik met ook al zo'n kinderlijke verschijning en geheel links de bruggenjongen.

Op een ander schip waren maar twee homo's bij de civiele dienst. De ene liep in de midscheeps en op een gegeven moment praten we op de brug met hem over zijn geaardheid. Toen de stuurman zei dat hij toch maar bofte met zo'n maat op het schip sprak hij tot onze niet geringe verbazing de volgende woorden: "Mij niet gezien hoor, die engerd....." En dat op een lange reis tanker. Het spoort niet zo, dat was ook mijn ervaring, met wat Jos zei dat meevarende vrouwen steeds mooier worden naarmate de tijd verstrijkt. We waren over deze opmerking dan ook hogelijk verbaasd.

Met die vrouwtjes beleefden we af en toe ook nogal eens wat. Zo herinner ik me dat een vrouw van een 2e wtk, die zowaar het aankijken meer dan waard was, de gewoonte had om haar gewassen ondergoed op een door haar man geconstrueerd drooglijntje op het dek boven de accommodatie van de WTK's te drogen te hangen. Vanaf de brug hadden wij goed zicht op hoe de maten daar, zonder dat zij een idee had, zich bij voortduring bij ophielden. Ik zal de minder fraaie details maar weglaten.... Die ouwe maakte er een eind aan om via de hiërarchische weg, dus via de HWTK, de second hierop te attenderen. Weg drooglijntje, einde matenparade......

[sparks]

Mijn herinneringen zijn wat recenter denk ik. 3 jaar lang rond gedobberd, of ik ben ziende blind geweest of homosexuele collega's waren er gewoon niet? Nou hadden wij geen civiele dienst meer en de dekdienst was ook al geminimaliseerd......

Vrouwen is natuurlijk weer een ander verhaal. Als je op reefers vaart kun je je eitjes wel kwijt kwam ik snel achter en ook zonder te betalen. Als je maar lang genoeg binnen ligt en bij voorkeur vlak bij een club Med

Vrouwen aan boord vond ik juist gezellig, niks hoofd op hol maar gewoon eens over een ander onderwerp praten als vrouwen, auto's en voetbal. En dan had ik ook nog de vrouw van een collega die mijn kleren wel wilde repareren, wat wil je nog meer Mens verveelde zich de pestp.... na een paar weken en toen de 1e dat zag heeft ze ook alle gerafelde vlaggen maar gelijk met veel plezier hersteld.

Mijn 2e schip heb ik een vrouwelijke collega afgelost en ik begreep wel dat de meningen over de dame nogal verdeeld waren, maar spitste zich wel toe op het feit dat ze haar werk gewoon niet goed deed. Gezien een paar dingen die ik in de radiohut aantrof ben ik geneigd dat te geloven maar met dat soort dingen is wel hoor en wederhoor nodig als je het zeker wil weten. Wat wel in alle verhalen terug kwam was de suggestie dat ze het 4 maanden had volgehouden omdat ze klaar lag voor de ouwe bij tijd en wijle

Jaloezie? waarheid? geen idee maar het feit dat het zeker een maand rond bleef zingen vanaf de dag dat ik aan boord stapte geeft wel aan dat het de bemanning meer dan bezig had gehouden.