@ CompuAddict : Meester Pruiksma heb ik diverse malen ontmoet, en later ook mee gevaren.
Hij was altijd in voor een pilsje, zodat wij gezamelijk tijdverdrijf hadden...
Heel prettig mens, en heb ik leuk mee gevaren. Het enige probleem was, dat hij opgegeven ogenblik gescheiden was in Pietersaari, en een of andere "mevrouw" uit Kotka, meen ik, getrouwd heeft.
Als die dame een slokkie op had, -wat constant was-, werd ze vervelend. Ik zag altijd op tegen dagen in Finse havens, als zij aan boord zou komen. Op gegeven ogenblik zou zij reisje meevaren, maar werd ik in Kiel afgelost. Dus ik heb dat feest niet lang hoeven meemaken.
Ik kon Pruik nog, van toen hij op de Eerbeek voer, met kapitein Hadders. Met de Pulpca hebben wij wel eens langszij ten anker gelegen bij Kiel, samen met nog ongeveer 60 schepen, vanwege uitzonderlijk slecht weer. Ik was toen kok.
Dat waren nog gezellige dagen... Pruik had ergens een mixertje gekocht, en toen zaten we in zijn hut te experimenteren met dat ding... Men gebruikte de meest vreemde combinaties drank en likeur, zonder enig idee, hoe het resultaat zou smaken...
Maar als de mixer het niet lustte, was er altijd wel een ander, die het wel lekker vond...
Ik dronk alleen bier, en had ook niet het stamina, lang door te gaan, maar als ik 's-ochtends de mensen moest porren op de Pulpca, was dat niet nodig, want die zaten nog op de Eerbeek...
Pruiksma was toen nog op normaal gewicht.... In latere jaren is hij was forser gegroeid....
Ik voer bij hem als 2e machinist, en op gegeven ogenblik hadden wij aan dek een meningsverschil over de manier, waarop ik een reparatie moest uitvoeren. Diverse bemanningsleden kwamen van dek, voor de middag maaltijd, en die durfden niet langs ons heen te lopen, omdat die verwachten, dat er gewonden, of erger, gingen vallen... Zij liepen voor de brug langs, om aan bakboord naar binnen te gaan... Tot ieders grote verbazing zaten wij echter 5 minuten later met een koud pilsje, gezellig op het achterdek te keuvelen...
Die reparatie heb ik gedaan, zoals Pruik mij gezegd had, en dat bleek inderdaad de beste manier te zijn...
Per slot van rekening was hij ervaren machinist....
Hoe het precies verder met Pruik gelopen is, weet ik niet, maar op gegeven ogenblik had hij een vriendin in Thailand of de Phillipijnen, en daar is hij overleden.
Toen wij met Pulpca en Eerbeek samen ten anker lagen in de Kieler Baai, hadden jullie een Groningse stuurman aan boord, die de hele dag rondliep met astrakan bontmuts... Hij was zo trots op dat ding, dat hij er zelfs mee sliep, kregen wij het idee...
Hij was redelijk serieus, en het feesten ging hem voorbij.
Op gegeven ogenblik, ongeveer 14.00 u. kwam er een bootje langsvaren, dat van een tv zender was, en zij wilden een interview doen. Jullie stuurman liet de gangway zakken, en een journalist met cameraman kwamen aan boord.
De stuurman sprak uitstekend Duits, en vond het niet nodig, de kapitein, die juist te kooi was gegaan, te roepen.
Hij deed dat interview voorbeeldig. Echter, toen kapitein Hadders later op de middag wakker werd, en hierover hoorde, kreeg de stuurman de wind goed van voren... Hij voelde zich knap gepasseerd....
De goeie ouwe tijd... Vergeleken met 10 jaar terug, toen ik met pensioen ging, een kompleet andere wereld...
Als je nu alleen al naar pils ruikt, heb je al problemen..
Mijn opvatting is echter wel, dat je toen wel met gepokt en gemazelde zeelieden voer, wat mijn laatste jaren op de vaart niet het geval was.
@ BS: Enkele topics terug vroeg je naar bekenden van kapitein Stevens. Ik heb hem als stuurman en kapitein meegemaakt.
Als stuurman zeer prettige vent, als kapitein was hij echter beetje eigenwijzer, kapiteins eigen, zogezegd, want die mag je niet tegenspreken...
Toen ik met hem op de Groesbeek voer, was hij juist weer bij Spliethoff aangenomen, nadat hij daarvoor al enige tijd als kapitein had gevaren. Bij die maatschappij mag zelfs een kapiein niet eigenwijs zijn, en wilde men hem terug ztten naar stuurman, wat hij niet accepteerde. Toen heeft hij enige tijd op bevoorradings schepen gevaren.
Wij deden voor de maaltijd altijd drankje, Stevens glaasje jenever, waar hij echt van kon genieten...
Echter, hij had een cassette recorder, en als we in zijn hut gingen zitten, wilde hij altijd diverse soorten muziek laten horen, zonder het vorige nummer uit te laten spelen...
Omdat ik er als kok altijd het eerste zat, was ik het grootste slachtoffer van zijn hobby, al ben ik muziek liefhebber..
Ik doopte hem toen DJ Stevens, en die naam heeft hij lang gedragen bij ingewijden...
Aan beide voorgaande zeelieden heb ik de beste herinneringen, jammer, dat we niet het eeuwige leven hebben...
Vr.gr. George
