Smit & Co

Een gezellig, leuk en informatief Scheepvaartforum
Gebruikersavatar
bouk
Berichten: 295
Lid geworden op: 05 dec 2013 16:28
Locatie: De Rijp (NH)
Contacteer:

Re: Smit & Co

Bericht door bouk »

proet schreef:Ach vooruit doe eens gek de Blankenburg in Marsa El Brega 1962 Foto Willem Paape
Toen hebben wij er met de Barentsz-zee nog baggermateriaal gebracht
En een biertje gedronken met de mannen van de Blankenburg.

Gebruikersavatar
bouk
Berichten: 295
Lid geworden op: 05 dec 2013 16:28
Locatie: De Rijp (NH)
Contacteer:

Re: Smit & Co

Bericht door bouk »

P.Jong schreef:
bouk schreef:
P.Jong schreef: Hoi Bouk
Dit verhaal over het anker en die Noorse tanker heb ik opgeschreven vanuit mijn dagboek dat ik per reis bijhield zoiets verzin ik niet zo maar. Als jij het zelfde hebt meegemaakt dan kan het niet anders dan dat we samen aan boord zaten. Wat is je achternaam dan kan ik wel eens vragen aan iemand die dat in de Sleeptros kan bekijken. De verhalen van mij zijn allemaal gebaseerd op mijn dagboeken en zoiets verzinnen dat bestaat niet

Groetjes

Piet jong
Bemanning Barendszee november 1962.
Kapt. v.d.Poel
1e Stm. A.Vlam
2e Stm. N.Edsius
Boots. geen
Matr.C.van Aalst
Matr. B.Bijmolen
Matr.J. den Heyer
Matr. og W. v.Eijkelenburg
Matr. og A.Lageweg
Matr. og J.Hoste
Dekjongen B.Tuttel
Kok W.Zeegers
Koksmaat J.Gijseman
Marcon. C. v. Langeraad
1e WTK H.Viersen
2e WTK H.Kingma
3e WTK G.v.d.Snoek
Olieman A.de Waal
olieman C.Hofstede
grt,bouk.
PS:
die tweede struurman was trouwen niet zo gelukkig op de Barendszee, niet alleen verspeelde hij het anker, maar ook onze sloep ergens op een kust, weet niet meer waar.
we hebben nog geprobeerd de sloep van het strand te trekken met een lijn naar de Barendszee, met het gevolg dat de hele sloep in tweeen werd getrokken.
--
Uit deze bemanningslijst blijkt dat ik in november 1962 niet meer aan boord zat en dat klopt ook want ik ben tussentijds in Malta afgelost sammen met de bemanning van de Oceaan. Mijn opvolger was indedaad Kingma maar dat staat ook te lezen in mijn verhaal. Dus Bouk ga er maar vanuit dat we wel samen hebben gevaren maar dat niet meer weten.
Piet JONG
De tanker die we als job hadden was de Esso Windsor.
ed ijzendoorn
Berichten: 136
Lid geworden op: 02 nov 2008 15:15

Re: Smit & Co

Bericht door ed ijzendoorn »

Las vandaag dat de Smit Orca ook haar laatste mijlen afgelegd heeft. Vandaag is ze mbv een sleepboot verhaald van de waalhaven naar Balck (ook in de waalhaven) daar wordt ze gestript en op een bak richting Turkye. Zo langzamerhand blijft er niet veel meer over. De Taklift 6 terug vanuit Canada en dan in Rotterdam leeghalen en ook slopen. De Taklift 7 staat ook op de nominatie en de Taklift 4 heeft nog werk maar daar gaan ook al geruchten over verkoop.
ArnoldW
Berichten: 435
Lid geworden op: 03 mar 2013 19:47
Locatie: rotterdam

Re: Smit & Co

Bericht door ArnoldW »

Drie bekende sleepboten bij elkaar langszij.
trio.jpg
trio.jpg (461.21 KiB) 8674 keer bekeken
Groet Arnold.
Jos Komen (R.I.P)

Re: Smit & Co

Bericht door Jos Komen (R.I.P) »

Zomaar een reisje met een Nederlandse Zeesleper in 1970
zomaar1.jpg
zomaar1.jpg (49.78 KiB) 8392 keer bekeken
Foto Teun van der Zee

Door Hans Reints
 
Met welwillende medewerking en foto’s van Ron de Jong Beekhuizen en Teun van der Zee
  Foto’s, tenzij anders vermeld; Hans Reints

25 januari 1970 HOOFDSTUK 1

Na een welverdiend en lang verlof, brak de tijd aan om voor Leen Smit en het thuisfront de pecunia aan te gaan aanvullen. “Van der Wees”, hoofd bemanningszaken Maassluis, liet via een telegram weten dat voor de komende tijd mijn aanwezigheid op de “Clyde” gewenst is en ik daar de komende maanden mijn kunstjes mag gaan vertonen.
Het telegram was de eerste stap in een procedure naar het daadwerkelijke vertrek naar de aangewezen eenheid. Ik kan mij nog goed herinneren dat mijn eerste monsterboekje, dat groene met de Letter O, in 1961 is afgegeven door de Waterschout aan het Heemraadsplein in Rotterdam. In de eerste jaren van mijn zeemansloopbaan monsterde ik, onder toezicht van de Waterschout, bij de Kapitein aan boord van het schip waarmee je de reis ging maken.
Het ging toen nog “Bij de reis of voor 1 reis”. Beide uitdrukkingen stonden voor maximaal 18 maanden uit en thuis. In 1970 was de reisduur nog steeds hetzelfde, alleen was het bij Leen Smit de gewoonte dat de monstering nu gebeurde bij de Plaatsvervangend Waterschout op het politiebureau van Maassluis.

Na gezamenlijk op het politiebureau gemonsterd te hebben ging het circus naar het door Dik en Lenie van Gendt gedreven Café “de Kroon”. Na aldaar de nodige alcoholische versnaperingen genuttigd te hebben gaat het met de stoptrein naar de keuringsarts in Vlaardingen-Oost. Kortweg HVO genoemd.
Dokter ten Kate, die daar bedrijfsarts is, draagt zorg voor de verplichte jaarlijkse lichamelijke keuringen, doorlichtingen en inentingen. Hier werd dan ook het “prikkeboekie” professioneel bijgewerkt en van de broodnodige stempels voorzien. Ieder stempel stond voor een injectie zoals Pokken, Cholera, Tyfus, paratyfus, gele koorts en nog wat andere ongein. Het hoofdgebouw van HVO ligt aan de Vulkaanweg op loopafstand van mijn huis. Keuren bij HVO was voor mij heel wat prettiger als voorheen bij o.a. Dr. Borree in de Maasstraat, Dr. Rietdijk aan de s’Gravendijkwal of het nog onpersoonlijker Nedlloyd gebouw aan de Boompjes in Rotterdam. Ja ik heb ze allemaal mee mogen maken. Het gekregen “prikkie” op zich was niets bijzonders, maar de daarop volgende dagen!!!!!!! De ervaring heeft geleerd dat je van deze prikken knap ziek kan worden wat gepaard kan gaan met koorts en een zeer pijnlijke arm. Vooral rustig aan doen en zeker de eerste dagen niet te veel alcohol gebruiken. Inderdaad had ik de volgende dag last van een zeer pijnlijke en gezwollen arm en een kop die klonk als de klok. De “Pokken” waren hier hoofdzakelijk debet aan.
Ondanks de bij de keuring opgelopen lichamelijke ongemakken was ik de volgende morgen vroeg wakker.
Samen met de vrouw en kinders de resterende spullen ingepakt en ons opgemaakt voor een maandenlange afwezigheid.
Na uitgebreid afscheidt van vrouw en kinderen genomen te hebben, met de bestelde taxi naar het busstation “Groothandelsgebouw” in Rotterdam gegaan.
Hier stond al een groot deel van de bemanning bij de KLM-bus te wachten.
In die tijd bestond de bemanning nog voor het grootste deel uit Vlaardingers en Maassluisers.
De reeds bij de bus aanwezige gezagvoerder, ook een Maassluiser, keek via het van de Govert van Wijnkade meegekregen briefje, of dat een ieder die op het briefje staat aanwezig is.
Als het aantal opgegeven personen klopt, dan de bus in en richting Schiphol. In de vertrekhal van Schiphol controleert de Kapitein nogmaals, maar nu aan de hand van de gekregen vliegtickets of de ploeg in zijn geheel compleet is.
Als dat zo is gaat het in optocht naar de juiste incheckbalies. Bagage op de weegschaal en inchecken voor de reis naar Panama City. Het Smit-Reisbureau (Ruys en Co) heeft onze stoelen ingekocht op de vaste route van de KLM naar Quito in Peru. Deze lijn staat bekent als een zgn. “busdienst” en maakt voordat Peru bereikt is, de nodige tussenstops.
Voordat Panama-stad aan de beurt is, zijn er heel wat van die stops gemaakt en hebben wij ondertussen al heel wat van de wereld gezien!. Deze gedwongen stops waren nu niet echt bedoeld om de reistijd te verkorten en het is ook vervelend dat je op het ene vliegveld wel uit het toestel mocht, en op een ander juist weer niet. Dat laatste scheelt in ieder geval in je portemonnee.
zomaar2.jpg
zomaar2.jpg (91.48 KiB) 8392 keer bekeken
De KLM DC 8 die ons van Schiphol naar Panama bracht. Fotoverz. Sobat Kras

Volgens het door Maasluis meegegeven reisschema zou de “Clyde”, die met zijn sleep van Curaçao moest komen, in Colon voor de “Miraflores Locks” op ons wachten om daar afgelost te worden.
Het lag in de bedoeling dat wij, als nieuwe “Clyde”ploeg, met de boorbak “Big John”, door het Panamakanaal zouden varen om na het passeren van de “Gatun Locks” bij Christobal de oversteek over de Stille Zuidzee naar Brunei te maken. Bij aankomst op het vliegveld van Panama Stad vertelde de agent dat de “Clyde” gisteren al aangekomen was, zij de sleep voor anker hadden gegooid en direct “ergens” in de Caribische gebied zijn gaan joppen.
Door deze onverwachte ontwikkeling waren wij gedwongen om de wachttijd in een hotel in Panama City door te brengen. Voorwaar geen straf, maar het is absoluut niet goed voor je portemonnee. Het hotel waar de buschauffeur ons in eerste instantie heen bracht was een vijfsterren geval midden in een Upper class buurt van Panama City.
Direct al bij het zien van de oprijlaan omzoomd met witte steentjes en grote Palmbomen wisten we dat de chauffeur fout zat. In het midden van de oprijlaan lag de hoofdingang met groot baldakijn. Onder dat baldakijn stond een leger knakkers in mooi uitgedoste glimmende pakjes om jouw bagage over te nemen, zodat jij niet moe werd of vuile handen kreeg.
Dit verder aanschouwend gingen bij de ervaren Smit mensen de wenkbrauwen lichtelijk omhoog, *****?? Dat kan nooit de bedoeling zijn.
No way, liet de bloedmooie receptioniste ons weten, er waren in haar hotel geen reservering gemaakt voor een “zooitje” Nederlandse zeelieden!!!!
Of wij de bagage maar weer wilden oppakken, dat moesten we nu zelf doen, daar hadden die mooi opgepoetste knakkertjes geen zin meer in (no tip) !!, rechtsomkeert maken en het terrein onmiddellijk verlaten!!!. Deze mededeling was te verwachten en dus ook geen schokkende verrassing meer..
Het volgende hotel, wel met dezelfde naam als die van het eerste hotel, lag in een buurt wat beter bij het imago van de zeeman en het kostenplaatje van L.Smit&Co paste. Dit was ook een plek waar wij ons een stuk beter thuis voelden.
Wij hebben daar een paar dagen volop van de geneugten van deze legendarisch midden Amerikaanse stad mogen genieten. Na een paar dagen kwam de agent ons verblijden met het bericht dat de “Clyde” in Balboa gearriveerd was en dat de mannen graag naar huis wilden, of wij maar met gezwinde spoed aan boord wilde komen!!!!!.
Eigenlijk wel jammer dat ons walverblijf al zo snel over was. Het was vlak voor de carnaval en er was nog zoveel te zien en te beleven, meer als dat God bij ons thuis verboden had.. Jammer dan.
De busreis vanuit Panama City naar Colon was adembenemend en onvergetelijk. Dit kon je alleen als goed betalende toerist meemaken. Niet vergeten dat het 1970 is en dat het massa toerisme naar verre bestemmingen nog op gang moest komen. In dit geval waren wij tegen wil en dank bevoorrechte toeristen geworden. Waar de “Clyde” in Balboa, Colon afgemeerd lag, dat weet ik niet meer. Ik weet wel dat we die dag een pokke eind met de bus gereden hebben om aan boord te komen.
Na een hartelijke ontvangst aan boord,(waar blijven jullie nou!!!) en na het nuttigen van voor ons vers gemaakte erwtensoep, is het tijd om het schip over te nemen. Na de overname en het persoonlijk installeren was het tijd om met de “Big John” de tocht naar Cristobal te maken. Het is mooi varen door het kanaal, alleen jammer dat het er altijd zo veel en hard moet regenen!!!!
zomaar3.jpg
zomaar3.jpg (26.21 KiB) 8392 keer bekeken
De boorbak Big John klaar voor de reis over de Pacific naar Brunei.
zomaar4.jpg
zomaar4.jpg (20.89 KiB) 8392 keer bekeken
Aanlopen van de De Gatun locks bij Balboa Foto: verz. Hans Reints
zomaar5.jpg
zomaar5.jpg (27.66 KiB) 8392 keer bekeken
Bij doorkomst van het kanaal krijg ieder schip bij het passeren van de sluizen verplicht vier van deze mules ter assistentie. Verz. Hans Reints
zomaar6.jpg
zomaar6.jpg (15.38 KiB) 8392 keer bekeken
Een van de vier mules, de US37, die ons door de sluizen hielp. Foto Verz. Hans Reints
zomaar7.jpg
zomaar7.jpg (14.8 KiB) 8392 keer bekeken
Eindelijk op zee. Er staat ons een reis van een kleine maand te wachten. Foto verz. Hans Reints

Wordt Vervolgd
Jos Komen (R.I.P)

Re: Smit & Co

Bericht door Jos Komen (R.I.P) »

Zomaar een reisje met een Nederlandse Zeesleper in 1970
Door Hans Reints

HOOFDSTUK 2

De” Big John” is een Amerikaanse boorbak, met een eigen bemanning en aangevuld met drie van onze runners.
De “Clyde” had de opdracht om de “Big John” snel en veilig van Panama naar Brunei te brengen. Mensen die nog nooit de Grote Oceaan of Pacific bevaren hebben, hebben geen idee van de oneindig grote en leegte van deze Oceaan. Deze grote stilte en oneindigheid word nog versterkt door het feit dat en sleepboot met sleep meestal kiest voor de minst gevaarlijke route welke over het algemeen ver weg van de gebruikelijke scheepvaartroutes en walkenmerken verwijderd ligt.
Zo namen wij ook deze reis de grootcirkel route boven Hawaï langs richting de Filippijnen. Op 9 februari passeerden we op ruime afstand de Galapagos eilanden. We passeerden ze wel, maar we hebben ze deze reis niet gezien, Ik in ieder geval niet!!
Wekenlang zie je alleen maar lucht en water! Op de Stille Zuidzee voel je je dan ook heel klein en nietig. Soms bekruip je het gevoel dat heel de wereld je vergeten is. Ik weet nog goed dat we op de 25ste januari Honolulu op de Hawaï eilanden passeerden. Je zag van het hele Hawaï maar net een klein stukje van de hoogste berg boven de kim uitsteken.
Toch was dit een reden voor de Yankees op de Big John om met grote getale en met gezwinde spoed de boortoren in te klimmen en daar helemaal boven in uit hun dak te gaan om maar iets van de bewoonde wereld te zien.
Na weken van het absolute niets zagen zij eindelijk weer eens een stukje van de bewoonde wereld……
zomaar8.jpg
zomaar8.jpg (108.72 KiB) 8226 keer bekeken
Opkorten van de draad bij aankomst Brunei. Foto Verz Hans Reints

Na een voorspoedige reis kwam op 26 maart Brunei inzicht.
Gaan onder loodstoezicht naar binnen en geven de “Big John” over aan de “Smit-Lloyd 101” die daar voor Shell onder contract zit. De spijker gaat de grond in en met de motorsloep worden materiaal en runners van de “Big John” opgehaald. De stemming zat er bij ons aan boord goed in.
Als beloning voor de getoonde inzet en de veilige en snelle overtocht, gelastte het gezag de hele bemanning in Singapore drie “verplichte” vrije dagen op te nemen. Ik hoor het de Oude nog zeggen “Ik wil niemand, maar dan ook niemand, in die drie dagen aan boord zien??? Ja zo ging dat nog in die tijd. Meestal was het gezag echt “schipper naast God” en redelijk onvoorspelbaar, maar er konden soms ook menselijke trekjes van af…...
Door dit vooruitzicht werd het aanbod van de Amerikaanse olieboeren om de voorspoedige oversteek samen met hun aan de wal te vieren, beleefd doch resoluut van de hand gewezen. Het afslaan van dit feestje met BBQ bleek een paar dagen later een hele grote vergissing te zijn!!
Nadat alle formaliteiten waren afgehandeld, het sleepgerei terug aan boord en opgeborgen te hebben, werd zo snel als mogelijk koers gezet naar Singapore. “Big John” Goodbye, het was leuk geweest. Wij wisten toen nog niet dat we tegen het einde van deze reis nogmaals met de “John” te maken zouden krijgen. Maar dat terzijde.
Melkmeisjes en gemengd bedrijf, hou je vast, wij komen eraan!!!!
zomaar9.jpg
zomaar9.jpg (93.8 KiB) 8226 keer bekeken
De Clyde voor anker op Eastern Road. Wachten op de dingen die komen gaan. Het zgn. “Klaar voor alle diensten”.


HOOFDSTUK 3

Van hoog tot laag keek men uit naar de drie in Singapore toegezegde “verplichte” vrije dagen.
We hadden nog even de tijd om na te denken wat we met die drie dagen zouden gaan doen. De stemming zat er goed in toen het anker op de rede van Singapore grond rook. De spijker zat nog niet in de grond, of er stapte een directielid van het Rotterdamse Hoofdkantoor aan boord met in zijn kielzog de scheepsjood en de bunkerboer.
Het “Westplein” had op eigen houtje en zonder ons daar in te kennen, stores en bunkers besteld!
Deze bestellingen lagen nu dus langszij!. Direct beginnen met bunkeren en storen was de opdracht van de “heer” uit Rotterdam.
Bij de “oude directie” was het een normaal gegeven dat zij, voordat zij zich met de kapitein in diens hut terugtrokken, om het verslag van de reis aan te horen, een uitgebreide belangstelling toonden voor een ieder lid van de bemanning.
Het maakte niet uit of dat het de 1e stuurman of het Ketelbinkie was. Voor een belangstellend praatje was er altijd tijd. Deze “heer” die de verpersoonlijking en koers van de nieuwe directie was, had niet eens het fatsoen om wie dan ook van de bemanning te begroeten. De “heer” stevende direct op de Kapitein af en ontbood hem in “zijn” hut.
Wat daar in die 20 minuten besproken is zal altijd wel een raadsel blijven, maar bij buitenkomst stond het gezicht van de Ouwe op zeer zwaar weer en het ontplofte bijna. Het stoom kwam hem de oren uit!!!.
Wij waren getuigen van de geboorte van “Het nieuwe Smit!”
Niemand, op de twee runners na, die met spoed overgebracht moesten worden naar de Witte Zee die hier ergens in de buurt moest zijn, mocht van boord.
Volgens “kantoor” moesten we nog deze nacht het anker lichten en naar een of ander booreiland vertrekken wat graag verplaatst wilde worden. Hier hadden wij dus met een duidelijk geval van Rotterdams machtsvertoon te maken. Volgens de geruchten lag er aan de andere kant van het schiereiland, in Straat Johore, een Rig te wachten wat direct weg wilde. Na zijn “warm en spontaal welkom”, en het meenemen van de twee runners, was de heer uit Rotterdam, zonder de bemanning ook maar een blik waardig te keuren, na een klein halfuurtje al weer verdwenen.
Een schip met bemanning in grote verbazing en vertwijfeling achterlatend. Het hele gebeuren viel bij hoog tot laag niet in goede aarde en drukte gelijk de stemming.
Hoe het precies gegaan is kan ik mij niet meer herinneren, maar in no-time was een groot deel van de bemanning in de reeds langszij liggende Bumboatjes naar de wal vertrokken. De drie vrije dagen zaten nog muurvast in het hoofd!!
Van de hele bemanning, er was geen verschil tussen boven en beneden, bleef maar een handjevol aan boord. De rest was en ging gewoon pleite!.
Daar sta je dan als kaanebraaier met een dek vol dozen bier, droge proviand, diepgevroren groenten, vis, vlees en ijs enz. enz.. De beroepsethiek stond niet toe dat ik die grote hoeveelheid proviand zomaar in de tropische temperatuur aan dek liet verrotten.
Aan de slag dus. Ik nam de stores voor mijn rekening, de Ouwe de drank! Grootverbruikers melden zich vanzelf. De langszij afgemeerde bunkerboot en scheepsjood snapten van de hele gang van zaken op de doorgaans goed gedisciplineerde Hollandse slepers geen nota meer.
Zij moesten van de opdrachtgever direct langszij komen om hun waren te lossen. Volgens hun gekregen orders was er grote haast bij, maar nu zij langszij lagen te wachten met het gevraagde is er aan boord van de sleper maar een handje vol bemanning aanwezig om hun van de meegebrachte lading te verlossen!!
Zij voelden feilloos aan dat de stemming aan boord om te snijden was en je beter geen spatsies kon maken.
Zoals te begrijpen kwam er van varen die avond/nacht en de daarop volgende dag niet veel terecht. De haast waarmee de directie aan boord kwam staat dan ook lijnrecht tegen over de haast die de mannen tentoonstelde om weer terug aan boord te komen.
Er is die nacht toch nog gebunkerd en het meest kwetsbare deel van de proviand onderdeks (diepvries) gebracht. De paniek die de directie te berde voerde sloeg achteraf nergens op en bleek kant nog wal te raken.
Nog die zelfde dag werden de orders gecanceld en ging de Clyde stationsdienst draaien zoals in de sleeptros te lezen staat. Door deze ondoordachte acties van het hoofddirectielid uit Rotterdam, was de stemming aardig verziekt en zou deze reis ook niet meer goed komen. Ik heb die dag menig maal aan Freddy Quinn moeten denken met zijn “Jungen kom Balt Wieder nach Haus”.
zomaar11.jpg
zomaar11.jpg (129.71 KiB) 8226 keer bekeken
Waterfront met de oude uit 1933 stammende Cliffort Pier. De aanlegplaats voor de talloze watertaxi’s die Singapore rijk is.
zomaar12.jpg
zomaar12.jpg (135.6 KiB) 8226 keer bekeken
Singapore River met tientallen Bumboats die liggen te wachten op werk

Wordt vervolgd
Gebruikersavatar
Knisten
Berichten: 455
Lid geworden op: 24 mar 2005 15:57
Locatie: Abbeville, LA, USA

Re: Smit & Co

Bericht door Knisten »

Een prachtig verhaal en zo herkenbaar !
Kijk uit naar het vervolg !

Met vriendelijke groeten,
Dirk
Old sailors never die, they just fade (or drive) away...
73 Knisten
Jos Komen (R.I.P)

Re: Smit & Co

Bericht door Jos Komen (R.I.P) »

Zomaar een reisje met een Nederlandse Zeesleper in 1970
Door Hans Reints


HOOFDSTUK 4
zomaar13.jpg
zomaar13.jpg (116.99 KiB) 7650 keer bekeken
Zicht over Easter Road en Keppel Shipyard

Na een paar dagen stationsdienst op “Eastern Road” gedaan te hebben, krijgen we orders om anker op te gaan en op te stomen naar Navy Base in Johore Strait. Hier aan de andere kant van het schiereiland is de “Smit basis” gelegen.
Tijdens het afmeren aan de Smit basis krijgen we te horen dat er met het middaguur verhaald moet worden naar de marinekade om daar “onder de kraan” een nieuwe 750 meter lange strandwaaier aan boord te nemen.
Als dat karwij geklaard is afmeren naast de Amerikaanse sleepboot FBI. FBI staat in dit geval voor “Frediric B. Ingram”. Het is de bedoeling dat wij met de FBI het “haastige “ Rig naar Soerabaja gaan brengen.
Direct achter ons staat de “Milton.G.Holme” nog hoog op zijn poten en was er is van enige sleep- en/of vaaractiviteit niets te bespeuren.
Eindelijk, op de tweede dag van de nieuwe maand vertoont het Rig enige activiteiten die duiden op een naderend vertrek. Het Rig verzocht ons om samen met de FBI vast te komen maken.
Als de sleeptrossen eindelijk vast staan, gaat het Rig zakken tot dat het drijft en kunnen we aan de reis beginnen.
Met behulp van enkele havensleepboten worden we veilig naar openwater geloodst en is de reis begonnen.
Aan het begin van de reis is duidelijk dat de communicatie tussen het Rig en de sleepboten niet optimaal is.
De Kapitein van de Leading Tug, wij dus, besluit om hier snel iets aan te doen. Zonder vaart te minderen word op zee de BB sloep gestreken, bemand met ter zake kundig personeel en worden zowel bij de FBI als op de “Milton G. Holme” enkele zgn. “Motorola's” afgeleverd die voor het gemak allemaal op de zelfde frequentie staan!!!. Hierna behoren de ondervonden communicatieproblemen tot het verleden.

zomaar14.jpg
zomaar14.jpg (99.08 KiB) 7650 keer bekeken
Afgemeerd langszij de FBI met op de achtergrond het Rig waar eerder zo’n haast mee was.

Vrij spoedig na vertrek laat de “Milton G. Holme”weten dat zij te kampen hebben met een ernstig medisch probleem.
Een bemanningslid heeft een ontstoken been en de toestand van de patiënt verslechtert met het uur.
De “Toolmaster”, dat is de baas op het Rig, wil hem zo snel mogelijk van boord en in een hospitaal hebben. Aan de “Clyde” het verzoek om hier zo snel mogelijk actie op te ondernemen.
Gezien het feit wij een uitgebreid radiostation met Marconist aan boord hebben is het niet eens zo’n gekke gedachte.
De Marconist laat een bericht uitgaan naar het kantoor Singapore en vraagt hun voor snelle assistentie. Sparks laat over de korte golf een “XXX-XXX” en over de VHF een “PANPAN” bericht uitgaan waar in hij laat weten dat wij = de “Milton G. Holme”, dringend medische assistentie nodig heeft.
Of dat er een schip met dokter in de buurt is die de patiënt over kan nemen en hem medische assistentie kan verlenen. Hoe het afgelopen is, is mij nooit erg duidelijk geworden, maar de vlag heeft in die periode niet halfstok gehangen!

De zieke, cq gewonde man was niet het enige probleem waarmee de “Clyde” te maken kreeg.
Wegens grove en zware insubordinatie naar het gezag kreeg de 2e stuurman 10 dagen gagestraf en voor onbepaalde tijd hutarrest opgelegd.
Hij werd geacht niet meer aan boord aanwezig te zijn en mocht ook geen wacht meer lopen en zich in de messroom op te houden.
Dat werd voor het over gebleven nautisch personeel, zijnde Kapitein en 1e Stuurman, 6 op en 6 af lopen.
Voor het Kombuis betekende dit een extra roomservice.
De directe reden voor dit ongemak zal wel in de richting van de Coca-Cola gezocht moeten worden.
Om het allemaal lekker simpel te houden melde de “FBI” dat zij slecht in haar brandstof zat en dringend bunkers nodig had.
Mij is later geleerd, toen ik als stuurman bij de NRS ging varen, dat je een gedegen reisvoorbereiding moest hebben gedaan! Dat houdt o.a. in dat er voldoende bunkers en water aan boord moeten zijn om de reis te kunnen volbrengen. Duidelijk geval van niet goed je werk gedaan te hebben.
zomaar15.jpg
zomaar15.jpg (91.83 KiB) 7650 keer bekeken
De Milton G. Holme hoog en droog op de poten

zomaar16.jpg
zomaar16.jpg (91.86 KiB) 7650 keer bekeken
Onze Brother in arms met te weinig bunkers

zomaar17.jpg
zomaar17.jpg (96.8 KiB) 7650 keer bekeken
zomaar18.jpg
zomaar18.jpg (87 KiB) 7650 keer bekeken
Na een wijl kreeg de FBI van de in de buurt zijnde, en later langszij komende, “Eileen B Ingram” een deel van haar broodnodige bunkers.
Twee dagen later moest de koers weer wat verlegD worden om een crew-change per helikopter op de “Milton .G. Holme” mogelijk te maken.
Dit intermezzo gaf de FBI de mogelijkheid aan om de “Chinee Trade” langszij te nemen om zo de rest van haar bunkers aan te vullen.
Gelukkig komt aan iederE reis een einde, zo ook deze.
Tijdens het stand-by en/of “Pre-load” op en nabij de locatie van de “Milton G.Holme” ging ik gewoontegetrouw tussen de tafels door een schoot-Annetje op de brug doen.
Tijdens het inschenken van de neut merkte de Ouwe zo langs zijn neus weg op; ”Nou Chef je hebt deze keer weer geluk gehad”,!!!!!!! het zal wel zijn dacht ik, wat heb ik nu weer uitgevreten?, “We zijn vannacht”, zo ging hij rustig verder, “dwars door een mijnenveld uit de tweede wereldoorlog gevaren”.
Zonder een antwoord af te wachten nipte hij zonder blikken of blozen van zijn borrel en ging gewoon verder als of er niets gebeurd was. “Het zal wel” dacht ik, en ging na een paar glaasjes weer naar mijn werk in de kombuis.
Nadat de “Milton G. Holme” ons bedankte en liet weten ons niet meer nodig te hebben, lieten zij het sleepgerei in een keer lopen en te water gaan!
Het te water gelaten spul gewoon over de kont binnengehaald en zonder een Boem gehoord te hebben, koers gezet richting basis Singapore.

zomaar19.jpg
zomaar19.jpg (108.71 KiB) 7650 keer bekeken
Zo zijn we ongemerkt dwars door een mijnenveld uit WW2 gevaren

zomaar20.jpg
zomaar20.jpg (153.03 KiB) 7650 keer bekeken
De Milton op zijn locatie in Soerabaja.
Een niet alledaags gezicht op het losgooien van de sleep.

Foto. Verzameling Hans Reints

Wordt Vervolgd.
Jos Komen (R.I.P)

Re: Smit & Co

Bericht door Jos Komen (R.I.P) »

HOOFDSTUK 5
Door Hans Reints

Direct na vertrek uit Soerabaja meldde de Marco dat we in de PCH verkeerslijst zitten met een dringend telegram van de Luisterdienst Maassluis. “Direct opstomen naar het met graan geladen Griekse vrachtschip “Linda” welke omhoog gelopen is bij Sangian eiland in straat Soenda/Krakatau . De Linda heeft om sleepboot hulp gevraagd”.

zomaar21.jpg
zomaar21.jpg (110.66 KiB) 7403 keer bekeken
De Griekse Linda die bij ons voor zo veel hoofdpijn zorgde. Foto; Teun van der Zee

zomaar22.jpg
zomaar22.jpg (40.4 KiB) 7403 keer bekeken
Helemaal links, tussen Anyer en Carta liep de Linda omhoog


Een Griek aan de grond, is brood op de plank! Na het nodige radiocontact tussen de Linda en de Clyde accepteert de Griek het door ons aangeboden LOF contract.
Volgens Nedlloyd Singapore zijn alle formaliteiten en vergunningen over de wal geregeld en is er geen vuiltje aan de lucht. Het Lloyds Open Form contract is van Smit!
Na een dikke dag stomen komen we in Straat Soenda aan en zien dat de Griek met het voorschip stevig geboeid zit. Na een korte verkenningsronde, gaat het anker er in en de Kapitein per sloep naar de Griekse Linda om het LOF te laten tekenen.


Een peilrondje met de sloep bevestigde dat de Griek met het voorschip goed omhoog zit en dat dat niet bepaald zachtjes varend gebeurd moet zijn!!! Voor de Clyde staat er genoeg water om het schip achteruit te benaderen.
Als het gezag met het getekende contract terug aan boord is, is het tegen hoogwater. Gelijk vast maken en een eerste snelle poging wagen om de Linda uit haar benarde positie vrij te krijgen.
Ondanks de grote “scheerslagen’ is er geen beweging in het schip te krijgen.
De Linda zit muurvast op het eiland.
Tijdens scheepsraad wordt besloten om nog voor dat er een bergingsinspecteur aan te pas komt, het eigen bergingsanker uit te brengen. Zij die dit weleens meegemaakt hebben weten dat dit geen sinecure is.
Met behulp van de laadboom worden de ankers van hun plaats gehaald en buitenboord op het berghout gezet en geborgd. De jijnblokken komen uit het ruim evenals de strandwaaiers. Blokken en jijn gaan met de sloep naar de Linda, de waaiers worden op ons achterdek ingesloten.
Hierna worden de ankers uitgestoomd en te water gelaten. Op de Linda hebben de 1e stuurman en 2e Machinist de leiding over de bergingsactiviteiten.
De uitgestoomde strandwaaier word op de ankers stijf gezet en het anker ingetrokken. Als het bergingsanker goed ingetrokken en gepakt heeft, word de sleepverbinding op het achterschip van de Griek tot stand gebracht.
Als alles naar wens is, is het wachten op hoogwater en kan een volgende poging tot bergen gedaan worden. De sleepdraad wordt op lengte gevierd en het anker gaat er in.
Om twee uur voor hoogwater gaat het anker op en alle remmen los. De eerste poging met scheren en bergingsanker is een feit. Ook deze poging geeft nog geen zichtbaar resultaat.
De spijker gaat er weer in en is het wachten op het volgende tij. Nog voordat de spijker de grond raakt liggen er twee barkassen van de Indonesische Marine langzij.
Een hoge Marine Security Officier van het 3e Maritime District op Java stapt met vijf gewapende Mariniers aan boord en loopt regelrecht naar de achterstuurstand bij de schoorsteen, waar de Ouwe in zijn luie stoel op hoogwater lig te wachten. De fles kouwe Schiedam onder handbereik.
De Marine Officier stelt zich in perfect Nederlands aan ons gezag voor, en vraagt aan de niet uit zijn zetel komend gezag, wat hij hier komt doen? Of hij voor dit werk in Indonesische wateren wel de benodigde visvergunningen aan boord heeft. Voor de goede orde zij vermeld; Dat alle soorten werkzaamheden binnen de territoriale wateren van Indonesië, dus ook bergingswerk, vallen onder deze visvergunning of in ons geval een “Salvage Permit”.
Natuurlijk kan het gezag deze vergunning niet tonen en verwees de hoge ome naar het agentschap van de Nedlloyd in Singapore.
Nedlloyd Singapore is onze agent in deze en daarvan word verwacht(en ook betaald) dat zij de hele papierwinkel voor werken in deze moeilijke wateren up to date houden en hebben.
De Security Officier nam deze mededeling voor kennisgeving aan en ging over zijn radio in conclaaf met zijn superieuren in Jakarta.
Nog geen 10 minuten later kwam de Officier met in zijn kielzog het gewapende escorte, terug aan boord en sommeerde de Kapitein om de sleepverbinding onmiddellijk los te gooien en hem daarna naar het Marine steiger in Merak te volgen. De Marineman gaf als reden dat er voor de “Clyde” geen vis of bergingsvergunning was aangevraagd en wij daar dus illegaal bezig waren, en illegaal betekend ook daar, dat het niet mag en wij dus strafbaar zijn!
Dit wetende maakt het voor ons allemaal even spannend. Ook in ons geval is Nedlloyd Singapore “vergeten” de juiste vergunning aan te vragen zodat ook wij in overtreding zijn!
Dat wordt dan een paar jaar wasknijpers maken in een of andere gesloten kampong.
De Marine Officier heeft met deze wetenschap dan ook het volste recht van spreken en handelde daar ook naar. Op zijn herhaald verzoek om los te gooien weigerde Onze Ouwe hier aan gevolg te geven.
Onze Ouwe maakt de Officier er op attent dat de vlakbij liggende concurrent, de “Salvania”, zijn anker al aan het thuis halen is en hij met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid het jop zal over nemen. Wij voelden dat, wij waren immers ook bergers en uit het zelfde hout gesneden!
Het was voor ons heel aannemelijk dat Selco Salvage wel over de rechtmatige visvergunningen en juiste documenten beschikte, daar zij Singapore als thuishaven hebben.
Later zou blijken dat het hele spel door Selco Salvage op de rit was gezet en zij, net als wij, ook niet over de benodigde papieren beschikten.

Selco Salvage heeft net zo lang gewacht met actie ondernemen tot wij alles klaar hadden voor een eerste serieuze poging met het bergingsanker.
Toen Selco Salvage doorhad dat de “Clyde” er klaar voor was en zij lag te wachten op hoogwater, waarschuwden Selco Salvage de Indonesische Autoriteiten dat er een paar Hollanders illegaal bij Merak aan het werk waren. Volgens hun betrouwbare bron beschikte de “Clyde” niet over de benodigde papieren en documenten om deze klus te klaren.
Bij Selco Salvage wisten ze dat de Marine vanuit Merak alles in gaat zetten om zich bezig te houden met die vermaledijde Hollanders.
Zolang de Marine zich met ons bezig hield hadden zij geen tijd om zich met anderen zaken te bemoeien en had Selco Salvage vrij spel. Goed gezien van Selco, zes Marine mensen en hun twee boten kunnen niet op twee plaatsen tegelijk zijn. Slimme zet van Selco Salvage om ons aan te geven…

zomaar24.jpg
zomaar24.jpg (117.14 KiB) 7403 keer bekeken
De uit Singapore afkomstige bergingssleepboot “Salvana”, was ook op het bericht van de Griek afgekomen en arriveerde vlak na ons bij de Linda. De “Salvana” ging naar goed gebruik vlak bij voor anker. Zo dat al onze handelingen perfect gevolgd konden worden. foto: Adrie Broeckhaert

Na het uitsluiten en laten slippen van ons sleepgerij werden wij door de Marine opgebracht en naar Merak geëscorteerd.
In Merak meerden wij af aan een gammele steiger zonder walverbinding en werden aan de ketting gelegd.
Om de zaak een officieel karakter te geven kregen wij gewapende Mariniers aan boord waar niet mee te spotten viel, een op de bak, twee op SB en BB vleugel en een achterop.
Aan de ketting leggen betekent wel dat er niemand aan of van boord mocht gaan anders dan op verzoek en/of bevel van de Marine autoriteiten.
Al spoedig kwam het bevel, nee geen verzoek, dat onze Ouwe met eigen vervoer naar de wal gebracht moest worden om samen met de inderhaast uit Nederland overgevlogen bergingsinspecteur tekst en uitleg over het voorval te komen geven. Ik weet niet wat er zich allemaal op de wal achter de schermen heeft afgespeeld, wel dat de Marine Officier, samen met onze Ouwe en de bergingsinspecteur twee maal naar Jakarta zijn geweest om daar de zaak te bepleiten.
Dit bezoek aan Jakarta resulteerde in het bericht dat “Due to Liakos necessary permits from Indonesian Government you are instructed to stop all Salvage Activities on SS Linda at Sangiang Island”.
Dit telegram van de overheid laat niets te wensen over. Blijven nog even Staande-bij en gaan dan onder begeleiding van gewapende Mariniers ons materiaal en mensen van de “Linda” halen.
Anker, ankerdraad en jijn blijven vast staan op de “Linda” en laten het daar achter.
Na het afzetten in Merak van de Mariniers en de nog aan boord zijnde autoriteiten, koers gezet naar Singapore. Ondertussen heeft de “Salvania” van Selco Salvage de Griek LOF aangeboden welke door de “Linda” geaccepteerd is.

Was dat al eens niet eerder gebeurd met een Nederlandse zeesleper? Citaat: “In september 1961 heeft de Indonesische Marine de zeesleper “Noord-Holland” van Bureau Wijsmuller opgebracht en aan de ketting gelegd. De “Noord-Holland” zou zich ongeautoriseerd in Indonesische wateren hebben begeven om te reageren op noodsignalen van het Griekse schip “Georgios Tsavliris”. Er was door de “Noord-Holland” geen vergunning aangevraagd om te mogen bergen in Indonesische wateren en ze bevonden zich dus op verboden gebied. Voor de bemanning is het gelukkig redelijk goed afgelopen maar de “Noord-Holland” is in beslag genomen en geconfisqueerd door de Indonesische marine” .einde citaat


Na een paar dagen stomen gaat de spijker op “Eastern-road” de grond weer in. Als je mocht denken dat hiermee de problemen uit de lucht zijn, dan heb je het volkomen mis!.
Tijdens het ankerliggen wordt op order van het gezag de zeewacht doorgelopen. Je weet maar nooit wat er op je afkomt en ook niet waar of dat het vandaan komt. Soms komt het echt uit een onverwachte hoek!!
Bij het wisselen van de wacht weigert een matroos onder de gage om op wacht te komen. Hij blijft in zijn hut en wil geen reden voor zijn gedrag opgeven. Even later sluit onze ketelbink zich bij hem aan. Ook ketelbinkie weigert zonder opgaaf van reden verder te werken. Alsof dit nog niet genoeg is, meld de chef runner zich ziek en moet voorlopig wacht te kooi houden.
De volgende dag meld het agentschap dat alle “permits”’ voor werken in Indonesië binnen zijn en dat wij de “Linda” weer met een bezoek mogen vereren. Voor vertrek naar de “Linda” sommeert De Ouwe dat de twee werkweigeraars onmiddellijk aan het werken moeten hervatten! Maar om onverklaarbare redenen weigeren zij nog steeds dienst te doen. Vanaf nu worden zij beschuldigd van openlijke muiterij en moeten zij, net als de 2e stuurman, in hun hut blijven. Zij worden dan ook geacht niet meer aan boord te zijn. Dat is dan drie man buitendienst, een man ziek te kooi en een 1e stuurman die zich niet lekker voelt. Gaat goed zegt de dokter….

Op locatie bij de “Linda” laat de Kapitein van de “Linda” ons per radio weten dat hij van zijn kantoor/rederij de “Clyde” niet meer mag accepteren daar zij een contract met Selco Salvage hebben ondertekend!
Het is natuurlijk wel triest voor de Kapitein van de “Linda”, dat Selco Salvage al zijn eenheden heeft terug getrokken en in geen velden of wegen te bekennen zijn.?!
Voor ons is dit ook een vervelende en frustrerende situatie. Je bent er en je kan en mag niets doen.
Rotterdam laat via het agentschap in Singapore weten dat de “Clyde” voorlopig moet blijven waar zij is en dat er enkele vertegenwoordigers van de Rederij onze kant opkomen.
De spijker gaat de grond in waarna de Bootsman de order krijg om de motorsloep te strijken en de bergingsinspecteur, “dat zijn de bedoelde vertegenwoordigers", van de wal op te halen. De sloep gaat te water en de boots gaat samen met een van de matrozen voornoemde heer ophalen.
Deze keer is er geen gewapend wacht aan boord, maar de aanleg plaats van de sloep is recht tegenover het plaatselijke Politiebureau van Merak. Handig, zo kunnen zij al onze bewegingen goed in de gaten houden! De inspecteur word opgehaald en heeft een lang gesprek met onze Ouwe. Na dit gesprek word de Inspecteur weer met de sloep naar de wal terug gebracht voor een nader overleg met de autoriteiten.

HOOFDSTUK 6

Op het steiger krijgt de Bootsman te horen dat de sloep niet zonder zijn passagier terug mag naar de “Clyde”.
Zij moeten onder het toeziend oog van de Politie op het steiger blijven wachten totdat de bergingsinspecteur weer terug is en naar de “Clyde” wil.
Daar de inspecteur met de auto naar Jakarta is, en het er naar uit ziet dat hij voorlopig niet terug komt, zagen de dienstdoende agenten er geen probleem in om die twee zeelui uit te nodigden om in de nabij gelegen kampong een bruiloft mee te maken.
Net zoals het vroeger was toen “Toean Blanda” het hier voor het zeggen had.
Voor de onderlinge communicatie tussen sloep en moederschip, wij willen ook graag weten wat er zich daar aan de wal afspeelt, hebben de mannen een Motorola meegenomen.

zomaar25.jpg
zomaar25.jpg (109.65 KiB) 7403 keer bekeken
Het bergingsvaartuig “Salvista” die we later nog eens tegen zullen komen. Foto: Teun van der Zee

Tegen het eind van de middag wilde het gezag graag weten hoe de zaak er aan de wal voorstond. Wat wij ook probeerde, er was met geen mogelijkheid radiocontact met de “kleine Clyde” te krijgen.
De Marco kon roepen wat hij wilde, de “kleine Clyde” reageerde op geen enkele oproep van de “Grote Clyde”!
Een verontrustende zaak! Het was zo gezellig in de Kampong, en het bier stroomde zo rijkelijk, dat geen van tweeën er ook maar een seconde aandacht om naar boord gaan. De mannen hadden het zo goed naar de zin dat de matroos er op een gegeven moment met “Mama San” vandoor is gegaan.
De karig meegenomen pecunia raakte al snel op en deze moest nodig aangevuld worden. Om in deze omissie te voorzien werd door de Bootsman de sloep en de “motorola” aan een plaatselijke visserman, die ook op de bruiloft in de Kampong aanwezig was, voor een zacht prijsje verkocht.
Het moet zowel voor de bergingsinspecteur als voor de plaatselijke autoriteiten een grote verrassing zijn geweest een sloep aan te treffen die op dat moment niet meer tot het eigendom van de Nederlandse zeesleepboot “Clyde” behoorde!. Afijn, onze Bergingsinspecteur op hoge poten naar het erg dicht bij gelegen Politiebureau en daar bij de dienstdoende Police Officer eens flink zijn gal gespuid over de gang van zaken.
De Officer snapte dat een en ander niet klopte en zij zijn direct op zoek gegaan naar de Bootsman en de Matroos voor de nodige tekst en uitleg. De Bootsman hebben ze in een jolige bui gevonden maar de matroos bleef onvindbaar.
Hij lag naar alle waarschijnlijk in de armen van zijn Baboe te slapen! De locale visserman weigerde de sloep terug te geven maar daar heeft de lokale Politie geen boodschap aan.
De sloep en de motorola werden, zij het niet geheel vrijwillig, terug gegeven en zo kon de Bergingsinspecteur met een niet meer zo’n frisse bootsman terug naar de “Clyde”.
De ontvangst aan boord was niet bepaald hartelijk, maar daar maalde niemand om.
Op ongeveer het gelijke moment dat de matroos zijn geluk in de kampong gevonden had, melde de dekjongen zich als eerste weer beschikbaar voor alle diensten.
Een uurtje of wat later melde ook de o/g zich weer beschikbaar voor de dienst. Hij kon gelijk de wacht in.
Een 2e stuurman die nog steeds hutarrest heeft, een Chef runner die ziek te kooi ligt, een 1ste stuurman die rosse olifantjes in zijn poortenbak ziet lopen en nu weer een achter gevaren Matroos.
Wat kan een mens nog meer hebben?? Het hele gebeuren van vandaag heeft diepe indruk op de mannen aan boord achtergelaten. Feesten in de Kampong en dan ook nog eens de sloep verkopen was het gesprek van de avond.

De andere dag was het weer gewoon sloep strijken, Inspecteur naar de wal brengen en wachten op de dingen die komen gaan. In de middag is geprobeerd de” kleine Clyde” op te roepen, maar ook nu kwam er, net als gisteren, geen antwoord. De Bootsman was samen met de Politie naar onze verloren ziel aan het zoeken.
Na een tijdje vonden zij hem met een houten kop in de armen van zijn Baboe.
De bergingsinspecteur liet weten een hotel in de buurt gevonden te hebben en niet meer naar boord terug te zullen keren. Daar de locale autoriteiten ook van die Hollanders af wilden moest de sloep met twee man, de bootsman en de matroos terug naar het moederschip.
Mede door deze acties is de “Clyde” door de Marine verbannen uit de Indonesische wateren.
Als alles weer aan boord is gaat het anker op maar blijft de “Clyde” nog een beetje in de buurt van Merak rondhangen. Het is nacht en aarde donker.
De “Clyde” vaart met volle dek en navigatie verlichting van de kust af tot net buiten het zicht van de wal, dan doven de lampen en navigatieverlichting, en vaart de “Clyde” geruisloos en op de radar terug naar Merak.
Aangekomen voor het havenkantoor gaat de “Clyde” rond, geef drie stoten op de fluit om te laten weten dat we lekker terug zijn, en gaat dan met alle verlichting aan terug naar zee.
Telegraaf op vol vooruit en wegwezen. Dit circus herhaalde zich tot dat het buiten te licht werd om nog onopgemerkt te blijven. Ik weet dat het allemaal onzinnig klinkt, maar het gezag had hier samen met zijn trouwe vriend Bokma het grootste plezier in.
Gelijktijdig had dat zelfde gezag een ieder verboden om ook maar een poot op de brug te zetten! Zodat we feitelijk ongecontroleerd rond voeren.
Toen de rotsen haast door zijn poortenbak naar binnen kwamen zag de 1ste stuurman, die ook zijn heldere momenten had, de ernst van de zaak in. Door snel en kordaat te handelen kon hij ons nog net voor een ramp behoeden.
De stemming aan boord hield ongeveer gelijke tred met het dalende niveau van de tampazaan Schiedams vocht welke zich in de hut van de ouwe bevond.
De stemming aan boord was als die in een ijskast op standje 10.

zomaar26.jpg
zomaar26.jpg (110.15 KiB) 7403 keer bekeken
Straat Soenda. De locatie van het eiland Sangian en straat Soenda/Krakatau moet je zoeken op het uiterste zuidelijke Oostelijke puntje van Java.

Wordt Vervolgd.
Gebruikersavatar
Harry G. Hogeboom
Berichten: 14378
Lid geworden op: 22 jul 2004 02:07
Locatie: Canada

Re: Smit & Co

Bericht door Harry G. Hogeboom »

Straat Soenda. De locatie van het eiland Sangian en straat Soenda/Krakatau moet je zoeken op het uiterste zuidelijke Oostelijke puntje van Java.
PRAAACHTIGE verhalen....nog altijd grote spijt nooit op de zeeslepers te hebben gevaar'n " in die dagen" :lol:
Mijn geografische/nautische " Kapen en Zeestraten" programmering raakte even ietsie van slag met " Straat Sunda & Krakatoa" op het Oostelijke Puntje van Java :roll: ...maaar een kniesooor die daaaar op let! :lol:
MVG HGH.
"Don't sweat the small stuff"


Plaats reactie