Anton Beuving, mijn overleden grootvader

[Theo Horsten]

Weet iemand wanneer en om welke reden Oliemans zijn pseudoniem heeft gekozen?

Anton Oliemans hield in 1924 het varen voor gezien. Hij was toen nog maar 22 jaar en werkte daarna vele jaren als kok, onder meer op de boot naar Marken en ook nog in Brussel. In 1936 besloot hij zich helemaal aan het schrijven te gaan wijden en omdat hij de naam Oliemans - terecht - minder geschikt vond, nam hij de achternaam van zijn vrouw, Jentje Beuving.
Zo zat dat, Hans.



Dit was het schip waarmee Anton Oliemans in 1919 naar zee ging. de OOSTDIJK van de Rotterdamse rederij Solleveld, van der Meer & T.H.van Hattum, in 1912 gebouwd bij de RDM en als je dat eenmaal weet, is het gemakkelijk, want dan vind je alles wat je wilt weten op de onvolprezen site van Johan Journée. Daar komt bovenstaande foto ook vandaan. Alle bijzonderheden van het schip zijn DAAR te vinden.

Daar beleefde Anton Oliemans dat wat hij later beschreef in zijn gouden klassieker "Ketelbinkie", alleen bracht hij het er levend vanaf. Hoewel... veel scheelde het niet, zoals hij later zelf vertelde:

• Mijn eerste schip was de "blauwpijper" Oostdijk van de rederij Solleveld, van der Meer en van Hattum. Ik weet nog goed dat mijn moeder me die eerste keer met de nachtboot van Amsterdam naar Rotterdam bracht (Nee, ik durfde haar bij het afscheid op de kade echt niet te zoenen). Het schip voer van Cardiff via Gibraltar naar Zuid-Ameria. De Oostdijk had in de Eerste Wereldoorlog voor de Amerikanen gevaren en was ontzettend verwaarloosd, zo erg dat ik er scabiës (schurft) opliep. Ik kon mijn werk niet langer verrichten en ruilde van baantje met de ketelbink. Maar die huidziekte werd erger. Ik kreeg er ook heimwee bij. Enfin, ik was er op een gegeven ogenblik zo beroerd aan toe, dat ik het liefst van alles dood gegaan was. Maar de bootsman en de eerste stuurman hebben mijn leven gered: ze bonden me in m'n kooi in het focsle (vooruit) vast en onder dreiging van een flink pak slaag met het bootsmaneindje moest ik eten, of ik wilde of niet. Als ze zich niet over mij ontfermd hadden, was het gegaan als in het lied: "Met een... een twee drie in Godsnaam ging 't Ketelbinkie overboord".
  

[/i]

[Allen]

Anton Beuving

[Allen]

Anton Beuving

[René Oliemans]

Dag Saina,

Ik ben René Oliemans, een neef van jouw grootvader, Anton Pieter Arie Oliemans. Ben bezig om voor onze kleinzoon een boek te schrijven over onze familie op basis van stamboomgegevens vanaf 1700. Bij mijn zoektocht naar nog levende nazaten van onze stamvader Arie Ariesz ben ik nu aangeland bij de nazaten van kinderen van mijn grootvader Anton Cornelis Oliemans (1877-1938). Ben zeer benieuwd van welk kind van oom Anton jij een dochter bent.

Hoor graag van je.

René

[jbremer]

HOI kleindochter van Anton Beuving,

Jouw grootvader heeft ook het liedje De Lichtjes van de Schelde geschreven.
Ik wil daarvoor de drukrechten, niet exclusief, aanvragen.
Dat is voor een arrangement voor koren en de verkoop van bladmuziek van dat arrangement
via het internet.

Is er iemand in jouw familie die zich bezig houdt met de geërfde auteursrechten.

Zou diegene zo vriendelijk willen zijn om contact met me op te nemen.

Zou je je antwoord kunnen sturen naar:

Info@jetsebremer.nl

Heel veel dank

Jetse Bremer

[Theo Horsten]

Hallo Jetse,

Die kleindochter van Anton Oliemans staat hier niet meer ingeschreven, dus die zal je bericht nier zo gauw lezen. De man hierboven, Rene Oliemans, staat nog wel ingeschreven maar heeft hier sinds oktober niet meer gekeken.
Waarom neem je niet gewoon contact op met Buma Stemra? Die gaan over dit soort zaken, dus die kunnen je vraag zo beantwoorden.
Succes!

[A.Kuiper/J.Pessoa/BR]

Al struinend in de archieven kwam ik het volgende tegen

20171107_211914.jpg (118.06 KiB) 707 keer bekeken

[jdbvos]

Oei....da's mooi verwoord....