Pikheet in de ALGARVE
Re: Pikheet in de ALGARVE
Vandaag is het aardig slecht zicht vanwege mist uit zee, er is bijna geen wind dus die bende blijft hangen.
We vertrekken om 11.00 uur uit Zambujeira do Mar naar Vila Nova de Milfontes via een binnenweg, dat levert wat krassen op als ik, om de spiegel te sparen, de kant in moet voor een tegemoetkomende bus. De bomen langs de wegberm zijn al jaren niet gesnoeid en de weg wordt derhalve steeds smaller.
Ook in Milfontes is het een kleine wereld, maar terwijl we bij de haven staan klaart het wat op. Het restaurant bij de haven heeft een opfrisbeurt gehad en ziet er nu aantrekkelijk uit, omdat er toch beperkt zicht is gaan we ons hier te buiten aan een prachtige maaltijd.
Het wordt vanzelf een klein feestje vandaag als we Hollandse Jan en Duitse Camilla ontmoeten, beide over de tachtig en op de fiets op ontdekkingstocht hier.
We wijzen hen op het fietspad langs de kust en vertellen over het wrak van de Hollandse sleper dat hier ligt, dat willen ze wel zien en we gaan gezamenlijk op pad. Onderweg sluiten zich nog twee Franzosen aan en zo wordt het vanzelf een optocht.
Van de sleper is niet veel meer over, een van de Fransen wil graag de geschiedenis van de sleper weten, die weet ik en Jan die goed frans spreekt vertaalt. Leuk voor de Fransman die hier al vier jaar telkens komt kijken en het wrak, net als wij steeds kleiner, ziet worden.
De restanten zijn nu niet meer te herkennen als delen van een schip, morgen bij eb en mooi helder weer zal ik nog eens gaan kijken.
Het oude gedeelte van Milfontes heeft een geweldige opknapbeurt gehad en ziet er perfect uit, dit moet je te voet verkennen als je ooit hier komt.
Jan en Camilla bieden ons nog een drankje aan in een tentje in het centrum, we kletsen nog gezellig wat over oud worden en toch jong blijven.
We beseffen dat gezondheid belangrijk is en dat we mazzelaars zijn dat we nog hier kunnen rond toeren.
Tijdens de rit naar huis raken we Camilla kwijt omdat ze wat achterop geraakt is, als we haar weer vinden zegt ze dat we doof zijn, ze heeft geroepen maar we reageerden niet. Nou ja, in Milfontes verdwalen is bar moeilijk.
We blijven morgen nog in Milfontes en daarna zoeken we een plek bij een stuwmeer.
We vertrekken om 11.00 uur uit Zambujeira do Mar naar Vila Nova de Milfontes via een binnenweg, dat levert wat krassen op als ik, om de spiegel te sparen, de kant in moet voor een tegemoetkomende bus. De bomen langs de wegberm zijn al jaren niet gesnoeid en de weg wordt derhalve steeds smaller.
Ook in Milfontes is het een kleine wereld, maar terwijl we bij de haven staan klaart het wat op. Het restaurant bij de haven heeft een opfrisbeurt gehad en ziet er nu aantrekkelijk uit, omdat er toch beperkt zicht is gaan we ons hier te buiten aan een prachtige maaltijd.
Het wordt vanzelf een klein feestje vandaag als we Hollandse Jan en Duitse Camilla ontmoeten, beide over de tachtig en op de fiets op ontdekkingstocht hier.
We wijzen hen op het fietspad langs de kust en vertellen over het wrak van de Hollandse sleper dat hier ligt, dat willen ze wel zien en we gaan gezamenlijk op pad. Onderweg sluiten zich nog twee Franzosen aan en zo wordt het vanzelf een optocht.
Van de sleper is niet veel meer over, een van de Fransen wil graag de geschiedenis van de sleper weten, die weet ik en Jan die goed frans spreekt vertaalt. Leuk voor de Fransman die hier al vier jaar telkens komt kijken en het wrak, net als wij steeds kleiner, ziet worden.
De restanten zijn nu niet meer te herkennen als delen van een schip, morgen bij eb en mooi helder weer zal ik nog eens gaan kijken.
Het oude gedeelte van Milfontes heeft een geweldige opknapbeurt gehad en ziet er perfect uit, dit moet je te voet verkennen als je ooit hier komt.
Jan en Camilla bieden ons nog een drankje aan in een tentje in het centrum, we kletsen nog gezellig wat over oud worden en toch jong blijven.
We beseffen dat gezondheid belangrijk is en dat we mazzelaars zijn dat we nog hier kunnen rond toeren.
Tijdens de rit naar huis raken we Camilla kwijt omdat ze wat achterop geraakt is, als we haar weer vinden zegt ze dat we doof zijn, ze heeft geroepen maar we reageerden niet. Nou ja, in Milfontes verdwalen is bar moeilijk.
We blijven morgen nog in Milfontes en daarna zoeken we een plek bij een stuwmeer.
- Bijlagen
-
- DSC07055vila nova de milfontes.JPG (94.06 KiB) 3246 keer bekeken
- Leo Bokkum
- Berichten: 508
- Lid geworden op: 15 dec 2006 05:30
- Locatie: Oost Drenthe
Re: Pikheet in de ALGARVE
Leuk verslag Jan, het brengt sweet memories naar boven.
Zo'n twintig jaar geleden hebben we daar ook een paar maanden rondgezworven met ons rammelende Daf busje.
Je mocht toen nog overal rijden en staan, met als resultaat dat we ieder hobbelpaadje langs de kust met de bus genomen hebben.
Het is daar trouwens wel opgeknapt. Ik zie op je foto's vaak breed asfalt waar je toendertijd nog stalen ballen moest hebben om al glijdend over de gravel ergens te komen. Fietsen was zowieso ondoenlijk, zonder vier wielen lag je binnen de kortste keren je verwondingen te tellen.
Maar goe, dat was in de tijd dat geluk nog heel gewoon was.
Zo'n twintig jaar geleden hebben we daar ook een paar maanden rondgezworven met ons rammelende Daf busje.
Je mocht toen nog overal rijden en staan, met als resultaat dat we ieder hobbelpaadje langs de kust met de bus genomen hebben.
Het is daar trouwens wel opgeknapt. Ik zie op je foto's vaak breed asfalt waar je toendertijd nog stalen ballen moest hebben om al glijdend over de gravel ergens te komen. Fietsen was zowieso ondoenlijk, zonder vier wielen lag je binnen de kortste keren je verwondingen te tellen.
Maar goe, dat was in de tijd dat geluk nog heel gewoon was.
Pas geen oplossingen toe voordat je weet wat het probleem is
Re: Pikheet in de ALGARVE
Leo, het is nog steeds niet zo ingewikkeld om hier je botten te breken. Vooral met fietsen moet je een beetje uitkijken en uit het mulle zand blijven.
Klimmen op die gladde stukken steen doen we niet dus met een beetje geluk blijft alles heel
Er zijn nog steeds prachtige plekken om je camper neer te poten maar de Portugezen stellen het niet op prijs als je zo'n ding pontificaal op hun recreatiestrandjes zet. Er komen er teveel en niet iedereen gedraagt zich en natuurlijk levert dat soms problemen op.
Vandaag fietsten wij binnendoor richting Porto Covo ( waar we natuurlijk nooit aangekomen zijn), mooie stille zandwegen waar je geen mens tegenkomt. We werden afgeleid door de prachtige in de branding rollende stenen wat een bijzonder geluid maakt.
Ook gingen we nog even bootjes en wrakken bekijken, de wrakken liggen nog steeds op dezelfde plaatsen, goed is te zien hoe het water tenslotte alles klein krijgt
Milfontes dankt zijn nam aan het water dat bij opkomend tij door de gaten in de rotsen drukt, het zijn net allemaal kleine bronnen.
We hebben getracht een indruk te geven van al dat stenengedoe, helemaal slagen zal dat nooit, je moet zoiets zelf zien.
Vandaag bij windkracht 1 was de branding nog steeds indrukwekkend, als je hier met je bootje op de keien verdaagd dan ben je nog niet gelukkig.
Sommige rotsen hebben prachtige kleuren en de vreemdste vormen, ook dat is maar slecht weer te geven met een kleine camera.
Morgen houden we zondag en maandag vertrekken we naar Odivelas.
Klimmen op die gladde stukken steen doen we niet dus met een beetje geluk blijft alles heel
Er zijn nog steeds prachtige plekken om je camper neer te poten maar de Portugezen stellen het niet op prijs als je zo'n ding pontificaal op hun recreatiestrandjes zet. Er komen er teveel en niet iedereen gedraagt zich en natuurlijk levert dat soms problemen op.
Vandaag fietsten wij binnendoor richting Porto Covo ( waar we natuurlijk nooit aangekomen zijn), mooie stille zandwegen waar je geen mens tegenkomt. We werden afgeleid door de prachtige in de branding rollende stenen wat een bijzonder geluid maakt.
Ook gingen we nog even bootjes en wrakken bekijken, de wrakken liggen nog steeds op dezelfde plaatsen, goed is te zien hoe het water tenslotte alles klein krijgt
Milfontes dankt zijn nam aan het water dat bij opkomend tij door de gaten in de rotsen drukt, het zijn net allemaal kleine bronnen.
We hebben getracht een indruk te geven van al dat stenengedoe, helemaal slagen zal dat nooit, je moet zoiets zelf zien.
Vandaag bij windkracht 1 was de branding nog steeds indrukwekkend, als je hier met je bootje op de keien verdaagd dan ben je nog niet gelukkig.
Sommige rotsen hebben prachtige kleuren en de vreemdste vormen, ook dat is maar slecht weer te geven met een kleine camera.
Morgen houden we zondag en maandag vertrekken we naar Odivelas.
- Harry G. Hogeboom
- Berichten: 14385
- Lid geworden op: 22 jul 2004 02:07
- Locatie: Canada
Re: Pikheet in de ALGARVE
Nou Jan, met behulp van de hoffotograaf is je dat toch redelijk gelukt bedankt voor alle moeite.getracht een indruk te geven van al dat stenengedoe, helemaal slagen zal dat nooit, je moet zoiets zelf zien.
MVG HGH.
"Don't sweat the small stuff"
"Don't sweat the small stuff"
- gerard tenerife
- Berichten: 6491
- Lid geworden op: 22 mei 2009 21:01
- Locatie: valle san lorenzo,tenerife,spanje
Re: Pikheet in de ALGARVE
Jan jullie hebben wel weer je best gedaan, pracht die steenen, maar vooral de branding deed het voor mij en blijf van die gladde steentjes af, je moet het spul heel houden. Nog een prettig weekeind en verdere reis, Gerard.
een pessimist is een optimist met veel ervaring.
Re: Pikheet in de ALGARVE
Vandaag een dag met een sterretje. We gingen koffie halen in het centrum en na afloop stonden wij bij het kasteel naar beneden te kijken naar de veerboot. Er was enige beweging op het bootje maar de ketting zat nog voor de steiger. Gisteren was het naar beneden en weer naar boven sjouwen onze oude botten niet erg bevallen dus we stonden even palaver te houden of we de trap af zouden gaan of met de fiets de lange weg nemen.
Onze tijdelijke Engelse buren verschenen op de steiger en riepen naar boven dat ze naar de overkant zouden gaan als de veervrouw zou willen varen.
Op ons verzoek gingen ze even overleggen of de fietsen dan ook mee mochten, nou dat mocht.
Moesten we toch weer die steile pokkenweg af om bij de veerboot te komen. Het was de moeite meer dan waard, de veervrouw smeet kwast en verfpot aan dek, zei dat we verf aan onze kleren zouden krijgen, maar dat mocht de pret niet drukken.
Tijdens de vaart vertelde ze dat de steiger aan de overkant er nog niet in lag, we moesten dus pootje baden bij aankomst of anders zou ze het bootje op de hoge zandwal laten lopen en konden we droog overboord.
Wij kozen voor de laatste optie en ze liet het ding aan de overkant rustig op de wal lopen.
Op mijn vraag waarom ze planken aan de binnenzijde tegen de spanten aan het maken was, kwam het eenvoudige antwoord: " Mijn bootje wordt een beetje oud en door de planken aan de binnenzijde wordt het schip beter in verband gehouden" .
Het schip werd aangedereven door een 40 pk buitenboordmotor die overigens prima liep.
We hebben een afspraak gemaakt om morgen met een bootje de rivier de Mira af te varen van Milfontes richting Odemira, we zijn benieuwd of dat door gaat.
Er kwam ook nog een klein bootje de haven invaren, de plaatjes spreken voor zich.
Onze tijdelijke Engelse buren verschenen op de steiger en riepen naar boven dat ze naar de overkant zouden gaan als de veervrouw zou willen varen.
Op ons verzoek gingen ze even overleggen of de fietsen dan ook mee mochten, nou dat mocht.
Moesten we toch weer die steile pokkenweg af om bij de veerboot te komen. Het was de moeite meer dan waard, de veervrouw smeet kwast en verfpot aan dek, zei dat we verf aan onze kleren zouden krijgen, maar dat mocht de pret niet drukken.
Tijdens de vaart vertelde ze dat de steiger aan de overkant er nog niet in lag, we moesten dus pootje baden bij aankomst of anders zou ze het bootje op de hoge zandwal laten lopen en konden we droog overboord.
Wij kozen voor de laatste optie en ze liet het ding aan de overkant rustig op de wal lopen.
Op mijn vraag waarom ze planken aan de binnenzijde tegen de spanten aan het maken was, kwam het eenvoudige antwoord: " Mijn bootje wordt een beetje oud en door de planken aan de binnenzijde wordt het schip beter in verband gehouden" .
Het schip werd aangedereven door een 40 pk buitenboordmotor die overigens prima liep.
We hebben een afspraak gemaakt om morgen met een bootje de rivier de Mira af te varen van Milfontes richting Odemira, we zijn benieuwd of dat door gaat.
Er kwam ook nog een klein bootje de haven invaren, de plaatjes spreken voor zich.
Re: Pikheet in de ALGARVE
Vandaag om twaalf uur belde ik Maria om te vragen of ze de boot had geregeld voor deze middag. Helaas had ze de al eerder aangegane verplichtingen niet kunnen omzetten en kon ze pas vrijdagmiddag.
Het feest ging dus niet door want we moeten zo zachtjes aan richting Achterhoek waar het wel koud zal zijn.
Maria heeft beloofd volgend jaar met ons naar Odemira te varen, dus wat in het vat zit verzuurt niet.
Wij pakten de hut in, alles werd zeevast gezet en we vertrokken naar camping Markadia gelegen aan een stuwmeer bij Odivelas.
Een prachtige niet drukke camping midden in een natuurgebied waar het oorverdovend stil is en je zelfs geen auto's hoort.
Op dit moment is het al aarde donker en zien we slechts de lichten van een verderop gelegen stad aan de overkant van het meer.
Morgen gaan we de dam eens bekijken, het zit er uit de verte indrukwekkend uit.
Het feest ging dus niet door want we moeten zo zachtjes aan richting Achterhoek waar het wel koud zal zijn.
Maria heeft beloofd volgend jaar met ons naar Odemira te varen, dus wat in het vat zit verzuurt niet.
Wij pakten de hut in, alles werd zeevast gezet en we vertrokken naar camping Markadia gelegen aan een stuwmeer bij Odivelas.
Een prachtige niet drukke camping midden in een natuurgebied waar het oorverdovend stil is en je zelfs geen auto's hoort.
Op dit moment is het al aarde donker en zien we slechts de lichten van een verderop gelegen stad aan de overkant van het meer.
Morgen gaan we de dam eens bekijken, het zit er uit de verte indrukwekkend uit.
Re: Pikheet in de ALGARVE
Zo, we zijn weer bij. We moesten er 8km wandelen over het strand voor over hebben om weer goed internet te hebben. In Costa se Lavos is WiFi entelefoon hopeloos slecht, maar verder is het er net een paradijs.
Jan en Marieke, een veilige thuisreis zonder technische en fysieke mankementen.
Groeten
Jan van der Pluijm en Dorothy
Jan en Marieke, een veilige thuisreis zonder technische en fysieke mankementen.
Groeten
Jan van der Pluijm en Dorothy